Eικονογράφηση: Μάρια Μπαχά, Σοφία Βλαζάκη, Βασίλης Παπατσαρούχας

Το εγχείρημα είναι πολύ ενδιαφέρον. Τρεις συγγραφείς συνομιλούν με τους αγαπημένους τους εικονογράφους. Οι συγγραφείς εμπνέονται από μια ζωγραφιά του αγαπημένου τους ζωγράφου και γράφουν μια ιστορία την οποία στη συνέχεια εικονογραφούν οι ζωγράφοι. Τα τρία ζεύγη, Πιπίνη-Μπαχά, Χαραλάς-Βλαζάκη και Γιαννακοπούλου-Παπατσαρούχας συν-δημιουργούν διερευνώντας τα όρια ανάμεσα στην παιδική και την ενήλικη λογοτεχνία, αφενός, τη ζωγραφική και την εικονογράφηση, αφετέρου. Κρίμα, μόνο, που αυτή η πρωτότυπη διαδικασία ανακοινώνεται μόνο στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Θα μπορούσε να διαφαίνεται και στην παρουσίαση των ιστοριών, π.χ. τοποθετώντας την πρώτη εικόνα που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης σε θέση κατάλληλη. Και στη συνέχεια η συνομιλία εικόνας και κειμένου θα μπορούσε να προσφέρει έναυσμα για πειραματισμούς στο στήσιμο των σελίδων από γραφιστική άποψη. Παρ’ ολ’αυτά, το σχήμα και η ποιότητα εκτύπωσης του βιβλίου δικαιώνουν την προσπάθεια απόδοσης ισότιμου λόγου στη ζωγραφική και τη λογοτεχνία.

Μια ιστορία ανεκπλήρωτης αγάπης, η δημιουργία του ουράνιου τόξου και μια άλλη εκδοχή της συνάντησης της Κοκκινοσκουφίτσας με το λύκο στο δάσος είναι τα θέματα των τριών ιστοριών. Η «Αγάπη της Μαργετίνας» παραπέμπει στην ελληνική ύπαιθρο και πριν τη δεκαετία του 1950. Μέσα από την εναλλαγή πρωτοπρόσωπης και τριτοπρόσωπης αφήγησης και επιστολογραφίας παρακολουθούμε τη ματαίωση της ηρωίδας. Η ερωτική απογοήτευση όμως γίνεται με μαεστρία ένα σχόλιο πάνω σε κάθε είδους ματαιώσεις. Η προσμονή αυτού που δε θα έρθει ποτέ, που δεν είναι δυνατό να έρθει, αυτό είναι το θέμα που χειρίζεται θαυμάσια η συγγραφέας.

Ένα είδος «αιτιολογικού μύθου», γραμμένο σε δώδεκα στροφές, είναι το «Επτά». Ένας έρωτας για τη βροχή που δεν βρίσκει ανταπόκριση είναι η αιτία ο ερωτευμένος να συλλέξει δώρα παρηγοριάς από τη φύση. Επτά δώρα, επτά χρώματα και να το ουράνιο τόξο που τώρα πια κάνει ένα ταιριαστό ζευγάρι με τη βροχή. Κάθε υποψία ρομαντικού τόνου διασκεδάζεται στο απόσπασμα από το βιβλίο Τρέλα είναι θα περάσει, του Dr. Yoohoo (εκδ. Ερωτικά Γράμματα) που περιγράφει τις παράξενες ικανότητες ενός ερωτευμένου.

Μια ωραία ανατροπή της Κοκκινοσκουφίτσας, στην «Κοκκινοσκουφίτσα από μέσα», δείχνει έναν άλλον τρόπο ξεπεράσματος του φόβου: από μέσα. Αφαιρετικός, σύντομος, περιεκτικός, χιουμοριστικός, ειρωνικός, μεταφορικός και μεστός νοήματος ο λόγος σε αυτή την ιστορία. Ίσως τελικά τα δόντια του λύκου και όλα τα αιχμηρά μέρη του σώματος να μην προκαλούν μόνο πόνο και καταστροφή αλλά και ένα αίσθημα θαλπωρής και πληρότητας.

Τρεις ιστορίες για τις βαθύτερες επιθυμίες, για τον έρωτα, τη ματαίωση, τον πόνο και το φόβο που συνοδεύει αυτό το παντοδύναμο συναίσθημα. Η τελευταία εικόνα του Παπατσαρούχα είναι η πιο κατάλληλη για να κλείσει αυτό το βιβλίο: ένα ξίφος διατρυπά το κατακόκκινο στρώμα ενός κρεβατιού που στέκεται τραγικά μόνο του πάνω σε μια σφαίρα, σε μια Γη.

Πράγματι οι δημιουργοί αυτού του βιβλίου καταφέρνουν να θέσουν το ερώτημα των ορίων ανάμεσα στην παιδική λογοτεχνία και την ενήλικη. Οι αφηγήσεις κινούνται σε πολλαπλά επίπεδα και ανταποκρίνονται σε διαφορετικές ανάγκες των μικρών και μεγάλων αναγνωστών. Όσο για τα όρια ανάμεσα στην εικονογράφηση και τη ζωγραφική, τα όρια αυτά μάλλον έχουν θολώσει εδώ και χρόνια, με την παραγωγή εξαιρετικών έργων εικονογράφησης παιδικών βιβλίων από πολλούς ταλαντούχους εικονογράφους αλλά και ζωγράφους.

Τόσο οι συγγραφείς όσο και οι καλλιτέχνες είναι νέοι και φρέσκοι, στην ηλικία και τις ιδέες, αλλά ήδη καταξιωμένοι στο χώρο τους. Όλοι έχουν ασχοληθεί με το παιδικό βιβλίο, και κάποιοι (Παπατσαρούχας, Γιαννακοπούλου, Μπαχά, Χαραλάς) έχουν διακριθεί για τη δουλειά τους.