Eικονογράφηση: Βασίλης Παπατσαρούχας

Δώδεκα πολύ μικρές ιστορίες, σαν πεζά ποιήματα, σαν εικαστικά παραμύθια είναι το αποτέλεσμα αυτής της πρόσφατης συνεργασίας του Χρήσου Μπουλώτη με τον Βασίλη Παπατσαρούχα. Οι δυο δημιουργοί μοιράζονται, κυριολεκτικά, τα δώδεκα «σαλόνια» του βιβλίου κατά τρόπο ώστε να μην μπορείς να διακρίνεις αν η εικόνα γέννησε το κείμενο ή αντίστροφα.

Ας μην περιμένει ο μικρός αναγνώστης ιστορίες με συναρπαστική πλοκή, σασπένς, κατορθώματα ηρώων ή την αιώνια σύγκρουση καλών και κακών δυνάμεων. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της κάθε ιστορίας δίνεται από την αρχή. Από την «ιδρυτική συνθήκη» της που είναι απότοκο της παιδικής φαντασίας. Μια εξωφρενική ιδέα, μια παράλογη σύλληψη στο μυαλό ενός παιδιού δίνει κλώτσο στην ανέμη. Κοινός παρονομαστής είναι η περιέργεια των μικρών παιδιών που συχνά γεννάει αναπάντεχες και πολύ χαριτωμένες ερωτήσεις για τα πάντα. Πίσω από κάθε ερώτηση κρύβεται και μια νέα δυνατότητα οργάνωσης του κόσμου. Ο Αλέκος θέλει να μάθει τι κρύβεται πίσω από τον ουρανό, ο Μάρκος τι κρύβεται στο φλιτζάνι της γιαγιάς Ροζαλίνδης, ο Γιώργος κι η Αλίκη τι κρύβουν μέσα τους τα εξήντα οκτώ παλιά ρολόγια που έχει κρεμασμένα στον τοίχο ο πατέρας τους, ενώ ο Μήτσος πάλι θέλει να μάθει αν τρώγοντας φύλλα μουριάς θα μπορέσει να φτιάξει με το σάλιο του μετάξι. Ο Γιαννάκης θέλει να μάθει αν καταπίνοντας τα κουκούτσια από το καρπούζι φυτρώνει μέσα σου καρπουζιά κι η Ελπινίκη πάλι υποθέτει, και θέλει να το αποδείξει, ότι αν κλωσήσεις ένα αβγό από το ψυγείο θα βγει ένα κλωσόπουλο. Κανείς δεν μπορεί να αδικήσει τον Αντώνη που θέλει να μάθει τι γίνεται μέσα σε μια μυρμηγκοφωλιά. Η Ιωάννα πάλι, ο δήμιος των λέξεων, τεμαχίζει λέξεις και θέλει να δει τι θα γίνει αν πετσοκόψει τα οδωνύμια στις τσίγκινες ταμπέλες στους δρόμους της Αθήνας. Ένα παλιό σεντούκι στο πατάρι του παππού και ένας ωραίος πίνακας που εικονίζει ένα δάσος εξάπτουν την περιέργεια του Μανόλη και του Λεωνίδα αντίστοιχα. Ο Τζώρτζης, τέλος, θέλει να αφουγκραστεί τη μελωδική σιωπή των ψαριών και βουτάει στο ενυδρείο.

Τα περίεργα παιδιά μπορεί να βρίσκουνε συχνά τον μπελά τους, αλλά απολαμβάνουν μοναδικές εμπειρίες. Συνεχίστε να είστε περίεργοι. Κάνει καλό. Όσο για τις εικόνες: σε κάνουν να θέλεις να πετάξεις, να στροβιλιστείς, να αναποδογυρίσεις και να καταργήσεις το νόμο της βαρύτητας και τις σωστές αναλογίες.

Ο Χρήστος Μπουλώτης είναι αρχαιολόγος στην Ακαδημία Αθηνών και διδάσκει στα μεταπτυχιακά τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Από το 1987 ασχολείται συστηματικά και με την παιδική λογοτεχνία. Έχει εκδώσει εξήντα περίπου βιβλία. Το έργο του «Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας» τιμήθηκε το 1989 με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Pier Paolo Vergerio. Απέσπασε επίσης βραβεία και τιμητικές διακρίσεις για τα έργα του «O κλέφτης των καρπουζιών», «Το άγαλμα που κρύωνε», «Η κυρία Μίνα και η Άνοιξη»,  «Ο Γάτος της οδού Σμολένσκη».

Ο Βασίλης Παπατσαρούχας σπούδασε ζωγραφική και γραφικές τέχνες στην ΑΣΚΤ. Έχει κάνει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις με έργα ζωγραφικής, κατασκευές και με ταινίες video art στην Ελλάδα και το εξωτερικό Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί περίπου πενήντα βιβλία για παιδιά και μεγάλους με εικονογραφήσεις του. Τρία από αυτά είναι σε κείμενο του ίδιου. Έχει αποσπάσει πολλά βραβεία και επαίνους για την εικονογράφηση του βιβλίου του Κώστα Χαραλά «Το μυστήριο της Ανομβρίδας», του βιβλίου της Λίλας Πατρόκλου «Η Χρυσούλα» και για την «Κοσκινουφίτσα» σε διασκευή Αργυρώς Κοκορέλη. Το 2008 ήταν υποψήφιος για το βραβείο Άντερσεν.