Εικονογράφηση: Ίρις Σαμαρτζή

Ποιος αγαπά τις νυχτερίδες;

Κανένα, ή σχεδόν κανένα, χέρι δε σηκώνεται.

Όποιος τις είδε να μπαίνουν μέσα στο σπίτι, μια νύχτα του καλοκαιριού, θα άκουσε σίγουρα και το γνωστό «φυλάξου, άμα μπλεχτεί στα μαλλιά σου δε φεύγει με τίποτα». Και ποιος θέλει μια νυχτερίδα στα μαλλιά του, αλήθεια; Κι ας είναι μύθος αυτή η αγάπη της νυχτερίδας για τα μαλλιά μας.

Σε ποιον αρέσει ο Μπάτμαν; Δάσος τα χέρια που σηκώνονται. Είναι δυνατός, είναι θαυμαστός, είναι ο άνθρωπος-νυχτερίδα, ένας αληθινός ήρωας.

Δε μας αρέσει η όψη της αληθινής νυχτερίδας, κι όμως, μας μοιάζει τόσο αυτό το θηλαστικό. Αν δει κανείς το σκελετό της, θα διαπιστώσει την ομοιότητα με σκελετό ανθρώπου.

Τίποτα από όλα αυτά δεν απασχολεί τον Μπαρμπαστέλλα, τον Πιπιστρέλο και την ηρωίδα μας, τις τρεις ανήσυχες νυχτερίδες που ζούνε αμέριμνα στην κουφάλα ενός γέρικου δέντρου. Ιδιαίτερα παρατηρητική η νεαρή νυχτεριδούλα, βλέπει κάποιες αλλαγές στην αποικία. Ανεπαίσθητες. Λιγοστεύει κάπως ο πληθυσμός της αποικίας ή είναι ιδέα της; Με τους δυο φίλους της αλωνίζουν τις νύχτες, κυνηγάνε αλλά αναζητούν κιόλας την περιπέτεια. Έτσι, θα κάνουν μια τσάρκα στην πόλη, θα μπούνε σε ένα Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, θα διαβάσουν για το είδος τους κάτι ακαταλαβίστικα όπως «υποβάθμιση τροφής λόγω της χρήσης ζιζανιοκτόνων και εντομοκτόνων» και στη συνέχεια θα αναγκαστούν να μάθουν τι ακριβώς σημαίνουν αυτές οι δύσκολες λέξεις «βιωματικά», μέσα από άμεση εμπειρία. Ολόκληρη η αποικία τους θα αναγκαστεί να μεταναστεύσει. Κι εκεί πάλι που πίστεψαν πως βρήκαν ασφαλές καταφύγιο, σε μια σπηλιά, πάλι κι εκεί θα βάλει το χεράκι και το πόδι του ο άνθρωπος για να τις αναγκάσει να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς.

Ένα παραμύθι της νύχτας, σε τόνους άσπρου και μαύρου, με τις υπέροχες ασπρόμαυρες ζωγραφιές της Ίριδας Σαμαρτζή να σε κάνουν να ακούς φτερουγίσματα, να απολαμβάνεις φεγγαράδες σε καλαμποκοχώραφα, να βλέπεις τα φώτα της πόλης από ψηλά, και μάλιστα κρεμασμένος ανάποδα από ένα κλαρί, να περιδιαβαίνεις στη νυχτερινή πόλη, να συνηθίζεις στο σκοτάδι και να τυφλώνεσαι από το φως της μέρας. Σωστοί πίνακες ζωγραφικής το άνοιγμα στο παλιό χοιροστάσιο, στη σελ. 38, και η είσοδος της σπηλιάς, στη σελ. 72, φωτίζουν υπέροχα τα περάσματα από το φως στο σκοτάδι.

Ναι, τελικά ο Μπάτμαν είναι απειλούμενο είδος. Αν είσαι νυχτερίδα, ούτε το κοκαλάκι σου δε σε σώζει από τη μανία της ανάπτυξης.

Μήπως όμως πρέπει να αρχίσουμε να προσμετράμε στο ΑΕΠ και το Ακαθόριστο Εθνικό Προϊόν Φύσης, Άγριας Ζωής και Ευτυχίας; Το γνωστό μας ΑΕΠΦΑΖΕ;

Η Σύρμω Μιχαήλ γεννήθηκε στους Γεωργανάδες Τρικάλων. Σπούδασε Παιδαγωγικά και Βιολογία. Εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και ζει στη Θεσσαλονίκη. Άλλα της βιβλία είναι το «Ώστε εγώ είμαι ο παράξενος ε!» και το «Ξένοι στο Αιγαίο» που τιμήθηκε με έπαινο από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου το 2011.

Η Ίρις Σαμαρτζή σπούδασε Γραφιστική και Αρχιτεκτονική εσωτερικού χώρου στη Σχολή Βακαλό, από όπου αποφοίτησε με υποτροφία. Από το 2004 ασχολείται με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων. Τιμήθηκε με έπαινο από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου τρεις φορές.