Σ’ αυτό το δαιμονόπληκτο προσκύνημα που είναι ο ανθρώπινος βίος, τι άλλο μας περιμένει, θα ‘θελα να ξέρω

Άιρις Μέρντοχ

Ο Χαρούκι Μουρακάμι, που θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Ιάπωνες συγγραφείς, γεννήθηκε στο Κιότο το 1949. Γνωρίστηκαν με τη γυναίκα του τη Γιόκο στο πανεπιστήμιο κι άνοιξαν στο Τόκιο ένα τζαζ κλαμπ με το όνομα Peter Cat. Η τεράστια επιτυχία του μυθιστορήματός του «Νορβηγικό δάσος» (“Norwegian Wood” – 1987) τον έκανε διάσημο στη χώρα του. Ύστερα εγκατέλειψε την Ιαπωνία κι επέστρεψε το 1995. Έχει μεταφράσει στα ιαπωνικά έργα του Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ, του Τρούμαν Καπότε, του Τζον Ίρβινγκ και του Ρέιμοντ Κάρβερ. Η πιο πρόσφατη από πολλές διακρίσεις του είναι το βραβείο Yomiuri Literary Prize, με το οποίο έχουν τιμηθεί επίσης, στο παρελθόν, οι Γιούκιο Μισίμα, Κενζαμπούρο Όε και Κόμπο Αμπέ.

Σ’ αυτό το βιβλίο του ο Χαρούκι Μουρακάμι καταπιάνεται με απλές ανθρώπινες ιστορίες, στις οποίες κοινό στοιχείο είναι ο σεισμός που συνέβη στο Κόμπε. Στην πρώτη ιστορία ο συγγραφέας μάς παρουσιάζει έναν άντρα, ο οποίος, αφού τον παρατά η γυναίκα του, μεταφέρει ένα περίεργο πακέτο στην αδερφή ενός φίλου του. Στη συνέχεια παρακολουθούμε ένα ζευγάρι μαζί μ’ έναν φίλο τους που απολαμβάνουν τη ζεστασιά της φωτιάς στην παραλία το χειμώνα. Η παρακολούθηση ενός άντρα από ένα αγόρι, ο οποίος είναι γιος του, μολονότι ο πρώτος αγνοεί την ύπαρξή του, είναι το θέμα της τρίτης ιστορίας. Μια γυναίκα γιατρός ταξιδεύει στην Ταϊλάνδη για να ξεφύγει από το φόρτο εργασίας, αλλά κυρίως από τα δεσμά ενός αποτυχημένου γάμου. Ένας άντρας, επιστρέφοντας σπίτι του, αντικρίζει έναν τεράστιο βάτραχο, ο οποίος ζητάει τη βοήθειά του για να αποτρέψουν τον επικείμενο σεισμό στο Τόκιο. Τέλος, στην έκτη ιστορία παρουσιάζεται ένα ερωτικό τρίγωνο σαν…παραμύθι.

Ο Χαρούκι Μουρακάμι μαγεύει με την απλότητα του αφηγηματικού ύφους, κερδίζοντας τον αναγνώστη από την πρώτη κιόλας γραμμή. Τα στιγμιότυπα που διαδραματίζονται στις ιστορίες αυτές είναι καθ’ όλα ανθρώπινα, ευαίσθητα και εσωτερικής αναζήτησης. Η αφήγηση γίνεται σε τρίτο πρόσωπο, ενώ οι διάλογοι είναι απλοί, γεμάτοι συναίσθημα, καθώς ευνοούν την εξέλιξη του κάθε θέματος. Ένα πολύ ιδιαίτερο και θετικό χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι ότι οι εικόνες, μολονότι δεν υπάρχουν πολλές περιγραφές, σχηματίζονται άρτιες στα μάτια του αναγνώστη, γεγονός που αναδεικνύει το σπουδαίο αφηγηματικό ταλέντο του συγγραφέα.

Οφείλω να πω ότι πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει το τελευταίο διάστημα, αφού χωρίς λογοτεχνικές υπερβολές ή άλλου είδους τερτίπια, καταφέρνει να απογυμνώσει τον ανθρώπινο ψυχισμό και να τον εμφανίσει αποφλοιωμένο στον αναγνώστη.