Μια οικογενειακή συγκέντρωση
Πόσα μυστικά μπορεί να κρύβει μια οικογένεια; Πόσο πόνο και πόση λαχτάρα; Υπάρχει λόγος ουσιαστικός να έρχονται τα μυστικά στην επιφάνεια και να ταράζουν τα λιμνάζοντα νερά; Η κατάκοιτη και ετοιμοθάνατη Αγάπη θεωρεί πως είναι αναγκαίο να βγει η αλήθεια στο φως προτού κλείσει τα μάτια της. Αυτή λοιπόν η σπουδαία λογοτέχνης καλεί στο αρχοντικό της στα Μελίσσια τα παιδιά της για να τους ανακοινώσει ότι πεθαίνει από καρκίνο. Η κόρη της, σημαδεμένη κυριολεκτικά και μεταφορικά από ένα ατύχημα του παρελθόντος, και ο γαμπρός της είναι οι πρώτοι που φτάνουν. Στη συνέχεια εμφανίζεται ο γιος της, ένας αλκοολικός ηθοποιός με έντονα ξεσπάσματα ειλικρίνειας. Απόντες από το δωμάτιο, αλλά παρόντες στις συζητήσεις είναι ο Λάμπρος, ο νεκρός σύζυγος και πατέρας, και ο Βασίλης, ο άλλος γιος, ο οποίος δεν είναι ξεκάθαρο εάν αυτοκτόνησε ή πέθανε από ατύχημα. Ένας πίνακας που κρέμεται πάνω από το κρεβάτι της Αγάπης δημιουργεί εντάσεις και προστριβές ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας μέχρι που εμφανίζεται απρόσμενα μια νεαρή κοπέλα, η Ίρις, και τους φέρνει όλους, εκτός από την Αγάπη, αντιμέτωπους με ένα μυστικό που δεν μπορούσαν να φανταστούν.
Το πρώτο πράγμα που προσέχει ο αναγνώστης είναι η θεατρικότητα του μυθιστορήματος, από τον τρόπο που είναι δομημένο το κείμενο έως τον τρόπο που εκφράζονται και κινούνται τα πρόσωπα στο χώρο. Στο θεατρικό στοιχείο προστίθενται και οι εσωτερικοί μονόλογοι των χαρακτήρων, οι σκέψεις τους και οι αναδρομές στο παρελθόν τους. Τα κίνητρα του κάθε προσώπου μένουν αδιευκρίνιστα στο μεγαλύτερο μέρος του μυθιστορήματος και οι μεταξύ τους σχέσεις γίνονται κατανοητές μόνο μέσα από τις φορτισμένες συζητήσεις. Η αλήθεια και το ψέμα για το παρελθόν, τον πατέρα και τον αδερφό, έρχονται εκεί, σε αυτό το δωμάτιο και ζητούν να αποκαλυφθούν, ώστε να κλείσουν οι πληγές. Η Αγάπη, πρωταγωνίστρια και σκηνοθέτρια της παράστασης, τα έχει όλα υπολογίσει και γνωρίζει εκ των προτέρων πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα, ακόμα και τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσουν τα παιδιά της. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι τις επιπτώσεις που θα έχει η παρουσία της νεαρής και τα ξεσπάσματα που θα προκαλέσει η αποκάλυψη της αλήθειας. Ο ρόλος του αινιγματικού βοηθού της Αγάπης, ο οποίος επιμελείται την αυτοβιογραφία της, δεν ξεκαθαρίζει παρά μόνο στο τελευταίο μέρος του μυθιστορήματος όπου τα πάντα ανατρέπονται για μια ακόμη φορά.
Το μυθιστόρημα αυτός είναι σαν ένας χορός σαρκοβόρων ζώων· η αγωνία όλων των χαρακτήρων είναι να μπορέσουν να καταβροχθίσουν τις σάρκες της «αγίας οικογενείας», να βγουν ζωντανοί από τη δοκιμασία, να αναδειχθούν νικητές-κυρίαρχοι. Παράλληλα, όμως, δεν πρέπει να αγνοηθεί και το δεύτερο επίπεδο της ιστορίας που έρχεται στο προσκήνιο κυρίαρχα στο τρίτο μέρος του βιβλίου: το σχόλιο για την τέχνη, τη λογοτεχνία, τα γεγονότα που καθορίζουν τη γραφή και τη σκέψη του λογοτέχνη, τις δικές του μικρές προδοσίες που οδηγούν στην καταγραφή των γεγονότων όπως αυτός τα ορίζει και τα βιώνει.