Το μυστικό της Νύμφης

Η Νατάσα Γκουτζικίδου γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα, όπου και κατοικεί ενώ κατάγεται από το Διδυμότειχο Έβρου. Είναι απόφοιτη του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και εργάζεται ως αρχισυντάκτρια στις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία. Μετά το πρώτο της μυθιστόρημα «Το μυστικό των αλόγων», μας δίνει ένα ακόμα μυθιστόρημα με τίτλο «Ο χορός της νύμφης».
Η ιστορία διαδραματίζεται στο Πέτρινο, ένα χωριό με λιγοστούς κατοίκους που χρονολογείται από το 200 μ.Χ.. Απέναντι από το χωριό δεσπόζει η μονή του Αγίου Στεφάνου με την οποία ανοίγει το πρώτο μέρος του βιβλίου και είναι η σκηνή δράσης με κύρια πρόσωπα τις μοναχές, μέχρι να περάσουμε στο δεύτερο μέρος όπου αρχίζει η κυρίως αφήγηση της ιστορίας. Σύμφωνα με το μύθο, οι κάτοικοι του Πέτρινου είναι οι απόγονοι των Σατύρων και έτσι εξηγείται η ύπαρξη του αγάλματός του στην κεντρική πλατεία. Η Σμαράγδα, ο κύριος φορέας της δράσης στο δεύτερο μέρος, είναι μια δασκάλα που αποφασίζει να πάρει μετάθεση στο χωριό αυτό. Όλοι είναι ενάντιοι στην απόφαση της αυτή και οι κάτοικοι του χωριού απορούν με τον ερχομό της. Ο τόπος αυτός δεν αρμόζει στις συνήθειες μιας νεαρής κοπέλας. Τη φιλοξενεί ο παλιός δάσκαλος του χωριού, ο Κώστας Παπαντωνίου και τη βοηθά να προσαρμοστεί. Οι ντόπιοι είναι κλειστοί και απομονωμένοι άνθρωποι, καχύποπτοι και αρνητικοί σε κάθε είδους αλλαγές. Ωστόσο η Σμαράγδα τους πλησιάζει και καταφέρνει με το χρόνο να γίνει αποδεκτή. Ο Μαρίνος Δεληγιάννης είναι ο ευεργέτης του χωριού και κάθε απόφαση που παίρνεται πρέπει να έχει την έγκρισή του. Η εξουσία αυτή συνοδεύεται από δυναστικά χαρακτηριστικά. Η Σμαράγδα δεν μπορεί να διοργανώσει εορτές στο σχολείο λόγω της άρνησής του και έτσι αρχίζει μια σύγκρουση μεταξύ τους η οποία έχει αλλού τα αίτιά της. Η ηρωίδα συνδέεται με το παρελθόν του Πέτρινου και γι΄’ αυτό επέστρεψε. Ποιος είναι ο απώτερος στόχος της; Ποιοι απρόβλεπτοι παράγοντες θα την κάνουν να παρεκκλίνει για λίγο; Οι μοναχές του Αγίου Στεφάνου συνδέονται με την ιστορία της Σμαράγδας με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

Η συγγραφέας χωρίζει το βιβλίο σε δύο άνισα μέρη, το πρώτο μέρος είναι πολύ μικρότερο του δεύτερου. Το πρώτο μέρος αφορά το πιο σημαντικό κομμάτι του παρελθόντος και γίνεται κατανοητό μετά το πέρας του δεύτερου μέρους. Έτσι η αφήγηση γίνεται πιο ενδιαφέρουσα και ο αναγνώστης βρίσκεται συνεχώς σε αναμονή και αγωνία για τη μετέπειτα εξέλιξη των γεγονότων και τη λύση του μυστηρίου της Σμαράγδας. Η συγγραφέας καταφέρνει να κρατήσει το μυστικό της ηρωίδας μέχρι το τέλος του βιβλίου. Συνεπώς το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί και απνευστί. Η γλώσσα είναι περιγραφική και πολλές εικόνες δημιουργούνται στη φαντασία του αναγνώστη. Η επιτυχία του βιβλίου του βασίζεται κατά πολύ στην πλοκή του.