«Μέλι για την Ποτνία του λαβύρινθου.
Μέλι να την γλυκάνουν» (σελ.147)
Αδήριτη και παντοτινή η ανάγκη για απόδοση δικαιοσύνης
Η Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλούμπη έπειτα από το τέταρτο βιβλίο της «Προσωπεία περικείμενοι» που έλαβε και τον έπαινο της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών στον ετήσιο διαγωνισμό ανέκδοτων έργων το 2010, επανέρχεται στο λογοτεχνικό προσκήνιο με το «Μέλι για την Κυρά». Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με πρωτότυπη πλοκή και ιστορικό-αρχαιολογικό ενδιαφέρον, καθώς αφηγητής και χαρακτήρας του βιβλίου είναι ένα ιστορικά υπαρκτό πρόσωπο, ο Μάικλ Βέντρις, ο οποίος το 1952, σε ηλικία μόλις 30 ετών, ήταν σε θέση να ανακοινώσει την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β΄ (γραφής που βρέθηκε σε πινακίδες στην Κνωσό) έπειτα από 16 χρόνια συνεχούς και ακατάπαυστης μελέτης, η οποία σαφώς στηρίχθηκε και σε ευρήματα μελετών άλλων αρχαιολόγων, καθώς επίσης και την αποκάλυψη ότι ήταν γραφή που αποδίδει την αρχαία ελληνική γλώσσα της εποχής των ανακτόρων της Κνωσού (15ος αιώνας π. Χ). Η σπουδαιότητα της ανακάλυψης αυτής ήταν και είναι για τον ελληνικό πολιτισμό ανυπολόγιστης σημασίας, καθώς η γραπτή παράδοσή του μεταφέρεται επτά περίπου αιώνες νωρίτερα, αλλάζοντας τα δεδομένα της Ιστορίας.
Ωστόσο, η συγγραφέας, όπως μας έχει –καλώς– συνηθίσει, κινείται πέρα από τα φαινόμενα και στοχεύει στην ουσία και στην όσο το δυνατόν καλύτερη απεικόνιση γεγονότων και καταστάσεων – αληθινών και μη. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο χαρακτήρας του βιβλίου είναι και η Αμερικανίδα Άλις Κόμπερ –επίσης υπαρκτό ιστορικά πρόσωπο– λαμπρή αρχαιολόγος, της οποίας οι μελέτες συνέβαλαν αναμφισβήτητα στην πορεία της αποκρυπτογράφησης της Γραμμικής Β΄, όμως δυστυχώς η επάρατη νόσος από την οποία προσβλήθηκε το 1950 διέκοψε τις προσπάθειές της.
Συνεπώς, η συγγραφέας εκτός από τον κύριο αφηγητή που είναι ο Μάικλ Βέντρις και τον οποίο προικίζει με τη δυνατότητα να εκφραστεί και να μιλήσει για τους προσωπικούς του προβληματισμούς, δίνει το βήμα με έμμεσο τρόπο και στην Άλις Κόμπερ, τονίζοντας την αναμφισβήτητη προσφορά και συμβολή της μέσω των πολύτιμων μελετών της στην αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β΄, υπηρετώντας με αυτό τον τρόπο το αίσθημα δικαίου και αποδίδοντας δικαιοσύνη.
Από τους βασικούς ήρωες του μυθιστορήματος –φανταστικά πρόσωπα– είναι η οικογένεια Σταυρίδη και τα μέλη της, Κύπριοι πρόσφυγες στην Αθήνα. Ο αφηγητής, Μάικλ Βέντρις, εστιάζοντας και παρακολουθώντας την ενδιαφέρουσα και περίπλοκη ιστορία της Μάρως Σταυρίδη, Κυπριωτοπούλας που αναλαμβάνει ένα ερευνητικό πρόγραμμα με θέμα τη Γραμμική Β΄, παράλληλα εξομολογείται και δικές του προσωπικές στιγμές και σκέψεις. Λειτουργεί ως παντογνώστης αφηγητής, περιγράφοντας τις ζωές, τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις κινήσεις όλων των ηρώων. Η κεντρική ηρωίδα, Μάρω, είναι αυτή που κινεί τα νήματα και με τις πράξεις της επηρεάζει τη ζωή των υπολοίπων προσώπων του μυθιστορήματος άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά – πολλές φορές ακόμη και τον ίδιο τον αφηγητή. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η ευνοούμενη της συγγραφέως, και αυτό που την καθιστά ευνοούμενη είναι το έντονο αίσθημα αδικίας που την κατακλύζει και ζητά απεγνωσμένα διέξοδο-λύτρωση.
Η συγγραφέας κατά έναν τρόπο συμπάσχει και επιδιώκει σε όλο το μυθιστόρημα, από την αρχή μέχρι το τέλος, να αποκαταστήσει την αδικία και να αποδώσει δικαιοσύνη και στους ιστορικά υπαρκτούς αλλά και στους φανταστικά υπαρκτούς ήρωές της. Η αριστοτεχνική δομή του μυθιστορήματος και ο ρέον λόγος δίνει την ώθηση και την ενέργεια στον αναγνώστη προκειμένου να συντονιστεί στο ρυθμό του και διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του καθ’ όλη την αναγνωστική διαδικασία.
