Θηλιά στο λαιμό

Όπως έχω ξαναγράψει, με το είδος του τρόμου δεν είχα καμία σχέση, μόνο είχα ακούσει για ιδιαίτερα βιβλία, εξαιρετικούς συγγραφείς και διάφορα άλλα σε σχέση με το εν λόγω είδος. Μέχρι που έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο του Jack Ketchum «Το κορίτσι της διπλανής πόρτας» (εκδόσεις Λογείον). Και τότε άλλαξα ριζικά διάθεση και άποψη για τα βιβλία τρόμου.

Στο βιβλίο «Κρυφτό» του βραβευμένου και μπεστ σελερίστα Jack Ketchum, ένας νεαρός, ο Νταν, σε μια επαρχιακή κωμόπολη των ΗΠΑ, περνάει το χρόνο του με τους φίλους του σε μια ουδέτερη καθημερινότητα, όπου δεν συμβαίνει τίποτα το ιδιαίτερο. Τότε γνωρίζει μια παρέα, την Κέισι, την Κιμ και τον Στίβεν. Το βλέμμα του καρφώνεται στην Κέισι. Το ατίθασο του χαρακτήρα της και το αγρίμι που εμφανιζόταν διαρκώς μέσα από τη μορφή της, μαγνητίζουν τον Νταν. Οι δυο τους δεν αργούν να γίνουν ζευγάρι, ενώ και ο Στίβεν με την Κιμ είναι επίσης ζευγάρι.

Στις καθημερινές περιπλανήσεις και τις μικροπεριπέτειές τους, η παρέα θα βρεθεί έξω από ένα σπίτι εγκαταλελειμμένο, καθώς διάφορες φήμες μιλούν για κάποια εξαφανισμένα παιδιά που ζουν ακόμα εκεί. Όσο και αν ο Νταν, γνωρίζοντας τους τοπικούς θρύλους, θέλει να αποφύγει οποιαδήποτε επίσκεψη στο συγκεκριμένο σπίτι, δεν μπορεί να αποτρέψει τους υπόλοιπους και κυρίως την Κέισι.

Η ιδέα της Κέισι είναι απλή: θα παίξουν κρυφτό στο «στοιχειωμένο» σπίτι. Κανείς δεν μπορεί να εναντιωθεί στη θέλησή της. Εκείνος που θα τραβήξει το πιο μικρό ξυλαράκι θα τα φυλάει. Και ο κλήρος πέφτει στον Νταν. Όταν ο Νταν αρχίζει να τα φυλάει, μια περίεργη αίσθηση τον έχει κατακλύσει. Ίσως βαθιά μέσα του γνωρίζει ότι δεν θα ξαναδεί τους φίλους του όπως ακριβώς τους ήξερε…

Το βιβλίο του Jack Ketchum «Κρυφτό» είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ακολουθώντας τον κεντρικό ήρωα, τον Νταν. Οι εικόνες που περιγράφει είναι εμβληματικές, ο ρεαλισμός στα πρόσωπα και στα σκηνικά απύθμενα ζωντανός. Οι διάλογοι, χαρακτηριστικοί της αμερικανικής επαρχίας, αποτελούν σημαντικό κομμάτι της σκιαγράφησης των χαρακτήρων, σαν να παρουσιάζουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους στον αναγνώστη μέσα από τους λόγια τους – και τις πράξεις τους, φυσικά.

Όμως το σημαντικότερο στοιχείο της γραφής του Ketchum είναι η εκπληκτική δόμηση –και αποδόμηση– των χαρακτήρων. Πραγματικά, ο Ketchum έχει ιδιαίτερο ταλέντο στο να πλάθει χαρακτήρες, να τους κινεί υποδειγματικά στα σκηνικά που έχει στήσει, να τους εξαντλεί κι έπειτα να τους αφήνει να ξεπερνούν τα όριά τους. Ένα ξεχωριστό ταλέντο, απαραίτητο στοιχείο για κάθε λογοτεχνική μυθιστορία.

Διαβάζοντας ένα τέτοιο βιβλίο, νιώθεις, προσπερνώντας τις σελίδες, ότι η θηλιά σφίγγει γύρω από το λαιμό σου, κάθε γραμμή αφήνει τα σημάδια της πάνω σου, ενώ τρέμεις τη στιγμή που αυτή η θηλιά θα κλείσει διά παντός στο λαιμό σου.