Ο Βασίλειος Φ. Δρόλιας γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα και είναι συγγραφέας και αστροφυσικός. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στο Λονδίνο, στην Αθήνα και στο Σαν Φρανσίσκο. «Η τελετή της αθωότητας» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του.

Nyos είναι μια λίμνη στο Καμερούν, όπου το βράδυ της 26^ης Αυγούστου 1986 σημειώθηκε μια τρομερή έκρηξη με αποτέλεσμα να σκοτωθούν χιλιάδες άνθρωποι και να καταστραφεί όλη η περιοχή γύρω από αυτήν. Στην προσπάθεια  να αποτρέψει την επανάληψη της καταστροφής, η διεθνής επιστημονική κοινότητα αποφάσισε την απαέρωση της λίμνης από το διοξείδιο του άνθρακα, που προκάλεσε την καταστροφή, μια διαδικασία που αναμενόταν να διαρκέσει αρκετά ακόμη χρόνια μετά την περίοδο κατά την οποία διαδραματίζεται η πλοκή του μυθιστορήματος. Ο βιολόγος Ρότζερ Μπέικον της Γκλόμπαλ Μπαϊνόμικς φθάνει εκεί με σκοπό να κάνει υδροβιολογικές μετρήσεις σε όλη την έκταση της λίμνης που θα συνεισφέρουν στην πρόοδο της επιστήμης ώστε να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αφήνει πίσω στο Λονδίνο σύζυγο και δυο παιδιά, καθώς και την Τζέσικα, μια εικαστική καλλιτέχνιδα με την οποία είναι ερωτευμένος∙ όμως ούτε εκείνος ούτε εκείνη τολμούν να εγκαταλείψουν τις οικογένειές τους  (η Τζέσικα είναι επίσης παντρεμένη και έχει έναν γιο), ώστε να είναι μαζί. Έτσι το ταξίδι του Ρότζερ στο Καμερούν είναι από την αρχή και μια αφορμή για ένα εσωτερικό ταξίδι που (ελπίζει πως) θα του επιτρέψει να ξεκαθαρίσει τα πράγματα μέσα του.

Στη λίμνη Nyos ο Ρότζερ κάνει τις μετρήσεις του και καταλήγει σύντομα σε κάποια συμπεράσματα που δεν εναρμονίζονται όμως με την επικρατούσα άποψη. Συνδέεται με τον Σαγιάπ, έναν ντόπιο ο οποίος από ένα σημείο και μετά γίνεται ο βαρκάρης που τον μεταφέρει σε διάφορα σημεία της λίμνης για να πάρει τα δείγματά του για την υδρόβια ζωή. Ο Σαγιάπ, ένας πενηντάρης που μιλάει πολύ καλά αγγλικά και μοιάζει να γνωρίζει πολλά πράγματα, εγκαταστάθηκε σε ένα χωριό κοντά στη λίμνη, που ξανάρχισε να αποκτά ζωή όταν ο πληθυσμός των ψαριών στη λίμνη άρχισε να πολλαπλασιάζεται επιτρέποντας στους κατοίκους να έχουν μια δουλειά και ένα εισόδημα. Ο Ρότζερ αρχίζει να σκέπτεται όλο και περισσότερο κάποιες θεωρίες του Σαγιάπ, που στην αρχή του είχαν φανεί συνωμοσιολογικές και «παρανοϊκές», αλλά φαίνεται να επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα. Όταν η εταιρία του δεν ανανεώνει  την άδειά του και τον καλεί να επιστρέψει στο Λονδίνο, ο Ρότζερ θα καταλάβει ότι οι ιθύνοντες του κόσμου έχουν άλλες προτεραιότητες και όχι τη λύση ενός προβλήματος που απειλεί την ανθρωπότητα, όπως ο ίδιος πιστεύει πως είναι ο σκοπός της επιστήμης. Παράλληλα έχει να «λύσει» και τα δικά του υπαρξιακά προβλήματα.

Ο συγγραφέας αναπτύσσει μια ιστορία που γίνεται ενδιαφέρουσα χάρη στα αληθοφανή στοιχεία της: μια καταστροφή (η έκρηξη της λίμνης), η αποστολή επιστημόνων επί του εδάφους για να μελετήσουν την προτεινόμενη λύση (που, όπως αποδεινύεται από τις μετρήσεις του Ρότζερ, δεν είναι η κατάλληλη τελικά), η ένταση της εσωτερικής αγωνίας και το ταξίδι στον Βορρά και πίσω στον Νότο του Καμερούν. Παράλληλα, στο Λονδίνο, η Τζέσικα ετοιμάζει ένα πρότζεκτ (Mini, Big Bang), και στη συνέχεια ένα δεύτερο (Το Ερωτευμένο Ζευγάρι), εμπνεόμενη από τον Ρότζερ και την πίστη του στην επιστήμη. Όμως η Τζέσικα δεν γνωρίζει ότι η πίστη του Ρότζερ στην επιστήμη θα κλονιστεί ανεπανόρθωτα φέρνοντας τα πάνω κάτω στον τρόπο που βλέπει τη ζωή του. Έτσι, ενώ εκείνος βυθίζεται όλο και πιο πολύ, χωρίς να πάψει ούτε στιγμή να την αγαπά, εκείνη αναγνωρίζεται ως καλλιτέχνιδα χωρίς κι εκείνη να πάψει ούτε στιγμή να τον σκέφτεται. Ο Δρόλιας αδράχνει την ευκαιρία για να μιλήσει για την «αποστολή», αν υπάρχει,  της τέχνης και του καλλιτέχνη, σε αντιπαράθεση με την αποστολή του επιστήμονα που πρεσβεύει αρχικά ο Ρότζερ και καταλήγει σε ένα συμπέρασμα διατυπωμένο με σαφήνεια και καθαρότητα, χωρίς ωστόσο να γίνεται καθόλου  διδακτικός ή απόλυτος  – αυτό είναι ένα άλλο γνώρισμα της γραφής του, όπως φαίνεται στο παρόν μυθιστόρημα. Το βιβλίο μάς ταξιδεύει εναλλάξ από την αφρικανική γη στο Λονδίνο, από τη ζωή σε ένα αστικό τοπίο που φαίνεται να γνωρίζει καλά ο συγγραφέας του σε έναν κόσμο με χρώματα και από έναν λαβύρινθο συναισθημάτων και σκέψεων σε ένα ξέφωτο πνευματικής και ψυχικής διαύγειας. Ο αναγνώστης θα βρει στο κείμενο προβληματισμούς για την τέχνη και την επιστήμη, για τον καλλιτέχνη και το έργο του, αλλά και για τα συναισθήματα και το πέρασμα στην ωριμότητα. Το «Nyos, η τελετή της αθωότητας» είναι γραμμένο με απλό και λιτό τρόπο, χαμηλόφωνο, με πολύ καλή δομή, όπου η πρωτοπρόσωπη και η τριτοπρόσωπη αφήγηση εναλλάσσονται και λειτουργούν αντιστικτικά σε ένα καθαρτήριο φλας μπακ.