Μπρρρ

Σκοτάδι, απόλυτη ησυχία, απομόνωση, ερημιά. Ατμοσφαιρικές, απόκοσμες περιγραφές που δημιουργούν σκηνικά παράξενα, μυστηρίου και τρόμου. Όλα καλύπτονται από ομίχλη και στο μυαλό του αναγνώστη σιγοπαίζει υποβλητική μουσική που ενισχύει τον φόβο και την ανατριχίλα. Τα μεσάνυχτα, η ώρα των φαντασμάτων, έχουν σημάνει προ πολλού. Τι πρόκειται να συμβεί;

Άλλοτε μεγαλοπρέπεια, αριστοκρατία, επιβλητικά και βαριά έπιπλα, ανάκτορα βασιλέων και επαύλεις αστών και άλλοτε επαρχία και ταπεινά χωριά. Από τα ανάκτορα του βασιλιά Καρόλου ΙΑ’ στη Στοκχόλμη ή το χωριουδάκι Φέρφιλντ, κάπου μεταξύ Λονδίνου και θάλασσας, μέχρι τον παγωμένο Αρκτικό Κύκλο και την αχανή έρημο της Αυστραλίας, όλες οι ιστορίες εκτυλίσσονται κατά τη βικτωριανή εποχή, αλλά ποτέ δε δίνεται η ακριβής χρονολογία – κάτι που εντείνει το μυστήριο. Ενώ ο χώρος προσδιορίζεται επακριβώς. Κάποιος, σε πρώτο πρόσωπο συνήθως, αφηγείται αυτές τις «απίστευτες» ιστορίες, που τις περισσότερες φορές δεν τον αφορούν άμεσα, αλλά τις έχει ακούσει από φήμες ή του τις έχει αφηγηθεί κάποιος τρίτος. Η κυρίως αφήγηση γίνεται σε τρίτο πρόσωπο με εμβόλιμες κάποιες πρωτοπρόσωπες φράσεις-υπενθυμίσεις της «ζωντανής» παρουσίας κάποιου.

«Κλασικές ιστορίες φαντασμάτων από τη βικτωριανή εποχή». Μια εποχή κατά την οποία η Βρετανία, όπως και όλος ο κόσμος, υπέστη μια από τις σημαντικότερες μεταμορφώσεις. Η βιομηχανική επανάσταση ολοένα κερδίζει έδαφος μετατρέποντας τα πάντα σε κάτι άλλο, αλλιώτικο, άγνωστο και απίστευτο, κάτι που οι άνθρωποι δυσκολεύονται να χωνέψουν, ενώ η θρησκεία και η δεισιδαιμονία αντιμάχονται τον ορθολογισμό και την επιστήμη. Τότε είναι που οι άνθρωποι αρχίζουν να τρέφουν μια περίεργη εμμονή με τον θάνατο. Εξάλλου δε λείπουν τα μέντιουμ που υποστηρίζουν ότι μπορούν να επικοινωνήσουν με τα πνεύματα των νεκρών και μάλιστα δε χάνουν ευκαιρία να το αποδεικνύουν στους εύπιστους με διάφορους τρόπους.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον λογικό επακόλουθο ήταν να αναπτυχθούν, ως λογοτεχνικό είδος, οι ιστορίες φαντασμάτων. Οι ιστορίες αυτές συνδυάζουν το υπερφυσικό με τον ψυχρό ορθολογισμό, ενώ οι πρωταγωνιστές τους, στην πλειονότητά τους, είναι πολυταξιδεμένοι αστοί που αντιμετωπίζουν το υπερφυσικό με την ίδια ψυχραιμία και δυσπιστία που αντιμετώπιζαν και τις καινοτομίες της νέας εποχής.

Η εν λόγω συλλογή διηγημάτων, σε επιλογή κειμένων και πολύ καλή μετάφραση του Θωμά Μαστακούρη, περιλαμβάνει ιστορίες γραμμένες από κορυφαίους συγγραφείς –Σέρινταν λε Φανού, Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, Χιουμ Νίσμπετ, Ρίτσαρντ Μίντλετον, Προσπέρ Μεριμέ, Πέρσεβαλ Λάντον– και είναι οι αντιπροσωπευτικότερες της εποχής εκείνης. Χαρακτηριστικό δε είναι ότι οι περισσότερες μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά.