O τρόμος

Ο Βασίλης Αμανατίδης γεννήθηκε το 1970. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο ΑΠΘ. Εργάζεται ως ιστορικός τέχνης  και αρθρογραφεί για θέματα λογοτεχνίας και εικαστικών τεχνών. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Υπνωτήριο», «Σπίτι από πάγο όλο», «Τριαντατρία», «Καλοκαίρι στο σπίτι + έξι αποδείξεις ικανοτήτων», «4-D: Ποιήματα τεσσάρων διαστάσεων» και τη συλλογή διηγημάτων «O σκύλος της Χάρυβδης». Επίσης μεταφράζει ποίηση και λογοτεχνία. Το θεατρικό του έργο «Ο Νιπτήρας» παρουσιάστηκε το 2007 στη Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσε και ζει.

Το βιβλίο με τον τίτλο  «Μη με φας», είναι η πρώτη συλλογή διηγημάτων του Βασίλη Αμανατίδη. Αποτελείται από δεκατρία διηγήματα, μέσα στα  οποία αποδεικνύει το ευφυές, το ανατρεπτικό και το παράδοξο των τόσο ολοκληρωμένων και πρωτότυπων ιστοριών του. Ο τρόμος κυριαρχεί και μοιάζει όλες οι ιστορίες του βιβλίου να είναι ένα στόμα ανοιχτό που βρυχάται προκαλώντας τρόμο όχι μόνο στους ήρωες αλλά και στον αναγνώστη. Αλλού πάλι οι  αφηγήσεις μοιάζουν σαν ένα ξόρκι για να μη συμβεί  το κακό. Οι ήρωες  εμφανίζονται σαν κωμικές καρτουνίστικες καρικατούρες, που εμπεριέχουν μεγάλη δόση τραγικότητας.  Ωστόσο στο εξαιρετικό  διήγημα, «Το πόμολο της Γλάστρας», με μαεστρία αναμιγνύει  τις διαφορετικές χρονικές περιόδους , με  παραπομπές σε ιστορικές προσωπικότητες, θέλοντας να τονίσει τη διαχρονικότητα των  ανθρώπινων  προβλημάτων, ενώ η εμβόλιμη χρήση  σύγχρονων στοιχείων στο κείμενο επαναφέρει βίαια στο τώρα. Σημαντική θέση στο διήγημα αυτό έχει και η ελευθερία του ατόμου/πολίτη  που προβάλλεται σαν το ύψιστο δικαίωμα και αγαθό.

Επίσης αναφέρεται και στο ρόλο του καταπιεστικού γονέα που υποτάσσει και κατακρεουργεί τα παιδιά του κάνοντάς τα ανάπηρα όχι μόνο να σταθούν με ισορροπία στη ζωή, αλλά και να σκεφθούν.  Τέλος, παρομοιάζει την ανθρώπινη ύπαρξη σαν  ένα παιδί με έντονη κτητικότητα, που τα θέλει όλα. Τη μάνα του, το σπίτι του, τ΄αδέλφια του και έναν χαρούμενο κόσμο γεμάτο χρώματα για να ζει, ενώ παρακάτω αυτοαναιρείται, αποκαλώντας το χαμόγελο Ύβρη. Όλα με μέτρο, προτείνει. Το χαμόγελο και η ευτυχία με μέτρο. Μα υπάρχει ευτυχία; στις σελίδες του!.

Ο συγγραφέας καταπλήσσει τον αναγνώστη με την ευρηματικότητα την οποία έχει στο να πλάθει μύθους, με την ασυνήθιστη φαντασία και την ικανότητά του να δομεί  αλλόκοτες και μακάβριες ιστορίες, καταγράφοντας με το δικό του τρόπο την καθημερινότητα της κοινωνίας με τις παθογένειές  της.

Η μοναξιά, η ασυνεννοησία, ο εγκλωβισμός, η σωματική και συναισθηματική αναπηρία, η αμφίσημη εσωτερική κατάσταση, ο κίνδυνος  της εγγύτητας, ο τρόμος, η εγκατάλειψη, η πληγή του χωρισμού, η απώλεια, η παρέμβαση του συστήματος που αιχμαλωτίζει τον άνθρωπο, είναι το σύμπαν που περιγράφει στις σελίδες του βιβλίου, αφήνοντας τη γεύση της πίκρας και του πόνου στον αναγνώστη. Τέλος, οι εικόνες και οι εσωτερικές καταστάσεις των ιστοριών σκιαγραφούν ένα ανθρωπόμορφο τέρας με στόμα ορθάνοιχτο και  τον άνθρωπο να στέκει  εμπρός του μικρός και ανίσχυρος, ψελλίζοντας « Μη με φας».

Ο Βασίλης Αμανατίδης στο βιβλίο του με τον τίτλο  Μη με φας, χτίζει έναν κόσμο εφιαλτικό, θέλοντας να μας πει πώς πρέπει  ο κόσμος, να μην είναι.