Επιβιώνοντας στην αγριότητα της οικογένειας
Στο μυαλό μας έχουμε την οικογένεια ως ένα πυρήνα σταθερότητας και ασφάλειας. Ξέρουμε, όμως, πολύ καλά ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι. Η οικογένεια μπορεί να μετατραπεί σε βάσανο, εμπόδιο, εφιάλτη. Μια τέτοια κατάσταση περιγράφει στο πρώτο του μυθιστόρημα ο Καναδός ποιητής Πάτρικ Λέιν.
Η ιστορία εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια μιας εβδομάδας του 1958, κοντά σε μια επαρχιακή πόλη στην κοιλάδα του Οκανάγκαν. Πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι η οικογένεια Σταρκ. Ο πατέρας, ο Έλμερ, είναι νεκρός εδώ και αρκετό καιρό, αλλά η συμπεριφορά του και η βιαιότητά του έχουν καθορίσει τη ζωή των υπόλοιπων μελών της οικογένειας. Η γυναίκα του η Λίλιαν, που τον παντρεύτηκε όταν ήταν δεκαεπτά χρονών με την ελπίδα ότι θα βελτιώσει τη ζωή της, ενδιαφέρεται μόνο για τον πρωτότοκο γιο της και αδιαφορεί για τους υπόλοιπους. Περνάει τη ζωή της πίνοντας και καπνίζοντας στο δωμάτιό της, παρατηρητής της ζωής που περνά. Ο Έντι, ο μεγάλος γιος, πέρασε -εξαιτίας ενός μικρού παραπτώματος-, ένα χρόνο στο αναμορφωτήριο, όπου έπαψε να αισθάνεται άνθρωπος. Τώρα, είναι ένας ναρκομανής που έχει την ικανότητα να επηρεάζει ανθρώπους και να δημιουργεί θανάσιμους εχθρούς. Τέλος, υπάρχει ο μικρότερος γιος, ο Τομ. Σιωπηλός, ορισμένες φορές προκλητικός, οξυδερκής και βαθιά ευαίσθητος, παλεύει για όλους με το δικό του τρόπο. Προσπαθεί να κρατήσει τον αδερφό του στη ζωή και να τον προστατέψει από όσους θέλουν να τον καταδικάσουν για πάντα. Τα γεγονότα, όμως, πολλές φορές τον προλαβαίνουν και αδυνατεί να εμποδίσει το αναπόφευκτο.
Το μυθιστόρημα αναπτύσσεται μέσα από εναλλασσόμενες αφηγήσεις: από τη μια υπάρχει ο τριτοπρόσωπος, παντεπόπτης αφηγητής και από την άλλη υπάρχει η αφήγηση ενός νεκρού βρέφους, της μικρής Άλις, αδερφής των δυο αγοριών. Η δική της αφήγηση δίνει έναν επικό τόνο στο μυθιστόρημα, καθώς προσφέρει εικόνες και διηγήσεις για την ιστορία της οικογένειας τις δεκαετίες του ’20 και του ’30. Τα κυρίαρχα στοιχεία του βιβλίου είναι η απώλεια και η βιαιότητα. Απώλεια αγαπημένων προσώπων, εμπιστοσύνης και βιαιότητα ανάμεσα στον Έλμερ και τη Λίλιαν, ανάμεσα στον Έλμερ και τους γιους του, ανάμεσα στα αγόρια και τους συντοπίτες τους. Ο Λέιν, όμως, αφήνει και μια αχτίδα ελπίδας να φανεί μέσα από τη σχέση που δημιουργεί ο Τομ με τη Μέριλιν, μια μονόφθαλμη κοπέλα, μια σχέση που βασίζεται στην ανάγκη για υποστήριξη και τη λύτρωση που προσφέρει ένα απλό άγγιγμα. Όλα αυτά είναι δοσμένα με γλώσσα γεμάτη εικόνες, συναισθήματα και συγκίνηση.
Το «Κόκκινο σκυλί, κόκκινο σκυλί» είναι ένα δυνατό και συγκινητικό μυθιστόρημα, σκληρό και συνάμα τρυφερό που πρέπει να διαβαστεί, όχι για την απόλαυση που προσφέρει, αλλά για τον πλούτο αλήθειας που πηγάζει από την κάθε του λέξη.
