Μία σε δύο ή δύο σε μία ή τι;

Οι αδερφές Γκαμάλ διατηρούν ένα εργαστήριο ραπτικής στο Οκάμπο του Μεξικού. Η Κονστιτουσιόν και η Γκλόρια είναι μοδίστρες, δίδυμες και ολόιδιες. Σαν αντικριστοί καθρέφτες. Η μόνη διαφορά τους είναι μια τεράστια ελιά που έχει η μία στη δεξιά ωμοπλάτη, λεπτομέρεια που φροντίζουν να κρύβουν επιμελώς. Βέβαια και ο χαρακτήρας τους διαφέρει, η μία, για παράδειγμα, είναι παρλαπίπα, ενώ η άλλη λιγομίλητη. Κάτι που επίσης φροντίζουν να κρύβουν.

Ορφανές από μικρές, όλη τους η ζωή περιστρέφεται γύρω από την προάσπιση της ομοιότητάς τους. Γι’ αυτό άλλωστε έμειναν και γεροντοκόρες. Αφού η μεταξύ τους συμφωνία είναι ότι ό,τι ανήκει στη μία, ανήκει και στην άλλη. Με αυτόν  τον τρόπο ζουν ευτυχισμένες σε έναν δικό τους κόσμο χωρίς εκπλήξεις. Η πρώτη κρίση αντιζηλίας ωστόσο δεν αργεί να κάνει την εμφάνισή της, όταν εμφανίζεται ένας υποψήφιος γαμπρός, κτηνοτρόφος, για την Κονστιτουσιόν. Τότε είναι που οι ισορροπίες θα διαταραχθούν και νέες –αν και διακριτικές και χωρίς εξάρσεις– συμπεριφορές θα εκδηλωθούν. Για πρώτη φορά η μονάδα κινδυνεύει να διαρραγεί, να χωριστεί σε δύο διαφορετικά κομμάτια.

Σύντομα όμως οι δίδυμες βρίσκουν τη λύση – θα τον μοιραστούν. Μία λύση που διαρκεί όσο και το φλερτ με τον κτηνοτρόφο, μια και με το που γίνεται η πρόταση γάμου από μέρους του, οι αδελφές βρίσκονται και πάλι σε αδιέξοδο. Πώς θα διαχειριστούν τη νέα κατάσταση; Ένας άντρας είναι ικανός να σπείρει τη διχόνοια ανάμεσά τους και να τις διαλύσει ή μήπως η Κονστιτουσιόν, παραμένοντας πιστή στις αρχές της, θα απαρνηθεί τη νέα προοπτική της ζωής της;

Η νουβέλα «Μία από τις δύο» είναι το πρώτο κείμενο του Μεξικανού Ντανιέλ Σάδα που μεταφράζεται στα ελληνικά. Με αυτή τη σύντομη φαρσοκωμωδία συστήνεται στο ελληνικό κοινό. Ο συγγραφέας αφηγείται τη ζωή των δίδυμων αδελφών Γκαμάλ και πειραματίζεται με τα όρια της ανθρώπινης ταυτότητας, παραμένοντας εστιασμένος σε αυτήν και χωρίς να δίνει περιττές πληροφορίες. Παρελθόν, παρόν και «προσδοκώμενο» μέλλον παρουσιάζονται με λιτό, αποστειρωμένο σχεδόν τρόπο, κάτι που ωστόσο δε στερεί τίποτα από την απόλαυση του κειμένου. Με ιδιότυπη γραφή, κοφτό λόγο, μικρές περιόδους και πολλά σημεία στίξεως, αλλά και διαλόγους, τόσο ζωντανούς που οι αναγνώστες θεωρούν τους εαυτούς τους αυτόπτες μάρτυρες του εκάστοτε επεισοδίου, ο Σάδα εισχωρεί στην ψυχή των ηρωίδων του και περιγράφει την ιδιοσυγκρασία τους, τις συγκρούσεις, τις συνωμοσίες τους με μοναδικό τρόπο.

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στην πολύ καλή μετάφραση της Κλαίτης Σωτηριάδου.