”Κάθε φυλακή έχει τις χαραμάδες της”

Βρισκόμαστε κάπου στο μέλλον: υπό την επίβλεψη μιας ομάδας σοφών, δημιουργείται μια ”ζωντανή” φυλακή που τρέφει, παρακολουθεί και αναμορφώνει τους εγκληματίες, παρέχοντάς τους έναν ιδανικό κόσμο με δάση, θάλασσες και πόλεις – αυτό τουλάχιστον ήταν το μεγαλεπήβολο σχέδιο της δημιουργίας του Ινκάρσερον. Οι πύλες του σφραγίστηκαν εδώ και αιώνες και ο έξω κόσμος συνέχισε την πορεία του ή, πιο σωστά, γύρισε πίσω και καθηλώθηκε από την άρχουσα τάξη σε έναν τεχνητό 17ο αιώνα, δημιουργημένο εξ ολοκλήρου και ελεγχόμενο από υπολογιστές. Τόσο οι μέσα όσο και οι έξω υποτίθεται ότι διαβιούν σε ιδανικές συνθήκες. Ή μήπως όχι;

Ως γνωστόν, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις: το αποτέλεσμα και στους δύο κόσμους πολύ απέχει από τον παράδεισο. Δύο έφηβοι -ο Φιν που είναι σίγουρος ότι δεν γεννήθηκε στη φυλακή αλλά ”έχει δει τα αστέρια” του αληθινού κόσμου και η Κλόντια, κόρη του Φύλακα του Ινκάρσερον, που ζει έξω αλλά δεν είναι ελεύθερη αφού τη χρησιμοποιούν ως πιόνι στα παιχνίδια εξουσίας-, θα προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν τη δαιμονική, σχεδόν, νοημοσύνη του Ινκάρσερον και να ανοίξουν τις πύλες του.

Η Ουαλή Κάθριν Φίσερ, βραβευμένη συγγραφέας και ποιήτρια, επιχειρεί ένα φιλόδοξο εγχείρημα: μια σειρά βιβλίων όπου συνενώνεται η λογοτεχνία του Φανταστικού με την Επιστημονική Φαντασία. Το ”υβριδικό” αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό τη δικαιώνει: ο κόσμος της φυλακής είναι εξαιρετικά πειστικός και όσα διαδραματίζονται εκεί δημιουργούν μια σειρά από δυνατές σκηνές και εικόνες που «γράφουν» στο μυαλό του αναγνώστη, ενώ οι ανατροπές της πλοκής, τα γυρίσματα της τύχης των πρωταγωνιστών και οι ίντριγκες για την εξουσία κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον. Οπωσδήποτε θα περιμένω και τα επόμενα βιβλία της σειράς για να δω την εξέλιξη του ”πειράματος” αλλά και τι επιφυλάσσει το Ινκάρσερον σε όσους αμφισβητούν την παντοδυναμία του…