Το γέλιο μακραίνει και ομορφαίνει τη ζωή

ή

«Μην κοιτάς πώς είμαι, δες τι έχω μέσα μου»

 Ο Αύγουστος Κορτώ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979. Έχει γράψει 13 βιβλία για ενηλίκους, 9 βιβλία για παιδιά κι έχει υπογράψει 30 λογοτεχνικές μεταφράσεις, ένα κινηματογραφικό σενάριο και άπειρα άρθρα για εφημερίδες και περιοδικά. Μέσα από τα κείμενά του έχει γίνει όχι μόνο γνωστός και αγαπητός στους συνεχώς αυξανόμενους φανατικούς αναγνώστες του, αλλά έχει καταφέρει και έχει γίνει κάτι πιο σημαντικό: πηγή γέλιου και ευφορίας.

Στο “Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά”, μέσα από είκοσι διηγήματα και έναν επίλογο, με καθημερινά γεγονότα –που δεν έχουν πάντα επιτυχή έκβαση-, αυτοβιογραφείται, εστιάζοντας ιδιαίτερα στις ήττες του, με διάθεση αυτοσαρκασμού και ειρωνείας απέναντι στη ζωή, στην οποία δεν επιτρέπει να τον καταβάλει. Γεμάτος από φοβίες και κολλήματα κατά καιρούς και χωρίς καθόλου ενοχές, βρίσκει πάντα έναν “γλυκό” λόγο για να ενδώσει στη χρηματική σπατάλη, στα γλυκά, στο φαΐ, στο ποτό, στο τσιγάρο, στο σεξ και σε ό,τι άλλο επιθυμεί εκείνη τη στιγμή, κάνοντάς τα όλα να μοιάζουν σαν ένα κομμάτι μιας διαδρομής που πρέπει να διανύσει μέχρι τη στιγμή που θα πει το «Όχι» σε όλη αυτή την άνευ ορίων απόλαυση.

Ωστόσο, η ζωή αποτυπώνεται στις σελίδες του σαν το μόνο πράγμα που δεν “τρώγεται”. Τη ζει, τη χαίρεται, την απολαμβάνει, γελώντας στα μούτρα της και αντιστεκόμενος σε αυτήν με τη δύναμη του μυαλού του. Μέσα στα κείμενά του προβάλλει εντελώς ελεύθερος και ακομπλεξάριστος, τσαλακώνοντας κάθε εικόνα του εαυτού του, τον οποίο ενίοτε συμμαζεύει σαν σωστό γέννημα-θρέμμα της σχολής «Σάμερχιλ» που μεγάλωσε με «ελευθερία και όχι αναρχία». Το χιούμορ του, καυστικό, πνέει σαν ένα δροσερό απολαυστικό αεράκι στις γκρίζες ημέρες που ζούμε και ενώ με την πένα του τα δείχνει όλα, ο ίδιος δεν υψώνει τον δείκτη του σε τίποτα.

Αντιθέτως, ρευστός και άδολος ενδίδει σε όλα, πειραματιζόμενος με τις αντοχές, τα όριά του και τον εαυτό του. Με αποτέλεσμα η κατανόηση και η αποδοχή που δέχτηκε ο ίδιος σαν παιδί να υπάρχει και στα κείμενά του, επιτρέποντας στον κάθε έναν από τους αναγνώστες του να χωρέσει και αυτός και να γελάσει μαζί του με τα δεδηλωμένα «κουσούρια» του και να νιώσει -ο αναγνώστης-, την ίδια ελευθερία με το να είναι ο εαυτός του. Όπως ακριβώς έκανε και κάνει  ο Αύγουστος Κορτώ.

Παρά το γεγονός ότι είναι «απτυχίωτος» -όπως το ίνδαλμά του ο Χατζιδάκις-, όρος τον οποίο χρησιμοποιεί απαξιώνοντας την «πτυχιωμένη» γνώση, η ευρυμάθεια, η ευφυΐα και το ανατρεπτικό της σκέψης του αποκαλύπτονται συνεχώς, προσφέροντας άφθονο γέλιο και κοσμώντας τις σελίδες του. Συγχρόνως, η γραφή του βρίθει από αυτόματες παραπομπές και παρομοιώσεις, αναδεικνύοντας μια επιπλέον δυναμική της γραφής του και την ευελιξία του μυαλού του, που λειτουργεί λυτρωτικά ισοπεδώνοντας με χιούμορ το κάθε γεγονός. Επίσης, απολαυστικό στοιχείο του βιβλίου είναι η χρήση της ελληνικής γλώσσας. Καθαρεύουσα, δημοτική, του ευαγγελίου, της μητέρας του, του πατέρα του, της γιαγιάς, και τέλος ο δικός του σύγχρονος τρόπος έκφρασης δείχνουν τον πλούτο, τις ρίζες, τις προσμίξεις και την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας.  Ταυτόχρονα, δημιουργούν μια μουσικότητα στο κείμενο κάνοντας τον αναγνώστη,  μέσα από τις γραμμές, να μεταφέρεται  στο χρόνο και στο χώρο και να ακούει τις φωνές όλων είτε να ψέλνουν είτε να συνομιλούν.

Θέατρο, κινηματογράφος, μουσική, θεωρίες, γεύσεις, τάσεις κοινωνικές, σχέσεις, φόβοι και εξαρτήσεις είναι αυτά που στρώνει σαν χαλί στις σελίδες του ο Αύγουστος Κορτώ, για να πατήσει ο κάθε αναγνώστης και να απολαύσει τη διαδρομή  μαζί του. Όπου, με σαρκαστική, καυστική και ταυτόχρονα λυτρωτικά ανακουφιστική διάθεση, λέει: «Μην κοιτάς απέξω, δες τι έχω μέσα μου».

Το «Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά» του Αυγούστου Κορτώ είναι ένα βιβλίο που κάνει καλό στην υγεία  – και πρέπει να τον αναγκάσουμε να μας υποσχεθεί ότι θα  γράφει ένα τέτοιο κάθε έξι μήνες. ‘Η τρία το χρόνο. Με το γέλιο θα αντισταθούμε σε όλα!