«Τύμμα τύμμα… τι τίσαι»
Την πληγή με πληγή την πληρώνεις.
ΑΙΣΧΥΛΟΣ (σελ. 9)
«Σωπάστε λίγο και ακούστε. Ακούτε το βουητό που βγαίνει και σηκώνεται στον αέρα. Τι νομίζετε πως είναι; Ο Έρωτας είναι που υπάρχει παντού. Αυτήν τη στιγμή εκατομμύρια όντα ερωτεύονται και γονιμοποιούνται. Σφίγγες, μέλισσες, πεταλούδες, σκουλήκια, ψάρια, καβούρια. Δεν έχει σημασία αν εσύ είσαι ερωτευμένος, σημασία έχει πως αυτό δεν σταματάει στιγμή. Κάθε δευτερόλεπτο, ζει, παντού. Στον αέρα, στο νερό, στο χώμα, στα ζώα, στους ανθρώπους στα πουλιά. Δεν σκέφτεστε πως μια στιγμή αν έπαυε η φύση να ερωτεύεται, θα έπαυε η συνέχεια του κόσμου» (σελ. 168).
Η Ελένη Στασινού γεννήθηκε στην Πάτρα το 1948. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Έργα της είναι οι ποιητικές συλλογές: «Οι οδύνες της μετάλλαξης» (1991), «Πιο πέρα» (1998), καθώς και τα μυθιστορήματα: «Η κουμπάρα η Μαργαρίτα» (1997), «Απόδραση προς το φως» (1999), «Ο Στέφανος του ελαιώνα» (2000), «Η Αγία Πόρνη της καρδιάς του» (2002), «Η αυτοκρατορία των δήθεν» (2003), «Οντισιόν» (2004), «Νύχτες υποταγής» (2008), «Η γυναίκα των Δελφών» (2011), «Οι πιρογιέρηδες του έρωτα» (2015), «Ο χορός των κρυστάλλων» (2014) «Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας» (2016). Παραμύθια της δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Λόγου και Τέχνης «Ρωγμές» ενώ συμμετείχε στη συλλογή διηγημάτων «Το λιμάνι της ζωής μου». Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων. Το 2011 «Η γυναίκα των Δελφών» επιλέχθηκε από το INSULA EUROPEA (με έργα άλλων επτά συγγραφέων από την Ευρώπη) ως αντιπροσωπευτικό έργο Ελληνίδας συγγραφέως στις εκδηλώσεις Voci femminili inedite dall’Europa.
Βρισκόμαστε στη μετεμφυλιακή Αθήνα του 1950, όπου πέντε έφηβες φίλες, η Διδώ, η Βιργινία, η Μιχαήλα, η Κάτια και η Ιωάννα, με το όνομα «οι Μαινάδες του Κηφισού» δρουν και ονειρεύονται στις όχθες του ποταμού Κηφισού. Η καθεμιά όμως όσο αθώα και ράθυμα κι αν περνάει την παιδική της ηλικία, «βαστάζει» μυστικά από το σπίτι της και τα σέρνει όπου κι αν βρεθεί. Οι «Μαινάδες» και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές θα εμπλακούν μεταξύ άλλων σε μία ιστορία παράνομου φορτίου αλατιού η οποία θα αλλάξει τα δεδομένα της ζωής τους. Ο φόβος έναντι των κομμουνιστών και η καταδίωξή τους από τη μία πλευρά και από την άλλη οι Αλυκές του Κηφισού στις οποίες συλλέγεται το πολύτιμο αλάτι με τη μονοπωλιακή εμπορία του καθορίζει τις ζωές των ανθρώπων και σημαίνει τα πάντα γι’ αυτούς. Αυτό το status quo κυριαρχεί στο πεπρωμένο των ηρώων και κυρίως στη συντροφιά του εν λόγω θηλυκού συνόλου.
Η πλοκή του μυθιστορήματος ξεδιπλώνεται σε τρία μέρη και τρεις χρονικές περιόδους, από τα οποία το καθένα υποδιαιρείται σε μικρότερα κεφάλαια και τέλος η ιστορία από νερό κι αλάτι ολοκληρώνεται με τρία επιμύθια. Ο αναγνώστης θα ταξιδέψει στη μεταπολεμική Ελλάδα της δεκαετίας του ’50 και θα έρθει σε επαφή με άγνωστες πτυχές της σύγχρονης ιστορίας της Αθήνας και συγκεκριμένα με τον ποταμό Κηφισό που τότε έσφυζε από ζωή και επηρέαζε καταλυτικά τις ζωές των ανθρώπων. Επίσης, οι νεότεροι αναγνώστες θα συνειδητοποιήσουν τι σήμαινε να ήταν κάποιος αριστερός εκείνη την εποχή και πόσο τον στιγμάτιζε το κοινωνικό φρόνημά του στη μετέπειτα ζωή του. Η συγγραφέας αποδίδει τη σημασία των αλυκών και του πολύτιμου αγαθού, του αλατιού, με απαιτητική και περίτεχνη γραφή. Δεσπόζουν οι εικόνες και οι πολλοί χαρακτήρες οι οποίοι διακατέχονται από μία πληθώρα συναισθημάτων με κυρίαρχα τον φόβο αλλά και τον θυμό κατά τα βασανιστικά χρόνια της αμέσως μετεμφυλιακής Ελλάδας και των κομματιών της που όφειλε να μαζέψει με οποιοδήποτε κόστος.
