Παρά το γεγονός ότι έγινε γνωστός περισσότερο ως πετυχημένος θεατρικός συγγραφέας – το “The Steward of Christendom” συγκαταλέγεται στα σπουδαιότερα ιρλανδικά θεατρικά έργα–, τα τελευταία χρόνια ο Sebastian Barry κινείται με άνεση –και χαρακτηριστική επιτυχία– και στον χώρο του μυθιστορήματος, επιτυγχάνοντας να βρεθεί δύο φορές στη βραχεία λίστα για το βραβείο Man Booker (με τα μυθιστορήματα «Πολύ, πολύ μακριά» και «Μυστική γραφή»). Το τελευταίο του μυθιστόρημα «Μέρες δίχως τέλος», που παρουσιάζεται στη χώρα μας από τις εκδόσεις Ίκαρος, έχει λάβει διάφορα βραβεία, ανάμεσά τους και το Costa Book of the Year.

Μέσα του 19^ου αιώνα και ο Τόμας ΜακΝάλτι, ένας έφηβος μετανάστης από την Ιρλανδία, βρίσκεται σε μια Αμερική που βράζει. Η τυχαία του συνάντηση με τον Τζον Κόουλ οδηγεί στη δημιουργία μιας σχέσης ζωής. Τα πρώτα χρόνια βγάζουν τα προς το ζην δουλεύοντας στο σαλούν μιας πόλης δίπλα στα ορυχεία· ντύνονται κορίτσια και απλά χορεύουν με τους μεταλλωρύχους. Όταν όμως χάνουν τη φρεσκάδα της εφηβείας και δεν μπορούν πια να εργαστούν εκεί, κατατάσσονται στον αμερικανικό στρατό. Αρχικά λαμβάνουν μέρους στους πολέμους με τους Ινδιάνους και αργότερα πολεμούν στον Αμερικανικό Εμφύλιο. Μια μικρή Ινδιάνα που θα μπει απρόσμενα στη ζωή τους θα ολοκληρώσει κατά κάποιο τρόπο την οικογενειακή ευτυχία, αλλά θα αποτελέσει ταυτόχρονα και την αιτία της εμπλοκής τους σε νέες περιπέτειες.

Μπορεί ένα ιστορικό μυθιστόρημα να είναι τόσο διαποτισμένο από σύγχρονους προβληματισμούς χωρίς παράλληλα να ηθικολογεί; Εάν ο συγγραφέας του είναι ο Sebastian Barry, τότε βεβαίως είναι εφικτό να συμβεί. Χρησιμοποιώντας το ιστορικό υπόβαθρο της Αμερικής των μέσων του 19^ου αιώνα, μιας Αμερικής που δοκιμάζεται από συνεχόμενους πολέμους, που αφανίζει ό,τι στέκεται εμπόδιο στην κυρίαρχη τάξη (όχι απαραίτητα την άρχουσα τάξη της εποχής), προβάλλει την αγωνία για τη βιαιότητα ενάντια στον Άλλο, τον μετανάστη, τον διαφορετικό στην κυρίαρχη νοοτροπία, τον προβληματισμό του για την εκμετάλλευση των αδύναμων, αλλά και την ελπίδα ότι στην ατομική προσπάθεια για ικανοποίηση των εσωτερικών αναγκών κάποιοι θα καταφέρουν να επιβιώσουν των ισοπεδωτικών προσπαθειών μιας κοινωνίας που εξυψώνει τον μέσο όρο και παραμερίζει όποιον παρεκκλίνει από αυτόν. Ο μετανάστης Τόμας ΜακΝάλτι, αυτός ο μετανάστης του 19^ου, του 20ού αιώνα και του ρημαγμένου σήμερα, γνωρίζει την πείνα, την κακουχία, γίνεται κυνηγός αδίστακτος για να επιβιώσει, ωστόσο δεν χάνει την ανθρωπιά του εντελώς, αντλεί δύναμη από την αγάπη του για τον σύντροφό του και την Ινδιάνα κόρη του για να διεκδικήσει αυτό το κομματάκι ζωής που του ανήκει αποκλειστικά. Ο αφηγητής Τόμας ΜακΝάλτι, με γλώσσα έξοχη που συνδυάζει τον απλό, καθημερινό λόγο με τη φιλοσοφημένη σκέψη και τον λυρισμό της περιπετειώδους πορείας των πρωταγωνιστών, αναδεικνύεται σε μια δυνατή φωνή που εφιστά την προσοχή στα όσα τερατώδη είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε των μηχανισμών μιας Ιστορίας που είναι αποφασισμένη να μας ισοπεδώσει και να μας ελέγξει.

Η πολύ καλή μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου προσφέρει ακόμα μεγαλύτερη απόλαυση ενός πραγματικά σημαντικού μυθιστορήματος.