Όλα είναι δρόμος

Όλα είναι δρόμος λοιπόν, είτε ο δρόμος που έχουμε διανύσει μέχρι το σημείο που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή, είτε ο δρόμος που έχουμε ακόμα να καλύψουμε μέχρι να φτάσουμε στο τέλος του.

Η νέα συλλογή διηγημάτων της βραβευμένης με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού «Διαβάζω», Λένας Κιτσοπούλου, είναι ένα έργο το οποίο διατρέχεται από ιστορίες που φαίνονται καθ’ όλα πραγματικές, πράξεις που στοιχειοθετούν την ανθρώπινη ελλειπτικότητα, γεγονότα που αποκαλύπτουν τον οξυδερκή συναισθηματισμό της ψυχής.

Στο συγκεκριμένο έργο η Λένα Κιτσοπούλου παρουσιάζει ιστορίες που μοιάζουν εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, όμως με μια προσεκτικότερη ματιά διαφαίνεται ο κοινός άξονας που τις ενώνει, η ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία και η πολυσχιδής εκδήλωσή της. Από τον παραλογισμό ενός χωριού στην απέχθεια της άνοιξης και από το πάτωμα των αναμνήσεων στις αλυσίδες του παρελθόντος. Από τη μοναξιά του έρωτα στη σιωπή της νύχτας και από το θάνατο στο ταχυδρομείο στην επιστροφή στην πατρίδα. Και τέλος από την απώλεια της αγάπης στη μύγα και την κατάθλιψη, ίσως το πιο ωραίο διήγημα που περιλαμβάνεται στο παρόν έργο.

Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση των δέκα διηγημάτων μου ήρθε στο μυαλό μια τρελή σκέψη και αποφάσισα να τη γράψω ακριβώς όπως τη σημείωσα: το έργο της Λένας Κιτσοπούλου είναι ένα συνδυασμός Guillermo Arriaga (Amores Perros, Babel, 21 Grams) με τους διαλόγους που τοποθετεί στην αρχή των ταινιών του ο Κουέντιν Ταραντίνο σε μορφή τρόπον τινά πρόζας. Η δυνατή και επιδραστική αφήγηση της συγγραφέως φυσικά θα μπορούσε να παραλληλισθεί και με άλλους σπουδαίους συγγραφείς, όπως ο Μπουκόφσκι, ο Κάφκα κ.ά.

Γράφοντας άλλοτε σε πρώτο και άλλοτε σε τρίτο πρόσωπο, το παρόν έργο παρουσιάζει χαρακτήρες καθ’ όλα ανθρώπινους, με τα πάθη τους, τις ανάγκες και τις ελλείψεις τους, τις προσδοκίες και τον αμοραλισμό τους. Η χειμαρρώδης γραφή σε συνδυασμό με την αφοπλιστική και ειλικρινή γλώσσα δημιουργούν μια σύνθεση  ιδιαίτερης λογοτεχνικής πραγματικότητας και αξίας. Το στοιχείο όμως που με εντυπωσίασε κατά την ανάγνωση του βιβλίου, ήταν η κατακλείδα κάθε διηγήματος, προτάσεις που συμπυκνώνουν το νόημα των προηγούμενων αράδων, αλλά και εξυψώνουν καταληκτικά την ουσία του κειμένου.

Μια εξαιρετική συλλογή διηγημάτων, που τη συστήνω χωρίς δεύτερη σκέψη σε εκείνους που λατρεύουν την αληθινή λογοτεχνική ματιά πάνω στον άνθρωπο και που δεν φοβούνται να συγκρουστούν με την ηθικοπλαστική μεμβράνη του συνόλου.