Αναγνωρίζεις το εφήμερο κάθε πράξης.
Δίχως έπαρση.
Ανθίζεις στην έρημο.
(Joshua Tree, ποίημα από το βιβλίο)
Ο Γιώργος Λίλλης γεννήθηκε στη Γερμανία το 1974. Ένα χρόνο αργότερα με την οικογένειά του εγκαθίσταται στην Ελλάδα. Στην αρχή στην Αθήνα και μετά στο Αγρίνιο, τόπο καταγωγής του, μέχρι την επιστροφή στη Γερμανία το 1996 όπου ζει και εργάζεται από τότε. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά κι έχουν παρουσιαστεί σε περιοδικά και ανθολογίες του εξωτερικού. Μεταφράσεις, ποιήματα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευτεί και σε διάφορα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά (“Ποίηση”, “Μανδραγόρας”, “Δέντρο”, “Ακτή”, “Γραφή”). Επιμελείται ραδιοφωνικές εκπομπές στη Γερμανία στις οποίες παρουσιάζει Έλληνες ποιητές και μουσικούς (μεταξύ άλλων τους Νίκο Καββαδία, Νικόλα Άσιμο και Μίκη Θεοδωράκη). Έχει μεταφράσει στα ελληνικά Βισλάβα Σιμπόρσκα, Έριχ Φριντ, Λι Τάι Πε καθώς και Ινδιάνους ποιητές. “Η χώρα των κοιμωμένων υδάτων” (εκδ. “Μανδραγόρας”, 2001) πρόκειται σύντομα να εκδοθεί και στη Γερμανία.
Η ποιητική συλλογή του Γιώργου Λίλλη «Μικρή διαθήκη» είναι ένα βιβλίο που η συγγραφή του ξεκίνησε το 2009 σ’ ένα μικρό χωριό της Μαγιόρκα και ολοκληρώθηκε στη Σάμο το 2010. Κι όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συγγραφέας στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, τόσο η αφετηρία, όσο και η ολοκλήρωση έγιναν με τρόπο απρόσμενο.
Διαβάζοντας τα ποιήματα του Γιώργου Λίλλη μια σκέψη μου ήρθε εν αρχή στο νου: σύγχρονος προβληματισμός και μια θέαση των πραγμάτων που εξυμνεί την ανθρώπινη υπόσταση, όχι ως φερέφωνο, αλλά εμβαθύνοντας στα βαθύτερα σημεία που αναδεικνύουν και φωτίζουν την ουσία της ψυχής.
«Όταν έρθει ο καιρός
και μάθω την αντοχή, σ’ το υπόσχομαι,
θα παρατείνω τις ζωές μας στην αιωνιότητα
μακριά από τον λεηλατημένο αυτό κόσμο
ουδέτεροι και ευθείς, σαν αίτημα
διαρκείας σ’ έναν ολοκληρωμένο παράδεισο.»
(απόσπασμα από το ποίημα «Τιμώμενος»)
Παράλληλα, με μια κλεφτή ματιά στη χρησιμότητα του χρόνου ο Γιώργος Λίλλης καταγράφει με εξαιρετικούς στίχους την αναγκαιότητα του ανθρώπου να βρει την αχτίδα εκείνη που θα τον κρατήσει ζωντανό κι ενεργό στην ίδια του την καθημερινότητα.
«Ελπίζεις σημαίνει πίσω από τείχη
αγναντεύεις ουρανό.»
(απόσπασμα από το ποίημα «Επούλωση»)
Και λίγες σελίδες έπειτα γράφει:
«Το αντίδοτο είναι η ίδια μας η παρουσία.
Η ασχήμια μπορεί να λεηλατηθεί».
(ποίημα «Αντίδοτο»)
Μια εξαιρετική ποιητική συλλογή, όχι μόνο για το πλούσιο και σωστά τοποθετημένο λεξιλόγιο, ούτε μόνο για τη δομή της που επιβεβαιώνει τη σημαντική και ιδιαίτερη παρουσία του Γιώργου Λίλλη στα λογοτεχνικά δρώμενα, αλλά γιατί πάνω απ’ όλα επιτυγχάνει να επαληθεύσει το σκοπό της ποίησης: την ανάγκη του ανθρώπου να αναζητά τη χαμένη του ύπαρξη.
«Η ζωή μυθοποιείται από το χρόνο.
Ο θάνατος από τη λήθη.»
(απόσπασμα από το ποίημα «Δύναμη»)
Για το τέλος κράτησα έναν στίχο που είναι τόσο δυνατός και ηχηρός, καθώς τον διαβάζεις συνθέτοντας μια κραυγή για την απουσία από την ίδια μας τη ζωή:
«Η δική μου εκδίκηση είναι το χαμένο σας φως».
(απόσπασμα από το ποίημα «Βαλτική»)
