Προσώπων πόλις
Συνήθως, ξεκινώντας ένα βιβλίο, έχουμε την προσδοκία ότι θα είναι ένα καλό λογοτεχνικό κείμενο, κάτι που πολλές φορές δεν ισχύει. Γιατί ένα καλό λογοτεχνικό βιβλίο πρέπει να παρουσιάζει τους ήρωές του με τη ρεαλιστικότερη ανθρώπινη μορφή τους, αγκιστρωμένους στα συναισθήματα και τα πάθη, αλλά και ονειροπόλους.
Στο βιβλίο του Γιώργου Συμπάρδη, μια νεαρή κοπέλα από την επαρχία φτάνει στην Αθήνα για να επισκεφτεί την έγκυο αδερφή της και τον γαμπρό της. Εκεί θα γνωρίσει το γιο του σπιτονοικοκύρη, τον οποία και θα ερωτευθεί σφόδρα. Καθώς οι ζεστές ημέρες του καλοκαιριού διαδέχονται η μία την άλλη ο έρωτάς της θα μείνει άκαρπος. Εκείνη, αναζητώντας τον άντρα που ερωτεύτηκε, θα γνωρίσει γωνιές και πρόσωπα της πόλης, προσδίδοντάς της μια όψη γοητευτική και συνάμα πικρή.
Το βιβλίο «Μέντιουμ» αποτελεί διορθωμένη έκδοση του βιβλίου του Γιώργου Συμπάρδη που είχε εκδοθεί το 1987. Γραμμένο σε λιτή γλώσσα και σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, το έργο διαθέτει μια ουσιώδη απλότητα στη γραφή, ενώ καταδεικνύεται η εξαιρετική αφηγηματική τεχνική του συγγραφέα. Επίσης, η προσεκτική και έντεχνη στοιχειοθέτηση των χαρακτήρων, καθώς και η ανθρώπινη απλοϊκότητα των διαλόγων και των εκφράσεων, κάνουν το κείμενο πιο ρεαλιστικό. Οι σκηνές που διαδραματίζονται με φόντο την Αθήνα άλλων δεκαετιών, φέρνουν στον αναγνώστη εικόνες που όλοι λίγο πολύ κοντεύουμε να ξεχάσουμε, αλλά και μια νοσταλγία για μια άλλη εποχή.
Ο Γιώργος Συμπάρδης επιτυγχάνει μια απαράμιλλης σημασίας ισορροπία ανάμεσα στο απλοϊκό και το ουσιώδες, αφήνοντας να διαφανεί το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης ως μονάδα και ως μέρος ενός συνόλου. Εξίσου ιδιαιτέρως θετικό στοιχείο είναι το παιχνίδισμα μεταξύ της πραγματικότητας και της φαντασίας, μια ταλάντευση που ντύνει την υπόσταση της ηρωίδας με το μανδύα της ιδιάζουσας ιδιοσυγκρασίας και της συναισθηματικής προσμονής και αναζήτησης που έχει, ή τουλάχιστον οφείλει να έχει, η ταυτότητα ενός ερωτευμένου.
Στο βιβλίο του Γιώργου Συμπάρδη «Μέντιουμ», η λογοτεχνία βρίσκει συντροφιά στις λέξεις του κειμένου, βγάζοντας στην επιφάνεια και αναδεικνύοντας το βλέμμα του ανθρώπου εκείνου που αναγνωρίζει και συναισθάνεται τη διεργασία τού να γίνει μια οντότητα άνθρωπος.
Το «Μέντιουμ» είναι από εκείνα τα βιβλία που, όσα χρόνια κι αν περάσουν από την πρώτη έκδοση, πάντοτε έχουν κάτι να πουν, πάντοτε είναι σύγχρονα, γεγονός που τα καθιστά μέρος της λογοτεχνικής παρακαταθήκης για τις επόμενες γενιές.
