Ιστορίες για δίποδα και τετράποδα

Η Ισμήνη Καπάνταη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Παντρεύτηκε το γλύπτη Βάσο Καπάνταη (1924-1990) και έχει  έναν γιο. Έργα της: «Επτά φορές το δακτυλίδι», «Απειρωτάν και Τούρκων», «Η ιστορία της Ιόλης», «Που πια καιρός», «Η Φλώρια των νερών», «Εμείς έχουμε εμάς» κ.ά.. Βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και σε άλλες γλώσσες. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ έχει γράψει κείμενα για τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ. Τιμήθηκε με το Βραβείο Χριστιανικών Γραμμάτων (1990) και με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1992) για το μυθιστόρημα «Απειρωτάν και Τούρκων». Το «Κυνική ιστορία: υπό ανωνύμου του ελληνοφώνου» κυκλοφόρησε το 2008.

Στο μυθιστόρημα αυτό πρωταγωνιστές είναι τρεις σκύλοι και η ιδιοκτήτριά τους, η κυρία Κασσάνδρα που μένει σε μια μονοκατοικία με κήπο στη Νέα Σμύρνη. Ο Ευμένης είναι ένα όμορφο και καλοκάγαθο αρσενικό φοξ τεριέ που φέρει όλα τα χαρακτηριστικά της αγγλικής ανατροφής του, περιλαμβανομένης και της νοσταλγίας της αποικιοκρατίας. Η Ιππολύτη είναι ένα ευφυές και εκδικητικό θηλυκό φοξ τεριέ που γεννήθηκε στις Σπέτσες και ο Κίτσος ή το φάντασμά του (γιατί όταν ξεκινά η ιστορία τον έχει πατήσει ένα αυτοκίνητο και έχει αποδημήσει εις Κύριον) είναι ένας κόπρος, άλλοτε πρωτοπαλίκαρο του Κανέλλου, ενός φοβερού και τρομερού αλητάμπουρα των νοτίων προαστίων. Η κυρία Κασσάνδρα είναι μία άσημη ζωγράφος με μεγάλη καρδιά και έχει δύο κόρες, την Αμαρυλλίδα και τη Φιλομήλα, οι οποίες ζουν με τους συζύγους τους στη Νέα Υόρκη και στο Θιβέτ αντίστοιχα. Όταν αρχίζει το βιβλίο, ένας εκτιμητής έργων τέχνης βλέπει στο ατελιέ της ένα έργο που πιστεύει πως θα την βγάλει από την αφάνεια και θα την κάνει εκατομμυριούχο. Τότε η σκυλοπαρέα κινητοποιείται για να προφυλάξει την κυρία Κασσάνδρα από την εκμετάλλευση των παιδιών και του άνδρα της, ο οποίος επανεμφανίζεται για λίγο έπειτα από πολύχρονη εξαφάνιση.

Δεν είναι απαραίτητο να είστε φίλοι των ζώων γενικότερα και των σκύλων ειδικότερα για να απολαύσετε αυτό το βιβλίο. Αν μάλιστα δεν είστε από εκείνους που συμπαθούν ιδιαίτερα τα τετράποδα, θα μάθετε πολλά για τη συμπεριφορά των φοξ τεριέ, ιδιαίτερα  όταν, όπως η Ιππολύτη, διαθέτουν σε επταπλή δόση το προπατορικό αμάρτημα. Προς το τέλος του βιβλίου, όταν κι αυτή ακόμα η υποτυπώδης πλοκή φαίνεται να χάνει τη συνοχή της, το μυθιστόρημα αποκτά όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον χάρη στις παιγνιώδεις περιγραφές για τις δραστηριότητες του καθενός από τη σκυλοπαρέα και τις αναδρομές στο παρελθόν τους. Έχει κανείς την αίσθηση ότι δεν πρόκειται για ζώα, αλλά για ανθρώπους, με τις αδυναμίες και τα δυνατά τους σημεία, τα πείσματα, τα όνειρα και τις απογοητεύσεις τους. Η συγγραφέας ορίζει από την αρχή το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί και εμπλουτίζει το περιεχόμενο με τις γνώσεις της, τις παραπομπές σε άλλα λογοτεχνικά έργα ή κείμενα και τις αναφορές στη σημερινή (πολιτική, οικονομική και κοινωνική) κατάσταση στην Ελλάδα, έτσι ώστε ο αναγνώστης, τελειώνοντας το βιβλίο, να έχει την εντύπωση ότι διάβασε πράγματι μια κυνική ιστορία. Τα αυτοβιογραφικά στοιχεία δεν λείπουν, ιδίως στο τελευταίο από τα 24 κεφάλαια, όπου η Καπάνταη αναφέρεται στη σχέση της πατρικής της οικογένειας αλλά και του άντρα της με τα ζώα. Η πλούσια γλώσσα της, με λόγιες αποχρώσεις για να αποδοθεί με χιούμορ η ατμόσφαιρα μέσα και έξω από το σπίτι της κυρίας Κασσάνδρας, λειτουργεί ως δέλεαρ για όσους αγαπούν τις λέξεις και εντρυφούν στην τέχνη τους.