Μια αστυνομική ιστορία «ελευθέρας»
Ο Φίλιππος Δρακονταειδής γεννήθηκε το 1940. Είναι πεζογράφος, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Το πρώτο βιβλίο του κυκλοφόρησε το 1962. Το 1995 αποκήρυξε μεγάλος μέρος του συγγραφικού έργου του και ξανάγραψε πολλά από τα κείμενά του. Έχει βραβευτεί με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1981, ενώ είναι Ιππότης της Τάξης Τεχνών και Γραμμάτων της Γαλλίας και μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Το συγκεκριμένο βιβλίο ανήκει σε μια σειρά αστυνομικών ιστοριών που, όπως αναφέρει και ο συγγραφέας, θα κυκλοφορεί μια ιστορία κάθε μήνα. Στο εν λόγω λοιπόν έργο, μια νεαρή κοπέλα βρίσκεται νεκρή σε κεντρικό σημείο των Αθηνών. Ενώ διεξάγονται οι έρευνες, διαρκώς και περισσότεροι ύποπτοι βγαίνουν στο προσκήνιο. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι λίγοι εκείνοι που προσπαθούν να κουκουλώσουν την όλη υπόθεση. Ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου ψάχνει, ρωτά, αναζητά το οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να οδηγήσει στην ταυτότητα του δράστη. Καθώς συναντά πολλούς επιφανείς ανθρώπους, που έχουν σχέση άμεσα ή έμμεσα με την υπόθεση, διαπιστώνει ότι το έργο του δεν είναι επ’ ουδενί εύκολο. Και σύντομα έρχεται αντιμέτωπος και με την αδράνεια της αστυνομίας. Τελικά ο ένοχος θα συλληφθεί ή θα διαφύγει;
Το έργο αυτό του Φίλιππου Δρακονταειδή είναι ένα κείμενο που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να το εντάξουμε στην κατηγορία των αστυνομικών μυθιστορημάτων, τουλάχιστον με τη μορφή που γνωρίζουμε έως τώρα. Εδώ τον πρώτο ρόλο δεν παίζει η πλοκή και η εξέλιξή της, αλλά το ύφος και η γλώσσα του συγγραφέα, που με χλευαστικό και σαρκαστικό τρόπο παρασέρνουν τον αναγνώστη στην καταιγιστική ροή του κειμένου. Ήρωας και αφηγητής ταυτίζονται, γεγονός που δίνει μια πιο προσωπική υπόσταση στο βιβλίο. Επίσης, ιδιαίτερης σημασίας είναι ότι, πριν ξεκινήσει την αφήγηση, ο συγγραφέας υποδεικνύει και ποια μουσική υπόκρουση θα μπορούσε (ή θα έπρεπε) να συνοδεύει την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου.
Φαίνεται ότι ο Φίλιππος Δρακονταειδής έχει αναγνωρίσει το ταλέντο του ως λογοτέχνης και αναλόγως μεταχειρίζεται την έμπνευσή του. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει σε κάθε ανάλογη περίπτωση είναι ότι ο δημιουργός με το έργο του χωρίζει το κοινό σε δύο κατηγορίες: αυτούς που τους αρέσουν και εκείνους που σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσαν να έρθουν σε επαφή με τα δημιουργήματά του.
Εν κατακλείδι θα λέγαμε πως πρόκειται για ένα απολαυστικό και ιδιαίτερα καυστικό βιβλίο, όπου ο αναγνώστης, όπως μας πληροφορεί και ο συγγραφέας, δε θα ξοδέψει παραπάνω από τρεις ώρες, διαβάζοντάς το.
