Πέντε συστατικά, δομικά στοιχεία διακρίνουν –κατά την ταπεινή μου γνώμη– τη συγγραφική τέχνη του πολυβραβευμένου Κώστα Ασημακόπουλου: η δραματικότητα, η παρατήρηση του κοινωνικού γίγνεσθαι, η αθωότητα της ματιάς, η καθαρότητα της γραφής, ο δεξιοτεχνικός χειρισμός και η αξιοποίηση της ελληνικής γλώσσας σε όλον τον διαχρονικό της πλούτο. Ανθρωπιά, ενσυναίσθηση, ταπεινότητα, σεμνότητα, αγαπησιάρικος φυσιολατρισμός, εξιδανικευμένος πλατωνικός ερωτισμός της ένωσης με το Όλον, ο λογοτέχνης γίνεται Ποιητής και δημιούργημά του η ζωή, με όλα αυτά τα θεατρικά έργα, τις κινηματογραφικές ταινίες, τις τηλεοπτικές σειρές, τη διαρκή παρουσία στα Ελληνικά Γράμματα, αλλά κι εκτός συνόρων της μικρής πανέμορφης χώρας μας.

Ευφημιστικός ο τίτλος αυτής της όψιμης συλλογής διηγημάτων. Στην «πατρίδα» ανήκουν οι πάντες, ανεξαρτήτως φύλου, θρησκείας, καταγωγής, ερωτικών προτιμήσεων. Αυτή η αλεξίκακη έλλειψη διακρίσεων φαίνεται πανηγυρικά στο αριστουργηματικό διήγημα «Τι μπορεί να ‘ναι ένα παιδί», που μπορεί θαρρώ ν’ αναπτυχθεί και σε κινηματογραφικό και σε τηλεοπτικό σενάριο.

Ουμανιστικές ιδέες, ανθρωπιστικά ιδεώδη, δημοκρατική αντιμετώπιση των πάντων ως ίσων, ελεύθερων υπάρξεων, τέκνων του ιδίου θεού. Είναι βαθιά θρήσκος ο συγγραφέας Κώστας Ασημακόπουλος. Τα έργα του δείχνουν δέος Θεού, χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος, γνώση των ατελειών του ανθρωπίνου όντος, κατανόηση της ανεπαρκούς φύσεως, αναγνώριση αυτού του γιγαντιαίου και πανέμορφου έργου εν εξελίξει από έναν Δημιουργό που διαρκώς αρχιτεκτονεί, ενώ η Φύσις –όπως και η Αλήθεια– «κρύπτεσθαι φιλεί», ενόσω ο Χρόνος «παiς εστι παίζων, πεσσεύων», παίζοντας και χάνοντας στα ζάρια της Ιστορίας ολόκληρους πληθυσμούς, πολιτισμούς και ομάδες. Μόνο η αγάπη επιβιώνει, ο ορφικός Έρως, η ένωση ψυχών και η αγιότητα των σωμάτων όταν εκδηλώνουν απλά και όμορφα, με σεβασμό την επιθυμία τους.

Υπαρξιακά αδιέξοδα και φιλοσοφικές σκοτεινιές δεν υπάρχουν στο λογοτεχνικό εργαστήρι του Κώστα Ασημακόπουλου. Το μεσογειακό Φως, ευφρόσυνο και αναστάσιμο, ποτίζει τις φτωχές οντότητες μέχρι το μεδούλι, η βροχή περονιάζει τα κόκκαλα κι απαλύνει τις αιχμές, τις ακμές, τις γωνίες της ανθρώπινης σκληρότητας.

Ο Πόλεμος αμόνι, άλλους εξοντώνει, άλλους ατσαλώνει. Το θέμα είναι με ποια μεριά θα βρεθείς και ποιαν αγάπη θα επιλέξεις.

Σιωπή συνάδει με τον προσεκτικά εκφερόμενο τεχνουργημένο λόγο, σε ένα κρουστό υφάδι, το αμάλγαμα των αισθητικών εμπειριών μιας ζωής, διυλίζεται κι αποκρυσταλλώνεται σε αυτό το πυκνογραμμένο βιβλίο που θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλη τη χώρα για την απλότητα, την ανθρωπιά του, για τη γάργαρη ελληνική του γλώσσα που διασώζεται πάντα χάρη στους γενναίους της μνήμης που δεν ενδίδουν σε σκοτεινιές του συρμού και δεν παραδίδουν τα ιερά και όσια ενός πανάρχαιου πολιτισμού «τοις κυσί». «Γην και ύδωρ» σε επίδοξους κατακτητές πάσης φύσεως δεν χαρίζει πνευματικός άνθρωπος με το ανάστημα, το ψυχικό σθένος και το αισθητικό ύψος ενός Κώστα Ασημακόπουλου. Με αυτή τη γενναιότητα βαδίζει ευθυτενής προς το μέλλον, δημιουργικός όπως πάντα.

«Μιας πατρίδας άνθρωποι» είμαστε όλοι απανταχού της γης, πρόσφυγες και κατατρεγμένοι. Η ανθρωπιά, η ισότητα, η αδελφοσύνη, η δικαιοσύνη, η Αγάπη θα μας σώσει. Ικανά και αναγκαία φράγματα στη μεσαιωνική λαίλαπα της εποχής που μετράει τα πάντα με αριθμούς και κάποιοι καταδέχονται να γίνουν νούμερα.

Ο Κώστας Ασημακόπουλος, ορόσημο και φρυκτωρία στις σκοτεινές τεχνολογικές νύχτες που φωτίζονται από τις οθόνες των κινητών τηλεφώνων κι από αστραπές βεβαίως…