Ανθρώπινες ιστορίες

Τι εστί μετανάστης; Τι σημαίνει για εμάς που ζούμε σε χώρα υποδοχής; Είναι αυτοί που τσαπίζουν τα χωράφια, δουλεύουν στην οικοδομή ή φροντίζουν κάποιον ανήμπορο συγγενή μας. Συχνά τους βλέπουμε στον δρόμο με τη γνωστή ταλαιπωρημένη όψη τους.

Όλοι τους φτωχοί και ταλαιπωρημένοι από το ταξίδι, όλοι τους με το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο. Κάθε ηλικίας άνθρωποι, μικροί, μεγάλοι. Κάποιοι με στόχο να μαζέψουν χρήματα για να τα στείλουν στην πατρίδα για τα παιδιά, για την οικογένεια που άφησαν πίσω. Οι περισσότεροι χωρίς χαρτιά και άδεια παραμονής να τρέμουν σε κάθε τους βήμα μην και τους σταματήσει για έλεγχο η αστυνομία.

Όλοι τους δούλεψαν σκληρά σε κάθε λογής δουλειά, οικοδομή, εργοστάσιο, χωράφια, οικιακές βοηθοί, καθαρίστριες κλπ., πάλεψαν παλικαρίσια, μόχθησαν και τα κατάφεραν. Να ξαναστήσουν μια αξιοπρεπή ζωή, να φέρουν κοντά την οικογένειά τους ή να δημιουργήσουν εξαρχής μια τέτοια, να ορθοποδήσουν, να ζήσουν ευτυχισμένοι ή έστω ικανοποιημένοι.

Στο πέρασμα των χρόνων οι άνθρωποι αυτοί συχνά βίωσαν τον χλευασμό και την απόρριψη των γύρω τους. Τα παιδιά στο σχολείο, οι μεγάλοι στις δουλειές που βρήκαν. Διότι κυρίαρχη είναι η αντίληψη ότι οι μετανάστες είναι καλοί μόνο για τα χωράφια, για την οικοδομή, ως εργάτες, ως φροντιστές ηλικιωμένων κλπ. Όταν πρόκειται για κάτι παραπάνω, βγαίνουν τα μαχαίρια και τα υποτιμητικά σχόλια και οι βρισιές παίρνουν τον πρώτο λόγο. Δεν έχει σημασία που κάποιοι ζουν πλέον χρόνια στη χώρα, που πήραν την ελληνική ιθαγένεια ή που τα παιδιά τους γεννήθηκαν εδώ και μιλάνε άπταιστα τα ελληνικά, που αρίστευσαν, που σπούδασαν, που έγιναν επαγγελματίες εδώ. Που πλέον αισθάνονται Έλληνες. Για κάποιους πάντα θα είναι ανεπιθύμητοι.

Μια συλλογή διηγημάτων αποτελούμενη από ιστορίες μεταναστών, όπως τις συγκέντρωσε ο Παναγιώτης Περιβολάρης. Σε αυτές η αφήγηση πότε γίνεται σε πρώτο πρόσωπο με τον «ήρωα» να αφηγείται ο ίδιος το προσωπικό του βίωμα˙ με τα συναισθήματα, τα ηχοχρώματα, όλα να αντανακλώνται στη «φωνή» του. Και πότε είναι τριτοπρόσωπη και ξετυλίγεται ουδέτερα, από απόσταση, αφού ό,τι λέγεται αφορά κάποιον τρίτο. Ιστορίες ανθρώπων, που εμπιστεύτηκαν τον συγγραφέα, αφηγούμενοι τις ζωές τους, την αγωνία τους μπροστά στο άγνωστο, τις ανησυχίες τους, τους φόβους και τις ελπίδες τους. Την έγνοια τους να στεριώσουν στην ξένη χώρα.