Ένας μεγάλος πόνος κάνει τους ανθρώπους πιο εύγλωττους απ΄ ό,τι είναι από τη φύση τους
Νίτσε
Ο Αντρές Τραπιέγιο γεννήθηκε το 1953 στη Μανθανέδα δε Τορίο της περιοχής Λεόν. Σπούδασε φιλοσοφία και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Βαγιαδολίδ. Εργάζεται ως δημοσιογράφος. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα, δοκίμια, μυθιστορήματα και ημερολογιακά κείμενα.
Ο Ισπανός συγγραφέας Αντρές Τραπιέγιο ξαναπιάνει το νήμα της ιστορίας του ισπανικού εμφυλίου πολέμου. Δεν αναφέρεται στα αίτια της ήττας και στους υπευθύνους. Η προσέγγιση του εμφυλίου γίνεται μέσα από το ημερολόγιο ενός απλού μαχητή της Δημοκρατίας, του Χούστο Γκαρθία Βάγιε, 22 χρονών, σοσιαλιστή τυπογράφου, ο οποίος εξορίστηκε μετά το τέλος του ισπανικού εμφυλίου πολέμου και την ήττα των Δημοκρατικών και άρχισε να περιπλανιέται κουβαλώντας τις τραυματικές μνήμες από τον πόλεμο. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η παύση των εχθροπραξιών δεν σημαίνει απαραίτητα το τέλος των δοκιμασιών των ηρώων. Μετά την εξορία του πέρασε από το ισπανικό μέτωπο στον καταυλισμό προσφύγων του Αγίου Κυπριανού, στη νοτιοανατολική Γαλλία, ένα μέρος όπου εκατοντάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή τα λογικά τους καθώς ήρθαν αντιμέτωποι με το μίσος των Σενεγαλέζων σπαχήδων και την ωμότητα των γαλλικών αρχών. Στη συνέχεια καταφεύγει στο Παρίσι των εξορίστων, όπου καταδιώκεται από τις αρχές και από τους παλιούς του συντρόφους. Ο Χούστο εγκαταλείπει το Παρίσι και μπαρκάρει με το πλοίο Sinaia, στις 25 Μαΐου 1939, για το Μεξικό. Το καράβι μεταφέρει 1.599 επιβάτες, πρόσφυγες, που έχουν χάσει τα πάντα. Παρά το ότι καταρρέουν όλα γύρω του, νιώθει την ανάγκη να μείνει προσκολλημένος στα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκε. Απέναντι στα άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης, στη βία της αστυνομίας και στην εχθρότητα των κατοίκων, αντιπαρατίθεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ο Αντρές Τραπιέγιο προβάλλει την ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει, να αγωνιστεί, να υπερασπιστεί τις Θερμοπύλες του, τα ιδανικά και τις αξίες του, να βελτιώσει τον κόσμο. Ως επίλογο γράφει στο ημερολόγιο του ο Χούστο Γκαρθία: «Από εδώ και πέρα κάθε φορά που τα έθνη του κόσμου θα μιλούν για τη Δικαιοσύνη, για την Ελευθερία, για τον άνθρωπο, θέλουν δεν θέλουν εμάς θα θυμούνται».