Τα αναστενάρια των ψυχών

σβήνουν τα λόγια που διαλαλούν

οι γυρολόγοι. 

(απόσπασμα από το ποίημα «Αναρρίχηση»)

Ο Κώστας Βασιλάκος γεννήθηκε στο Πολυδένδρι Αττικής, όπου ζει μέχρι σήμερα. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Έκανε σπουδές στην Ψυχολογία των Ομάδων και στη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού. Δίδαξε οικονομικά σε ενδοεπιχειρησιακά σεμινάρια μεγάλων εταιρειών. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα για τριάντα χρόνια ως Διευθυντής Οικονομικών και Διοικητικών Υπηρεσιών.

Ο Κώστας Βασιλάκος, που έκανε την πρώτη του εμφάνιση με την ποιητική του συλλογή «Σκέψεις θραύσματα», έπειτα από ένα διάλειμμα με τη συλλογή διηγημάτων «Περί-διαβαίνοντας», επανέρχεται τώρα με το δεύτερο ποιητικό του πόνημα υπό τον τίτλο «Λόγια δραπέτες».

Όπως και στην πρώτη συλλογή, έτσι και στην παρούσα, ο Κώστας Βασιλάκος επικεντρώνεται στον άνθρωπο, ως καθ’ όλα συναισθηματική οντότητα, που αναγνωρίζει, αφομοιώνει και αναζητά τα στοιχεία εκείνα που χαρακτηρίζουν τη ζωή, την αγάπη, την αλήθεια, την αυθεντικότητα της ύπαρξης. Ποιήματα που διακρίνονται από ευγενή συναισθηματισμό, διαχωρίζοντας την ψυχρή θρέψη που πολλές φορές οδηγεί η άκρατη σκέψη, διαμορφώνοντας μια παρουσία που, οπλισμένη με όλα τα εφόδια που ξεκινούν και καταλήγουν στην καρδιά, αντέχει τα χτυπήματα ενός πλήθους που καθοδηγείται σε αδιέξοδα.

Η συνειδητότητα του ατόμου, που οφείλει το ίδιο στον εαυτό, αποτελεί βασική προϋπόθεση για μια διαδρομή χέρι χέρι με την αλήθεια, εκείνη που η καρδιά αντιλαμβάνεται και το μυαλό πολλάκις διαστρεβλώνει. Τα ποιήματα είναι γραμμένα σε ελεύθερο στίχο, ενώ η γλώσσα του Κώστα Βασιλάκου είναι γεμάτη λέξεις διανθισμένες με χρώματα, μυρωδιές και συναισθήματα. Ο συνεκτικός δεσμός με το παρελθόν, αναντίρρητη γέφυρα στο κάποτε και το τώρα, καθ’ ότι ο άνθρωπος είναι οι αναμνήσεις του. Αναδύεται από εκείνο που υπήρξε, ώστε να γίνει αυτό που είναι.

Η ποιητική συλλογή του Κώστα Βασιλάκου είναι μια ιδιαίτερη συλλογή με ωραίους στίχους και συνθέσεις, που ωθεί τον αναγνώστη σε μια σύγκρουση με τον δικό του φλοιό, σε επαφή με το δικό του παρελθόν, σε έναν αγώνα με μια διαρκή αναζήτηση, που εν τέλει μόνο κερδοφόρος μπορεί να είναι.