Κι επειδή, ναι, η Ιστορία έχει το κακό συνήθειο να επαναλαμβάνεται ενίοτε και πάντα ως τραγωδία, ποτέ ως κωμωδία, στην καλύτερη περίπτωση ως παρωδία, καλόν είναι να γυρίζουμε έναν αιώνα πίσω και να βλέπουμε τους αγώνες του Ελληνισμού για ανασυγκρότηση, ανάπτυξη, πρόοδο και ανταγωνιστική παρουσία στα Βαλκάνια, στα πλαίσια της ευγενούς άμιλλας και του υγιούς πνεύματος συνεργασίας μεταξύ των λαών.

Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης είναι ένας ιδιαίτερος λογοτέχνης, ευγενής, σαν να μην ανήκει στην πολυτάραχη εποχή μας όπου επικρατεί το θράσος κι ο αριβισμός (πάντα αυτά επικρατούσαν άλλωστε: η αλαζονεία των νικητών). Χαμηλόφωνος κι εμβριθής μελετητής, ερευνά χωρίς φόβο και πάθος, αλλά με την επάρκεια του παθιασμένου εκπαιδευτικού, μια ιστορική περίοδο γεμάτη μίση και πάθη, και φυσικά η λέξη Κρίση δεν θα μπορούσε να λείπει ούτε από τη δεκαετία 1910-1920 με τον μεγαλοϊδεατισμό που τονώθηκε από τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους. Η αρχέγονη ελληνική γη της Ηπείρου προσαρτάται στη Μητέρα Ελλάδα, το «Κόμμα των Φιλελευθέρων» του μεσουρανούντος πολιτικού αστέρα Ελευθερίου Βενιζέλου γνωρίζει μεγάλες δόξες κι οι πολιτικοί άνδρες των οικογενειών Κωνσταντίνου Καραπάνου και Γαρουφαλιά σε στενή συνεργασία με τον εκδότη της εφημερίδος «Πατρίς», τον Σπυρίδωνα Σίμο, δίνουν τον τόνο και τον ρυθμό στο ιστορικό πανόραμα της εποχής εκείνης. Μέσα από επιστολές, έγγραφα και μαρτυρίες, ο άριστος ερευνητής Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης συντάσσει ένα πόνημα άξιο να βραβευτεί όχι μόνο για την επιστημονική του επάρκεια και την αντικειμενική διαχείριση του υλικού του, πέρα από φανφάρες και μεροληψίες υπόπτου είδους, αλλά κυρίως για τη λογοτεχνικότητα και την υψηλή αισθητική αξία του.

Όπως εξηγεί ο ίδιος ο ερευνητής στην εισαγωγή, τριμερής η διάρθρωση αυτού του υποδειγματικού ιστορικού μελετήματος: στο πρώτο μέρος περιλαμβάνονται «Λόγοι και Έργα» του Σπυρίδωνα Σίμου, στο δεύτερο τα Πρακτικά της Βουλής της 20ής Σεπτεμβρίου 1910, στο τρίτο μέρος «περιλαμβάνεται η ένσταση των Περικλή και Πύρρου Καραπάνου κατά του κύρους της εκλογής των αντιπροσώπων του νομού Άρτας Ευαγγέλου Γαρουφαλιά και Σπυρίδωνα Σίμου. Τη μελέτη συνοδεύουν επιστολές του Ελευθερίου Βενιζέλου προς τον Σπυρίδωνα Σίμο, τον Πύρρο Καραπάνο, τον Ευάγγελο Γαρουφαλιά, οι οποίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά. Επίσης, σπάνιες φωτογραφίες και έγγραφα του Σπυρίδωνα Σίμου αλλά και του Κωνσταντίνου Καραπάνου. Φωτογραφίες εποχής κοσμούν τούτη την έκδοση, που είναι μια προσπάθεια συνεισφοράς στην ιστορία της Ηπείρου, αλλά και γενικότερα στην Ιστορία της πατρίδας μας»…

Ένα βιβλίο άξιο να βραβευτεί.