Στις «Ιστορίες βιβλίων» ανθολογούνται συγγραφείς που θα μπορούσαν όλοι τους να χαρακτηριστούν δόκιμοι, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, καθώς έχουν ήδη εκδώσει βιβλία τους. Αναφέρονται με αλφαβητική σειρά: Λευτέρης Γιαννακουδάκης, Ελένη Γκίκα, Αλέξανδρος Γραμματικός, Σταμάτης Δαγδελένης, Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Στέργια Κάββαλου, Μαρία Καρδάτου, Κατερίνα Καριζώνη, Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Μαρία Κουγιουμτζή, Νίκος Κουνενής, Έλενα Μαρούτσου, Βαγγέλης Μπέκας, Μαρία Ξυλούρη, Ευθύμιος Γ. Σακκάς, Θανάσης Σκρούμπελος, Αλέξης Β. Σταυράτης, Κωνσταντίνα Τασσοπούλου, Βάσια Τζανακάρη, Γιάννης Φαρσάρης, Φίλιππος Φιλίππου, Δημήτρης Χατζηκωνσταντίνου, Σπήλιος Χριστόπουλος,  Νίκος Χρυσός.

Είναι ίσως από τις λίγες φορές σε μια συλλογή διηγημάτων από σύγχρονους συγγραφείς που, διαβάζοντας μια ιστορία, θέλεις αμέσως να προχωρήσεις στην επόμενη και να καταβυθιστείς στον κόσμο των βιβλίων, των συγγραφέων και των ηρώων τους. 

Μερικά από τα διηγήματα είναι περισσότερο βιβλιοφιλικά, με την έννοια ότι έχουν στον κύριο θεματικό τους πυρήνα συγγραφείς και βιβλία. Μερικά εκτυλίσσονται στο παρόν και άλλα… διολισθαίνουν σε ένα πολύ ζωντανό παρελθόν. Μερικά είναι πιο ρεαλιστικά και άλλα (συχνότερα) ξεφεύγουν, απλώνονται άναρχα, γίνονται ποίημα ή εφιάλτης. Όλα τα διηγήματα μοιάζουν γραμμένα από αγάπη για τη λογοτεχνία και όχι για να γεμίσουν έναν τόμο. Συντείνει σ’ αυτό η άρτια έκδοση και η εικονογράφηση του Φίλιππου Παπανικολάου, ενώ ο πρόλογος του Νίκου Χρυσού εξάπτει το αναγνωστικό ενδιαφέρον.

Ο αναγνώστης θα επιλέξει από τα διηγήματα εκείνα που του ταιριάζουν περισσότερο, που είναι πιο κοντά στο είδος της λογοτεχνίας που προτιμά. Όσον αφορά τις θεματικές επιλογές των συγγραφέων και τις λογοτεχνικές τους συγγένειες, υποθέτουμε ότι ορισμένες ιστορίες παραπέμπουν απευθείας σε συγγραφείς όπως ο Πόε και ο Μπόρχες, ενώ άλλα διεκδικούν (με αξιώσεις) μια πιο αυτόνομη έκφραση. Και, επειδή πρόκειται ακριβώς για «Ιστορίες βιβλίων», μπορούμε εδώ να σημειώσουμε το ρόλο του μοτίβου της μεταμόρφωσης, κοινού σε αρκετά διηγήματα της συλλογής, και πόσο καθοριστική είναι για την αναγνωστική εμπειρία η μετακίνηση των (γνωστών) συντεταγμένων και η δημιουργία ενός κόσμου όπου, αντίθετα με τον πραγματικό, όλα μπορούν να συμβούν.

Ας σημειωθεί, τέλος, ότι τα διηγήματα δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στην ιστοσελίδα oldbooks.gr του Παλαιοβιβλιοπωλείου.