Το χρυσαφένιο φως της αγάπης

Η κυρία Ρότζερς πιάνει δουλειά ως ταξιθέτρια στην Κινηματογραφική Λέσχη της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του Χαλ, μιας πόλης του Γιόρκσαϊρ. Είναι συνταξιούχος και χήρα και νιώθει ιδιαίτερη μοναξιά μετά το θάνατο της καλύτερής της φίλης. Όταν γνωρίζει έναν ξένο φοιτητή που έρχεται τακτικά στις προβολές της λέσχης κι εκείνος δέχεται την πρόσκλησή της να πάρουν μαζί το απογευματινό τσάι του Σαββάτου, η καθημερινότητά της γεμίζει από το χρυσαφένιο φως της αγάπης προς τον πλησίον.

Η κυρία Ρότζερς και ο πρόσχαρος Ισπανός Λουίς, ο 19χρονος τυφλός Ντόναλντ με τη βαθιά φωνή και ο Έλληνας συμφοιτητής του, ο μεγαλόσωμος Άγγλος Στηβ και ο Τούρκος φοιτητής συγκάτοικός του, ο Αζίζ, είναι οι ήρωες των τριών ιστοριών του Γιώργου Μητά (βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα – λογοτεχνικά βραβεία «Διαβάζω» 2012). Κινούνται στους δρόμους του Χαλ, μιας πόλης με παλιό λιμάνι και εγκαταλειμμένες προβλήτες, που τη διαπερνά το τσουχτερό κρύο του χειμώνα και που οι, ως επί το πλείστον, άδειοι δρόμοι της τις καθημερινές φωτίζονται από το ζεστό φως των παμπ. Είναι μια πόλη με τους κατοίκους της και  με τους φοιτητές, πολλούς ξένους ή από άλλες περιοχές της Βρετανίας, που διαβάζουν εντατικά για το πτυχίο ή το μεταπτυχιακό τους και οι οποίοι στο λίγο χρόνο που τους μένει από τα μαθήματα συναντιούνται, γνωρίζονται και ερωτεύονται.

Ο συγγραφέας ζωγραφίζει με αδρές πινελιές την καθημερινότητά τους, τις ευμετάβλητες καιρικές συνθήκες, τους δρόμους της πόλης που διασταυρώνονται μεταξύ τους, τις γειτονιές, πλούσιες και φτωχικές, που εναλλάσσονται σε απόσταση μερικών μέτρων. Είναι άνδρες και γυναίκες αναγκαστικά μοναχικοί (οι φοιτητές γιατί ζουν μακριά από το σπίτι τους, οι μεγαλύτεροι γιατί οι περισσότεροι δικοί τους έχουν πεθάνει ή χαθεί), αλλά γεμάτοι προσμονή και ελπίδα – ακόμα κι ο γίγαντας Στηβ, καθώς τηρεί απαρέγκλιτα το καθημερινό πρόγραμμά του. Εγκλωβισμένοι προσωρινά ή μόνιμα σε ένα σπίτι ή μια αναπηρία, παρ΄όλ’ αυτά μοιάζουν έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να μοιραστούν τα συναισθήματά τους και να αφήσουν το φως να διαπεράσει τις βαριές κουρτίνες του σαλονιού.

Με μεστή γραφή, χωρίς ψεγάδια και περιττές φλυαρίες, και με διακριτικότητα και ευαισθησία στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το θέμα του, ο βιολόγος Γιώργος Μητάς (Λιβαδειά, 1966) μάς παραδίδει τρεις ιστορίες κατά βάθος αισιόδοξες, σε μια φροντισμένη έκδοση.