Ποιος ορίζει τη μοίρα μας;

«Κέρμα στον αέρα ο πόλεμος, πώς να μαντέψεις από ποια μεριά θα κάτσει;» σ. 14

Εν αρχή ην ο πόλεμος. Και έπεται η ζωή.

Τρεις γενιές ανθρώπων, δέκα άτομα στο σύνολο, αφηγούνται. Κάθε κεφάλαιο και μια μέρα από τη ζωή τους. Και ταυτόχρονα η σύνοψη της ζωής του καθενός από τα γεννοφάσκια του ώς το παρόν του. Αλλά και το μέλλον του, αυτό που ονειρεύεται. Δέκα ζωές τόσο διαφορετικές μεταξύ τους. Με τους πόνους και τις χαρές τους. Με τους θυμούς και τις ευτυχίες τους. Με τα καλά τους και τα κακά τους. Δέκα διαφορετικές ζωές τόσο ίδιες, ωστόσο, με τις ζωές του καθενός.

Και στο σύνολό τους τα κεφάλαια, μια νουβέλα. Το «Κέρμα στον αέρα» της Τασούλας Επτακοίλη.

Αποτύπωση ενός ολόκληρου κόσμου που καλύπτει οχτώ δεκαετίες. Με πράγματα και καταστάσεις που έχουν χαθεί ανεπιστρεπτί και με άλλες που πλέον ορίζουν το σήμερα. Όσο τα κεφάλαια περνούν και οι αφηγήσεις –τόσο ζωντανές, ίδιες εικόνες μπροστά σου, με καθαρή γλώσσα, σε τρίτο πρόσωπο– ξετυλίγονται, κυλούν και τα χρόνια.

Από το αλβανικό μέτωπο του 1940, στη Σάμο, στον Πειραιά και στην Αυστραλία. Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, εμφύλιος, φτώχεια, πείνα, μετανάστευση. Από τις προσδοκίες της μεταπολίτευσης, στις διαψεύσεις της κρίσης και στη νέα μετανάστευση. Και παντού και πάντα, η ελπίδα που ποτέ δεν πεθαίνει. Η κινητήριος δύναμη των ανθρώπων.

Και στο τέλος, όταν φτάνει η ώρα το τρίτο πρόσωπο να γίνει πρώτο, μια εξομολόγηση. Της αφηγήτριας των ιστοριών, της ίδιας της συγγραφέως. Περί των ηρώων της και της «καταγωγής» τους, περί αλήθειας και μυθοπλασίας, περί συγγραφής και τεχνικών της, περί ζωής γενικότερα.

Ατμοσφαιρικό, γεμάτο εικόνες, νοσταλγικό, αληθινό, αποτυπώνει με ακρίβεια την πραγματικότητα του χθες μέσα στον χρόνο, αλλά και του σήμερα μέσα από τις μικρές ιστορίες των ηρώων του.

Κέρμα στον αέρα η ζωή, πώς να μαντέψεις από ποια μεριά θα κάτσει;