Sol invictus

Sol invictus σημαίνει Ανίκητος Ήλιος και έχει επιλεγεί ως υπότιτλος στο βιβλίο του Νίκου Μπατσιούλα «Κωνσταντίνος Αύγουστος». Γιατί υπάρχει ο συγκεκριμένος υπότιτλος; Διότι η οικογένεια του Κωνσταντίνου ήταν υποστηρικτές της λατρείας του Ήλιου και όταν ξεκίνησε η πορεία του Κωνσταντίνου για να γίνει αυτοκράτορας (και κατόπιν μονοκράτορας) έγινε αρχικά με τη βοήθεια του θεού Ήλιου, πολύ πριν ασπαστεί το χριστιανισμό.

Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο έφηβος Αβλάβιος φεύγει από την πατρίδα του, την Κρήτη, για να βρει την τύχη του στην αυλή του Διοκλητιανού και κοντά στον πατέρα του που υπηρετούσε στο ρωμαϊκό στρατό. Εκεί θα γνωρίσει τον Κωνσταντίνο, γιο του Καίσαρα Κωνστάντιου Χλωρού και γρήγορα θα γίνουν φίλοι. Λίγο αργότερα θα φύγουν κυνηγημένοι για το Εβόρακο στη Βρετανία. Μαζί θα ξεκινήσουν μια πορεία που θα χαραχτεί στην Ιστορία.

Ο Κωνσταντίνος θα καταφέρει, ενάντια στις ίντριγκες και τις δολοπλοκίες εναντίον του, να ενώσει την αχανή αυτοκρατορία υπό το πρόσωπό του, να μεταφέρει την πρωτεύουσα από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη, πόλη που έχτισε ο ίδιος. Ακόμα θα ισχυροποιήσει τη θέση των χριστιανών στην αυτοκρατορία αλλά και στη διάδοση της νέας θρησκείας, ενώ ο ίδιος ασπάστηκε το χριστιανισμό την ημέρα του θανάτου του.

Σ’ όλη αυτή τη διαδρομή θα έρθει σε σύγκρουση με τις άγριες φυλές που απειλούν τα σύνορα, θα κατευνάσει τις θρησκευτικές διαφορές, θα βρεθεί αντιμέτωπος με την ίδια του την οργή, καταφέρνοντας το αδύνατο: να ενώσει και να διατηρήσει ενωμένη την τεράστια αυτοκρατορία.

Το βιβλίο «Κωνσταντίνος Αύγουστος» είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που παρουσιάζει την ηγετική προσωπικότητα του Κωνσταντίνου. Ως αφηγητής της ιστορίας είναι ο εγκάρδιος φίλος του Κωνσταντίνου Αβλάβιος. Το κείμενο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, ενώ η δομή του στέκει άρτια ανάμεσα στα ιστορικά και τα μυθοπλαστικά στοιχεία. Οι διάλογοι προωθούν την εξέλιξη της ιστορίας, ενώ η ροή κρίνεται θετικά, καθ’ ότι δεν κουράζει τον αναγνώστη.

Επίσης, πολύ καλό είναι το μυθιστορηματικό κλείσιμο του βιβλίου –μετά το ιστορικό τέλος με το θάνατο του Κωνσταντίνου– που κάνει ακόμα πιο ζωντανό το κείμενο.

Οι συγγραφείς ιστορικών μυθιστορημάτων είναι άξιοι επαίνων για όλη την εργασία που έχουν κάνει προκειμένου να υπάρχει ιστορική τεκμηρίωση αυτών που γράφουν. Και στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα ο Νίκος Μπατσιούλας, στηριζόμενος σε βιβλιογραφία, μας παραδίδει ένα αποτέλεσμα που αξίζει πραγματικά να του αφιερώσετε χρόνο και να περιπλανηθείτε στον 4^ο αιώνα μ.Χ., στα πλαίσια μιας τεράστιας και αχανούς αυτοκρατορίας υπό το πρίσμα μιας ανυπέρβλητης ιστορικής φυσιογνωμίας.