Τα ίχνη γίνονται δρόμος

Ορισμένες φορές, ακολουθώντας την πορεία ενός ανθρώπου, διαπιστώνουμε πράγματα για εκείνον, τα οποία αγνοούσαμε, ακόμα και αν επρόκειτο για πολύ κοντινό μας άτομο. Γνωρίζουμε γεγονότα και πρόσωπα, που διαδραμάτιζαν διάφορους ρόλους, μαθαίνουμε πράγματα που αδυνατούσαμε να φανταστούμε ότι άρεσαν ή ασχολιόταν το άτομο του οποίου τα ίχνη ακολουθούμε.

Όταν η αρχαιολόγος Λουίζ Καντόρ επιστρέφει στη Σουηδία, βρίσκει το γιο της νεκρό στο διαμέρισμά του. Αντιλαμβάνεται αμέσως ότι δεν πρόκειται για αυτοκτονία, όπως θα ισχυριστούν οι αστυνομικές αρχές, αλλά για φόνο. Από εκείνη τη στιγμή και μετά η Λουίζ επιδίδεται σε μια ασταμάτητη έρευνα, διαπιστώνοντας ότι αγνοεί σημαντικό κομμάτι της προσωπικής ζωής του γιου της. Ζητώντας τη συνδρομή του από καιρού χαμένου πρώην συζύγου και πατέρα του νεκρού γιου, η αρχαιολόγος ακολουθεί τα ίχνη που άφησε πίσω του ο γιος της.

Οι έρευνες θα οδηγήσουν τη Λουίζ στην Αφρική. Εκεί, σε μια ήπειρο βασανισμένη και μονίμως υπό τη σπάθη του θανάτου, θα αναζητήσει το μεγαλύτερο και σημαντικότερο κομμάτι που θα ολοκληρώσει το παζλ της δολοφονίας. Ερχόμενη όμως αντιμέτωπη με τις ασθένειες, το φόβο, τη φτώχεια και τη διαφθορά, η Λουίζ θα αντιληφθεί ότι σημαντικά συμφέροντα παίζονται πίσω από τη δολοφονία του γιου της.

Το βιβλίο του Χένινγκ Μάνκελ σε αρκετά σημεία μου θύμισε το βιβλίο του Τζον Λε Καρέ «Ο επίμονος κηπουρός». Μια δολοφονία, η αναζήτηση, και τέλος ένα σκηνικό με ευρύτερο και πιο οικουμενικό φάσμα, αναδεικνύοντας την καθημερινότητα μιας ηπείρου που αργοπεθαίνει, καθώς γίνεται το πειραματόζωο μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων.

Η αφήγηση γίνεται σε τρίτο πρόσωπο, ενώ από τα πιο θετικά στοιχεία του βιβλίου είναι οι ρεαλιστικοί χαρακτήρες. Το έργο είναι χωρισμένο σε κεφάλαια, ενώ οι διάλογοι προωθούν την εξέλιξη της ιστορίας, δίνοντας ταυτόχρονα και την ιδιοσυγκρασία των χαρακτήρων που συνθέτουν το όλο σκηνικό. Εξαιρετική είναι η περιγραφή εικόνων, προσώπων, τοπίων και σκηνικών, προσδίδοντας μια πιο «γεμάτη» παρουσίαση της υπόθεσης.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο, που μπορεί μεν η αστυνομική υφή να μένει κατά σημεία σε δευτερεύοντα ρόλο, όμως τόσο η αφήγηση, όσο και οι καταστάσεις που επιχειρεί να αναδείξει, το χαρακτηρίζουν ως ιδιαίτερα αναγνώσιμο βιβλίο.