Μονοπάτια που οδηγούν στην ψυχή

Η Αυστραλή συγγραφέας Κέιτ Γκρένβιλ είναι σίγουρα μια φωνή που δεν πρέπει να αγνοηθεί. Κάτοχος του βραβείου Orange, υποψήφια για το Booker και με την αναγνώριση των αναγνωστών και των κριτικών, η Γκρέινβιλ ξέρει να αφηγείται ιστορίες που έχουν κάποια -ουσιαστική- αξία.

Η ιστορία επικεντρώνεται γύρω από τον Ντάνιελ Ρουκ, έναν ευφυή αλλά μοναχικό νεαρό, ο οποίος συμμετέχει σε μια αποστολή βρετανικών δυνάμεων και μιας ομάδας καταδίκων στην Αυστραλία στα τέλη του 18^ου αιώνα. Όντας συνηθισμένος να απομονώνεται και έχοντας την αποστολή να καταγράψει την πορεία ενός κομήτη που αναμένεται να εμφανιστεί, ο Ντάνιελ στήνει το παρατηρητήριό του μακριά από όλους. Αρχικά νομίζει ότι αυτό που αναζητούσε βρίσκεται στην παρατήρηση του ουρανού. Αργότερα, όμως, η γνωριμία του με τους ιθαγενείς και ιδιαίτερα με τη δωδεκάχρονη Τάγκαραν, του δείχνει τον πραγματικό δρόμο. Στην προσπάθειά του να μάθει τη γλώσσα τους και να τους κατανοήσει, αρχίζει να αμφισβητεί όσα θεωρούσε δεδομένα: την εξουσία, την υπακοή, την ίδια τη γνώση του κόσμου. Τότε έρχεται η στιγμή να επαναπροσδιορίσει το μικρόκοσμό του και όσα έχουν αξία. Επαναστατεί απέναντι σε ό,τι θεωρεί άδικο και ρισκάρει την ίδια του τη ζωή για να υπερασπιστεί αυτό που θεωρεί ότι είναι σωστό.

Το μυθιστόρημα δεν βασίζεται πάνω στη δράση: δεν υπάρχουν συγκλονιστικά γεγονότα γύρω από τα οποία να έχει δομηθεί η ιστορία. Όλα στρέφονται γύρω από μια συνεχή αναζήτηση: ο Ντάνιελ από μικρό παιδί ψάχνει να βρει το πού πραγματικά ανήκει. Η άγνωστη Αυστραλία του δίνει την ευκαιρία να αισθανθεί ότι ο τόπος τον περίμενε. Οι άνθρωποί της του δείχνουν το δρόμο να πιστέψει στις προσταγές της ψυχής του. Μέσα από τον αγώνα του να μάθει τη γλώσσα τους, ανακαλύπτει την αξία της συντροφικότητας και της άδολης αγάπης, τη σημασία της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Έτσι, κατανοεί ότι η κλίση του δεν είναι η παρατήρηση των άστρων αλλά η παρατήρηση των ανθρώπων και η παροχή βοήθειας όπου υπάρχει ανάγκη.

Το μυθιστόρημα διακρίνεται από έναν πλούτο συναισθημάτων που καθηλώνουν τον αναγνώστη. Όταν τελειώνει και διαβάζει κάποιος το σημείωμα της συγγραφέως που δηλώνει ότι η ιστορία έχει στοιχεία από πραγματικά γεγονότα, τότε σίγουρα θα μισοχαμογελάσει εντυπωσιασμένος από το θησαυρό αξιών και συναισθημάτων που κέρδισε ο πραγματικός Ντάνιελ και που εμείς, οι σημερινοί παρατηρητές του κόσμου και των ανθρώπων, δεν θα βιώσουμε ποτέ… γιατί έχουμε χάσει το δρόμο που οδηγεί στον άλλο, στον διπλανό ή τον απέναντι.