Περί ευθανασίας

Όλη η ζωή της Άννας, της γιατρού αναισθησιολόγου, που δεν αντέχει τον πόνο, ξετυλίγεται μέσα στο «Να θυμηθώ να παραγγείλω», έτσι όπως την αφηγείται η ίδια μέσα από τη φυλακή.

Κεντρικό θέμα του, η ευθανασία – η Άννα αποφάσισε να ξεπεράσει τα όρια της ιατρικής ηθικής, θέτοντας το δίλημμα «ευεργέτης ή φονιάς;» δύο φορές, σε ασθενείς που ήταν «τελειωμένη υπόθεση» για να τους γλιτώσει από τον πόνο και την ταλαιπωρία. Και περιφερειακά, χίλια δυο άλλα. Τα μουντά παιδικά χρόνια, που έθεσαν τις βάσεις στη ζωή της ηρωίδας και καθόρισαν αυτό που έγινε, η άτονη καθημερινότητα και ρουτίνα μεταξύ σπιτιού και νοσοκομείου, μαζί με μια απρόσμενη ερωτική ιστορία και μια συγκατοίκηση γεμάτη προβλήματα και άδοξο τέλος. Κι έπειτα, η νέα ζωή στη φυλακή, μετά την αποκάλυψη.

Το τώρα, η ζωή στη φυλακή, μπλέκεται με το πριν, τη ρουτίνα στο νοσοκομείο, και με το ακόμα πιο πριν, τα παιδικά χρόνια. Μέσω συνειδησιακής ροής.

Ο Στέλιος Μάινας εισχωρεί στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, «φιλοσοφώντας» ταυτόχρονα περί ηθικών και μη ηθικών πράξεων, περί ορθού και μη ορθού. Αναλύοντας και λέγοντας ωραία πράγματα, αλήθειες καθολικές. Η αφήγηση, κυκλική. Αρχίζει και τελειώνει με την ηρωίδα μέσα στις φυλακές και την εντέλει αποφυλάκισή της. Μαζί με τη λίστα του τι να θυμηθεί να παραγγείλει. Με λόγο καθαρό, ειλικρινή, με ελλειπτικές προτάσεις και με μια σπάνια αθωότητα. Μια  δυνατή ιστορία που γοητεύει, αλλά και προβληματίζει.