Ένας λαβύρινθος γεμάτος θύματα και θύτες

Η Αργυρώ Μαντόγλου πρωτοεμφανίστηκε στον λογοτεχνικό χώρο το 1992 με την ποιητική συλλογή «Κατήχηση της άνοιξης». Εκτός από τη συγγραφή ασχολείται με τη μετάφραση και την κριτική, ενώ είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της κριτικής επιτροπής για τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης.

Η Πολυτίμη εργάζεται ως γραμματέας στο ιατρείο μιας πλαστικής χειρουργού. Δεν έχει ξεπεράσει ακόμα τον θάνατο της αδερφής της, όταν τυχαία βρίσκει στο μετρό έναν φάκελο που μπορεί να παραπέμπει στον δολοφόνο της. Η Ευρυδίκη εργάζεται σε ένα τουριστικό γραφείο και βιώνει μία απρόβλεπτη ερωτική ιστορία με έναν μυστηριώδη άντρα. Ο Σωτήρης έχει χάσει τη δουλειά του και κάθε βράδυ ψάχνει τα σκουπίδια της Ευρυδίκης προσπαθώντας να βρει στοιχεία για τον μυστηριώδη άντρα. Η Αντιγόνη, η πλαστική χειρουργός, νιώθει το μυστικό του παρελθόντος να την κυνηγά και αποφασίζει πως έχει έρθει η ώρα να πετάξει. Και ο μυστηριώδης άνδρας πλησιάζει τον έρωτα στο Λονδίνο, κατατάσσεται στη Λεγεώνα των Ξένων και επιστρέφει στην Αθήνα για να εκπληρώσει το χρέος που –θεωρεί ότι– έχει στον νεκρό πατέρα του. Τι μπορεί να ενώνει αυτούς τους ανθρώπους; Ένα έγκλημα στο μακρινό παρελθόν και τέσσερις φόνοι στο πρόσφατο. Ποιος και για ποιο λόγο έχει βάλει στόχο τις οικογένειές τους;

Πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, πολλές διαφορετικές οπτικές και αφήγηση που εναλλάσσεται ανάμεσα στην πρωτοπρόσωπη και την τριτοπρόσωπη. Μια ιστορία που έχει την ατμόσφαιρα και τη δομή ενός μυστηριώδους αναγνώσματος, αλλά αυτός δεν είναι ο βασικός του άξονας – αν και η ιστορία είναι έξυπνα στημένη, τα στοιχεία παρουσιάζονται σταδιακά, και η τελική αποκάλυψη συνιστά ουσιαστική και όχι φαινομενική ανατροπή. Η συγγραφέας εστιάζει στον ψυχισμό του κάθε προσώπου ξεχωριστά. Δεν υπάρχει χαρακτήρας στο μυθιστόρημα που να μην αναλύεται, να μην αιτιολογεί τις πράξεις του, να μην παρουσιάζεται γυμνός από το προσωπείο της καθημερινότητας, ακόμα και αυτός του δολοφόνου. Πρόσωπα στερημένα από την πατρική φιγούρα και με ουσιαστικά απούσα και τη μητέρα, χαρακτήρες ανασφαλείς και συχνά συμβιβασμένοι με την πραγματικότητά τους, κυκλοφορούν μέσα στην Αθήνα των ταραχών και της κρίσης ψάχνοντας απαντήσεις σε δύσκολα και επώδυνα ερωτήματα.

Τις περισσότερες φορές είμαι συγκρατημένη με τις εκτιμήσεις μου όταν πρόκειται για ελληνικά μυθιστορήματα, αλλά η «Λευκή ρεβάνς» είναι ένα εξαιρετικό, πρωτότυπο, πολυεπίπεδο μυθιστόρημα, πραγματικά απολαυστικό, που αξίζει να διαβαστεί.