Ένας sci – fi Νάρκισσος

Ας υποθέσουμε πως υπάρχει ένας κόσμος όπου η κυβερνητική ακόμη δεν υφίσταται. Επομένως, δεν είναι δυνατό να γνωρίζετε την τηλεοπτική σειρά “Six Million Dollar Man”, ούτε φυσικά τον περιβόητο κινηματογραφικό“Robocop”. Αγνοείτε παντελώς την ύπαρξη της sci– fi λογοτεχνίας. Αν όλα αυτά ίσχυαν ως αναγκαίες και υπαρκτές συνθήκες, τότε ο Τσαρλς Νιούμαν (ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος «Ο Άνθρωπος – μηχανή», διά χειρός Μαξ Μπάρυ), θα γινόταν αυτομάτως ένας αρχετυπικός ήρωας αυτού του είδους της λογοτεχνίας.

Φευ, η ιστορία δεν του επιφυλάσσει τέτοια μεγαλεία, καθώς το συγκεκριμένο λογοτεχνικό παρακλάδι υπάρχει και μάλιστα κατέχει περίοπτη θέση σε χώρες όπως οι ΗΠΑ.

Ποιος είναι λοιπόν ο Τσαρλς Νιούμαν; Ένας επιστήμονας που έπειτα από ένα εργαστηριακό ατύχημα χάνει το ένα του πόδι. Για κάποιον άλλον, αυτή η αιφνίδια αλλαγή στις συνθήκες της ζωής του θα είχε δραματικές επιπτώσεις. Για τον Τσαρλς είναι απαρχή μιας ευκαιρίας να εξελιχθεί σε κάτι άλλο από αυτό που είναι. Να υπερβεί την πεπερασμένη ανθρώπινη φύση του και να γίνει μια μηχανή άπειρων δυνατοτήτων. Ωσάν Νάρκισσος της μοντέρνας εποχής, διαβλέπει στο παράλογο εγχείρημά του όλες τις προοπτικές μιας ατομικής βελτίωσης που αγγίζουν τη θεοποίηση. Η προσθετικός Λόλα Σανκς γίνεται η αδερφή ψυχή, πάνω στην οποία θα εναποθέσει τις αγωνίες, τις άμετρες φιλοδοξίες του, εντέλει τον έρωτά του. Έτσι κι αλλιώς και η ίδια λατρεύει τις δυνατότητες που σου προσφέρουν τα άρτια τεχνητά μέλη.

Όπως είναι φυσικό, το πράγμα κάποια στιγμή ξεφεύγει. Η εταιρία στην οποία δουλεύει ο Τσαρλς σκοπεύει να τον μετατρέψει σε μηχανή “εκκαθάρισης” αυτών που επιβουλεύονται τους σκοπούς της. Η τελική μάχη του με έναν πρώην σωματοφύλακα της εταιρίας (εν μέρει μεταλλαγμένο) και νυν εχθρό της, έχει όλα εκείνα τα κινηματογραφικά στοιχεία που λατρεύει το Χόλιγουντ. Δεν είναι τυχαίο πως το βιβλίο αναμένεται να μεταφερθεί, σύντομα, στις κινηματογραφικές αίθουσες από τον sui generis σκηνοθέτη Ντάρεν Αρονόφσκι.

Τι δεν είναι ο «Άνθρωπος – μηχανή»; Ένας ακόμα κόμπος στην αλυσίδα των μυθιστορημάτων που άφησε ως παρακαταθήκη ο μέγιστος Γουίλιαμ Γκίμπσον. Τι είναι; Μια ιστορία μετά – πραγματικότητας (ας το θέσουμε έτσι), με έντονο το στοιχείο του “μαύρου” χιούμορ, βαρυφορτωμένο από τεχνικούς όρους και μια “ειδική” γλώσσα που πολλές φορές ξενίζει, αλλά και αρκετά, αξιοπρόσεκτα, στοιχεία λογοτεχνικότητας που δεν πρέπει να παραγνωρίζονται.

Η μετάφραση του Αύγουστου Κορτώ βοηθάει να ξεμπλέξεις από την “επιστημοσύνη” του Μπάρυ και λειτουργεί επ’ ωφελεία του αναγνώστη. Οι θιασώτες αυτού του είδους της λογοτεχνίας, θα λατρέψουν τον «Άνθρωπο – μηχανή», οι υπόλοιποι, ενδεχομένως, θα έχουν μια καλή αφορμή να στοχαστούν πάνω στο κολοσσιαίο θέμα της άλογης χρήσης της τεχνολογίας πάνω στον ανθρώπινο παράγοντα.