Υπό το βλέμμα της απώλειας
Είκοσι ένα διηγήματα με οριζόντιο νήμα τους την απώλεια. Τη μοναξιά του τώρα. Και τις αναμνήσεις. Τα χρόνια πίσω. Και πρωταγωνιστές είτε τον θάνατο, είτε χαμένους έρωτες, είτε τη ζωή που πέρασε.
Όλα ξεκινούν από το σημείο μηδέν, υπό «μηδενική γωνία», όλα από την αρχή. Οι ήρωες, ηλικιωμένοι κυρίως, δυστυχείς, κοιτούν πίσω τους, τη ζωή που αποτελεί παρελθόν πια –ή και όχι ακόμα–, αναπολούν αναμνήσεις. Αφηγούνται όνειρα, ό,τι τους πονά, ό,τι τους απασχολεί, ό,τι δε θέλουν να ξεχάσουν. Συχνά μεταξύ πραγματικότητας και ονειροφαντασίας. Ξεδιπλώνουν σκέψεις, παράπονα, ξεσπούν, αποκαλύπτουν μυστικά και συναισθήματα, χωρίς ωστόσο να παύουν να ελπίζουν σε κάτι νέο, έστω και απατηλό.
Με λόγο στέρεο, απλό και συμπυκνωμένο, η Μαρία Μαραγκουδάκη παραδίδει μια σειρά από ιστορίες μικρής έκτασης, αλλά καθόλου αμελητέες. Με γοργό, στακάτο ρυθμό και την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, σε πρώτο ενικό ή πρώτο πληθυντικό, να κατέχει τα ηνία αποκαλύπτοντας τα πιο μύχια μυστικά, τις πιο κρυφές σκέψεις των ηρώων.
Μια συλλογή διηγημάτων αληθινή και ρεαλιστική που αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.