Εισηγητής της λεγόμενης, όπως την αποκάλεσε ο ίδιος, «γκόνζο» δημοσιογραφίας, όπου ο γράφων εμπλέκεται, γίνεται μέρος της σκηνής και αφήνει το υποκειμενικό του στίγμα στα γεγονότα, ο Hunter S. Thompson υπήρξε ένα από τα τρομερά, «κακά παιδιά» της αμερικανικής λογοτεχνίας.

Αρθρογράφος στο περιοδικό ”Rolling Stone” και σε άλλα έντυπα, όπου ανέδειξε την αμερικανική sub-culture σκηνή, συγγραφέας του ρηξικέλευθου οδοιπορικού «Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας», που έγινε ταινία από τον Τέρι Γκίλιαμ με πρωταγωνιστή τον Τζόνι Ντεπ, τα τελευταία χρόνια έγινε ακόμη πιο γνωστός με το «Μεθυσμένο Ημερολόγιο», το οποίο έγραψε τη δεκαετία του πενήντα αλλά εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1998 και γυρίστηκε επίσης σε ταινία με πρωταγωνιστή τον Ντεπ.

Το «Μεθυσμένο Ημερολόγιο» είναι ένα ημι-αυτοβιογραφικό κείμενο όπου ο Thompson αξιοποιεί και μετουσιώνει μυθιστορηματικά τις προσωπικές του εμπειρίες από την εποχή που δούλευε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδα του Πουέρτο Ρίκο. Έτσι ο ήρωάς του, ο Πολ Κεμπ, ένας νεαρός και δραστήριος δημοσιογράφος που διακατέχεται από πνεύμα φυγής και αποδημίας, χωρίς να έχει τίποτα να χάσει, θα βρεθεί στο Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο ως συντάκτης της μοναδικής αγγλόφωνης εφημερίδας του νησιού. Είναι η εποχή της ανέγερσης των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων, της ραγδαίας τουριστικής και επιχειρηματικής εκμετάλλευσης, όταν σε αυτόν τον εξωτικό παράδεισο της Καραϊβικής συρρέουν πλούσιοι και φιλόδοξοι τύποι, λαμπρά μυαλά, τυχοδιώκτες και απόκληροι της ζωής.

Η εφημερίδα δεν είναι και στα καλύτερά της καθώς απειλείται μονίμως από τη χρεωκοπία του ιδιοκτήτη της και τις βίαιες αντιδράσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων του νησιού, οι δημοσιογράφοι της μοιάζουν περισσότερο με ρέμπελους πότες που κάνουν τη δουλειά τους περιστασιακά εν τω μέσω μιας μόνιμης κραιπάλης και προσωπικών μικρο-περιπετειών. Ο Κεμπ θα δεθεί από την πρώτη στιγμή με τον φωτογράφο της εφημερίδας Μπομπ Σάλα, θα βρεθεί σε ένα ιδιότυπο ερωτικό τρίγωνο με έναν απείθαρχο συνάδελφο και την όμορφη σύζυγό του, και θα καταβάλει προσπάθειες για να βρεθεί στον αφρό του κύματος, να πιάσει την καλή, καθώς το ρούμι ρέει άφθονο και τα πάντα φαίνεται να βρίσκονται σε μια ρευστή, απρόβλεπτη κατάσταση.

Αν και το «Μεθυσμένο Ημερολόγιο» είναι μόλις το δεύτερο μυθιστόρημα του Thompson, που το έγραψε στα 22 του χρόνια, το κείμενο εντυπωσιάζει με την πυκνότητα του ύφους, την ποιότητα του στοχασμού και το ανάλαφρο χιούμορ του. Λιτή και ευθύβολη πρόζα, απλότητα και ευχέρεια στην αφήγηση, καθαρότητα και ακρίβεια στην έκφραση, χαρακτήρες που ζωντανεύουν μέσα από τις πράξεις τους και τους φυσικούς διαλόγους, και μια ιστορία που προχωρά με εκπλήξεις και απρόοπτα, χωρίς να λείπει ο κοινωνικός και υπαρξιακός σχολιασμός, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της γραφής του. Παρόλο που δεν έχουμε κάποια συγκεκριμένη πλοκή που να δεσμεύει την προσοχή μας με την εξέλιξή της, αυτό τελικά δεν λειτουργεί αρνητικά αλλά γίνεται μέρος της γοητείας του βιβλίου, αφού έτσι κερδίζει σε ζωντάνια και ρεαλισμό.

Τελικά, γραμμένο με χιούμορ και οξυδέρκεια, το «Μεθυσμένο Ημερολόγιο» είναι ένα απολαυστικό και ενδιαφέρον ανάγνωσμα που κερδίζει εύκολα τον σημερινό αναγνώστη.