Έρωτας και Πόλεμος

Αμαρτία εξομολογουμένη, έχω μία ιδιαίτερη αγάπη, μπορεί και εμμονή, για οτιδήποτε σχετίζεται με τη Ρωσία (τότε Ε.Σ.Σ.Δ.) στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Οπότε όταν επανακυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διόπτρα το πρώτο μέρος της τριλογίας της Paullina Simons, η οποία γεννήθηκε στην Ε.Σ.Σ.Δ αλλά μεγάλωσε στις ΗΠΑ, ήταν άμεση αναγνωστική επιλογή μου, αφού διαδραματίζεται ακριβώς εκείνη την εποχή, το 1941 στο πολιορκούμενο από τα γερμανικά ναζιστικά στρατεύματα Λένιγκραντ (Αγία Πετρούπολη).

Μέσα στη ζοφερή καθημερινότητα των ανθρώπων που δεν γνωρίζουν αν θα ζουν μέχρι το τέλος της ημέρας, ένας νεανικός έρωτας, της έφηβης Τατιάνας και του νεαρού αξιωματικού του Κόκκινου Στρατού Αλεξάντερ, γεννιέται, ριζώνει, αγωνίζεται να ζήσει, ακριβώς όπως οι κάτοικοι της πόλης, ακριβώς όπως η «Μητέρα Ρωσία» που δίνει τη μάχη μέχρις εσχάτων με τους Γερμανούς εισβολείς. Αλλά δεν είναι μόνον ο πόλεμος, λες και δεν ήταν αρκετός, που στέκεται εμπόδιο σε αυτή την αγάπη. Είναι και το παρελθόν του Αλεξάντερ, αλλά και ένας άλλος έρωτας: η μεγαλύτερη αδελφή της Τατιάνας, είναι επίσης ερωτευμένη μαζί του, και η νεαρή κοπέλα στέκει διχασμένη ανάμεσα στην αγάπη μιας γυναίκας προς τον άντρα που επέλεξε και την αδελφική αγάπη.

Πραγματικά απόλαυσα το καλογραμμένο ιστορικό και αισθηματικό μυθιστόρημα της Paullina Simons, το οποίο εκτιμώ ότι ισορροπεί σωστά ανάμεσα στα δύο είδη: ικανοποιεί απολύτως τους αναγνώστες που θέλουν να διαβάσουν μία επική ιστορία αγάπης στα χρόνια του πολέμου, αλλά και εκείνους, όπως εγώ, που αγαπούν την ιστορία της εποχής και θέλουν να διαβάσουν σχετικά με τα δραματικά γεγονότα στο πολιορκούμενο Λένιγκραντ. Οι πειστικές ιστορικά και συναισθηματικά περιγραφές των όσων βίωναν οι κάτοικοι της πόλης, η βία, ο φόβος, η πείνα, αλλά και το πείσμα της αντίστασης στους εισβολείς, όπως και η ακατανίκητη ορμή της επιβίωσης πάση θυσία, αποδίδονται εξαιρετικά μέσα στο βιβλίο. Καθώς επίσης και η δύναμη της αγάπης, με κάθε μορφή της, αλλά με επίκεντρο τον έρωτα των δύο πρωταγωνιστών, που μοιάζει να μην είναι πλασμένος αποκλειστικά από τη φαντασία της συγγραφέως: σου αφήνει την αίσθηση μίας πραγματικής ιστορίας, προϊόν ίσως κάποιας αφήγησης από την εποχή εκείνη… Διότι είναι γεγονός ότι σε δύσκολες εποχές, τα συναισθήματα που βιώνουν οι άνθρωποι κλιμακώνονται σε ένταση. Αγαπάς περισσότερο, όταν το αγαπημένο σου πρόσωπο το διεκδικεί ανά πάσα στιγμή ο θάνατος…

Και βέβαια, δεν θα μπορούσα να μην κάνω αναφορά στον τίτλο του βιβλίου, που προέρχεται από το ομώνυμο αφηγηματικό ποίημα (1833) ενός από τους αγαπημένους μου Ρώσους ποιητές, του Αλέξανδρου Πούσκιν: πρόκειται για ένα ποίημα εξαιρετικά δημοφιλές, το οποίο άσκησε μεγάλη επιρροή στη ρωσική λογοτεχνία. Από αυτό πήρε το όνομά του και το άγαλμα του έφιππου Μεγάλου Πέτρου στην Αγία Πετρούπολη, αυτό είναι το βιβλίο με το ποίημα του Πούσκιν που χαρίζει ο Αλεξάντερ στην Τατιάνα όταν πρωτογνωρίζονται, αυτός ο «Μπρούντζινος Καβαλάρης» καταδιώκει (όπως και στο ποίημα) και τους δύο τους, ως μοίρα και ως έρωτας, δύσκολος αλλά παντοδύναμος…