Στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από μια κατά βάση κρίση πνευματικών και ηθικών αξιών, αναζητούμε όσο ποτέ άλλοτε την επαφή με την παράδοσή μας και τις ρίζες μας, που μπορούν να λειτουργήσουν ως σωσίβια λέμβος και ως ανατροφοδότηση για ένα νέο ξεκίνημα. Εξάλλου, ανέκαθεν ο Έλληνας στις δύσκολες περιόδους που διένυε η Ελλάδα αναζητούσε στην πλούσια πνευματική κληρονομιά του ένα στήριγμα για να μπορέσει να ανασυντάξει τις δυνάμεις του και να πορευθεί ως νικητής. Η ελληνική μυθολογία είναι ένα μεγάλο κομμάτι της παράδοσής μας, η οποία έδωσε και συνεχίζει να δίνει φτερά σε κάθε μορφή Τέχνης.

Η πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας Βίβιαν Φόρτη, καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας και υποψήφια διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση, εντάσσει με μια εξαιρετικά πρωτότυπη ιστορία αγάπης τη μυθολογία στη σύγχρονη εποχή. Η ηρωίδα του βιβλίου, Δάφνη Δημητριάδη, είναι δευτεροετής φοιτήτρια Κοινωνικών Επιστημών στην Αμερική. Επιλέγει το μάθημα της Μυθολογίας καθώς έχει γαλουχηθεί με τους αρχαίους ελληνικούς μύθους και τους γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια. Μόλις όμως θα  αντικρίσει τον καθηγητή που διδάσκει το μάθημα αυτό, τον Φοίβο Κρίστιαν, ποτέ ξανά δεν θα είναι η ίδια… Μια δύναμη και μια έλξη τόσο δυνατή και ταυτόχρονα μυστηριακή τη συνεπαίρνει κάθε φορά που τον βλέπει – κι όχι μόνο την ίδια, αλλά και τον καθηγητή που αισθάνεται ακριβώς το ίδιο. Από τη στιγμή αυτή ο χρόνος μετρά αντίστροφα μέχρι την επιδιωκόμενη τελική ένωσή τους, η οποία καθόλου εύκολη δεν θα είναι… Η Δάφνη ανακαλύπτει συνεχώς νέα στοιχεία για τη μυστηριώδη συμπεριφορά του Φοίβου μέχρι που ο ίδιος της αποκαλύπτει ότι δεν είναι θνητός. Είναι ένας από τους 12 θεούς του Ολύμπου, και συγκεκριμένα ο θεός Απόλλωνας. Η αποκάλυψη αυτή τη συνταράζει απόλυτα αλλά νιώθει ταυτόχρονα τόσο έντονα συναισθήματα γι’ αυτόν που το μόνο που θέτει ως στόχο είναι να προσπαθήσει να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερα για τους θεούς και τα μυστικά τους, έτσι ώστε να καταπολεμήσει τα εμπόδια που συνεχώς τίθενται και καθυστερούν την απόλυτη ένωσή της με τον Φοίβο. Και οι δύο είναι αποφασισμένοι να θυσιάσουν οτιδήποτε προκειμένου να είναι μαζί. Ο αγώνας τους όμως δεν θα είναι καθόλου εύκολος…

Στο μυθιστόρημα εναλλάσσονται σκηνές και γεγονότα από τον κόσμο των θεών του Ολύμπου και από τον κόσμο των ανθρώπων. Οι θεοί του Ολύμπου έρχονται και πάλι στο προσκήνιο όπως άλλοτε. Το μεγαλείο και η χάρη του καθενός ξεδιπλώνονται χαρίζοντάς μας εξαιρετικές σκηνές δράσης, τις οποίες οι λάτρεις κυρίως της ελληνικής μυθολογίας -και όχι μόνο-, παρακολουθούν με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση.  Ο θεός Απόλλωνας, θεός της μαντικής και της μουσικής, και η Δάφνη είναι οι κύριοι πρωταγωνιστές. Το θέμα του έρωτα ανάμεσα σ΄ έναν θεό και μια θνητή επανέρχεται στο λογοτεχνικό προσκήνιο συνεχώς από την εποχή του Ομήρου. Χρησιμοποιήθηκε από τους πρώτους ποιητές και λογοτέχνες μας.  Είναι τόσο αγαπητό γιατί είναι απαγορευμένο. Υπάρχει στους θεούς ο εξής νόμος: απαγορεύονται οι σχέσεις τους με τους θνητούς.  Η Δάφνη θυμίζει στους θεούς τι σημαίνει να αγαπάς βαθιά, ανεπηρέαστα, απόλυτα. Αυτοί βρίσκονται σε μια ηθελημένη αιωνιότητα που χαρακτηρίζεται από απραξία και σπάνια νιώθουν έντονα συναισθήματα.

Ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας του μυθιστορήματος είναι εμφανής. Η Δάφνη, η θνητή ηρωίδα, βγαίνει νικήτρια τελικά. Έτσι προβάλλεται το μεγαλείο του ανθρώπου έναντι των θεών. Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να αποφασίσουν για τις επιλογές τους αναλαμβάνοντας κάθε ευθύνη για τις πράξεις τους, δεχόμενοι να κάνουν οποιαδήποτε θυσία για να υπερασπιστούν τα συναισθήματά τους τα οποία είναι ειλικρινή και ανιδιοτελή. Αυτήν την ελευθερία επιλογής ζηλεύουν οι θεοί, καθώς επίσης και τα συναισθήματα των θνητών, που έχουν καιρό οι ίδιοι να νιώσουν μέσα σε μια ανούσια αιωνιότητα. Στη συγκέντρωση (“αγορά”) των θεών με θέμα συζήτησης την τύχη της θνητής Δάφνης οι θεοί παρελαύνουν και μας συστήνονται για ακόμη μια φορά αποκαλύπτοντας ο καθένας την προσωπικότητά του, τα πάθη και τα βάσανά του. Ο θεός Απόλλωνας είναι έτοιμος να απαρνηθεί τη θεϊκή φύση του προκειμένου να βιώσει την αγάπη του και τον έρωτά του για τη Δάφνη. Το μεγαλείο του ανθρώπου και η δύναμη της αγάπης και του έρωτα καταστρατηγεί ακόμη και τα σύνορα  θεϊκού και ανθρώπινου κόσμου.

Το μυθιστόρημα αυτό εντάσσεται στην κατηγορία της λογοτεχνίας του φανταστικού. Η πλοκή του διανθίζεται από ανατροπές, μυστήριο, έντονη και γρήγορη δράση και απρόβλεπτες αποκαλύψεις. Το έξυπνο χιούμορ που εντοπίζεται σε αρκετά σημεία στο λόγο της Δάφνης επιβεβαιώνει τη λογοτεχνική επιδεξιότητα της συγγραφέως.