Hic sunt leones

Ο «Χρυσός γιος» είναι το δεύτερο μέρος της εντυπωσιακής τριλογίας του Πιρς Μπράουν, η οποία ξεκίνησε με την «Κόκκινη ανατολή» (επίσης από τις εκδόσεις Μεταίχμιο) και συνδυάζει με ευφυή τρόπο τη ρωμαϊκή ιστορία, τους ελληνικούς μύθους και την επιστημονική φαντασία. Για να συνδεθούμε με τα προηγούμενα, η ιστορία διαδραματίζεται στο μέλλον όταν η ανθρωπότητα έχει αποικήσει όλους τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, ενώ στόλοι με αστρόπλοια διασχίζουν τις τεράστιες αποστάσεις μεταξύ τους. Όμως αυτή η διαπλανητική κοινωνία δεν είναι μια διαστημική Εδέμ αλλά μια απάνθρωπα ταξική κοινωνία, χωρισμένη αυστηρά σε κάστες, βασισμένη στα πρότυπα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι Χρυσοί είναι στην κορυφή της πυραμίδας, εξουσιάζουν και απολαμβάνουν τα πάντα. Οι Κόκκινοι είναι στη βάση της: δουλεύουν σαν σκλάβοι στα ορυχεία του Άρη. Ο ήρωας της τριλογίας, ο Ντάροου γεννήθηκε Κόκκινος αλλά μετά από τα δραματικά γεγονότα που οδήγησαν στον απαγχονισμό της αγαπημένης του από τους Χρυσούς, συνδέεται με μια επαναστατική οργάνωση, τους «Γιους του Άρη»: με τη βοήθεια της γενετικής επιστήμης, με μια διαδικασία που ονομάζεται λάξευση, τον μεταλλάσσουν εξωτερικά σε Χρυσό. Σκοπός τους να εισχωρήσει στην κάστα των ταξικών τους αντιπάλων, να ανέβει στην κορυφή της εξουσίας και να διαλύσει τη «βρομοκατάρατη» κοινωνία τους στα εξ ων συνετέθη.

Πράγματι ο Ντάροου καταφέρνει να φτάσει πολύ κοντά στο στόχο του: μετά από σκληρές δοκιμασίες και απάνθρωπες μάχες με τους συνομηλίκους του σε μια hardcore τελετή μύησης στην ενηλικίωση, έχει διακριθεί ως Πρώτος και ο επικεφαλής μίας από τις πιο ισχυρές οικογένειες των Χρυσών τον θεωρεί υπασπιστή του και θετό γιο του. Είναι αρκετά κοντά στην εξουσία για να την γκρεμίσει εκ των έσω; Όχι, γιατί «Εδώ υπάρχουν λιοντάρια»: θα εμπλακεί σε μια αιματηρή βεντέτα δύο κορυφαίων οίκων Χρυσών, με εξιλαστήριο θύμα τον ίδιο όπως φαίνεται. Αλλά ο Ντάροου δεν έφτασε τόσο μακριά για να χάσει αμαχητί την ευκαιρία του: θα τα παίξει όλα για όλα σε μια μονομαχία που θα εξελιχθεί σε μαζική σφαγή μεταξύ των δύο αντιπάλων και θα ξεκινήσει έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις φατρίες των Χρυσών. Όχι ακριβώς σύμφωνα με το σχέδιο, αλλά το αποτέλεσμα είναι το απόλυτο χάος και το αίμα που ρέει αυτή τη φορά δεν είναι κόκκινο, αλλά χρυσό…

Δεν ξέρω πώς το καταφέρνει ο Πιρς Μπράουν αλλά παραδίδει ένα δεύτερο μέρος της ιστορίας ακόμα καλύτερο από το πρώτο και με ένα τόσο εντυπωσιακό και απρόσμενο φινάλε το οποίο αποτελεί τον ορισμό του cliffhanger. Προφανώς με τη φαντασία και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, αλλά χρειάζεται και μια στάλα μαγείας για να συνδυάσεις τόσο καλά διαφορετικά είδη και σίγουρα σκληρή δουλειά και έρευνα για να αποδώσεις σωστά τις αναλογίες με τη ρωμαϊκή ιστορία και κουλτούρα. Ειλικρινά το βιβλίο με απορρόφησε απολύτως στον κόσμο του, ώστε ήταν αδύνατον να το αφήσω από τα χέρια μου τόσο από την αγωνία για την τύχη του Ντάροου και των συντρόφων του, όσο και γιατί με καθήλωσε: επικές αστρικές μάχες, συνωμοσίες και σφαγές, χαρακτήρες και ήρωες βγαλμένοι από τα βιβλία ηρωικής φαντασίας που αγαπήσαμε και φυσικά μια δύσκολη έως αδύνατη ιστορία αγάπης (αλλά σε δεύτερο πάντα πλάνο). Όλα αυτά δε καλογραμμένα, δουλεμένα στην εντέλεια και γεμάτα εικόνες, σύμβολα, σκέψεις και οπτικές που κάνουν το βιβλίο κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του όμως, είναι ο χαρακτήρας του βασικού ήρωα που αγωνίζεται με πείσμα παίρνοντας αιματηρά ρίσκα, αλλά χωρίς καμία βεβαιότητα για τι ακριβώς επιδιώκει, αφού από ένα σημείο και μετά είναι μόνος εναντίον όλων: ξένος παντού και χωρίς να μπορεί να βρει ένα σταθερό σημείο για να δώσει τη μάχη του, αφού τα πάντα κυλούν και ρέουν κάτω από τα πόδια του σαν κινούμενη άμμος.

Δεν ξέρω πώς όλο αυτό το επικό σκηνικό θα αποδοθεί τελικά στη μεγάλη οθόνη, αφού η τριλογία θα μεταφερθεί στον κινηματογράφο όπως είχα προβλέψει εξαρχής, αλλά για μένα είναι μία από τις καλύτερες σειρές φαντασίας που απευθύνονται στο ευρύ κοινό και αν αγαπάτε το είδος, σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα. («Δωράκι» για τους Έλληνες αναγνώστες τοπωνύμια όπως Θεσσαλονίκη και Αττική στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος…)

Και για το κλείσιμο μια εξαιρετική συμβουλή στρατηγικής από το βιβλίο:

«Αν είσαι αλεπού, κάνε το λαγό. Αν είσαι λαγός, κάνε την αλεπού».