Το πουλί αγωνίζεται να βγει από το αβγό. Το αβγό είναι ο κόσμος, Όποιος θέλει να γεννηθεί πρέπει να καταστρέψει έναν κόσμο 

Έρμαν Έσσε

Ο Νίκος Μουρατίδης γεννήθηκε στη Νίκαια του Πειραιά και σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου. Ασχολήθηκε όμως με τη μουσική είτε εργαζόμενος σε εταιρίες δίσκων είτε στο ραδιόφωνο είτε δημοσιογραφικά. Έχει γράψει διάφορα σενάρια για τηλεοπτικές εκπομπές και σειρές όπως “Μάνα είναι μόνο μία”, “Αθήνα – Θεσσαλονίκη”, “Mega – Δέκα χρόνια γέλιο”, “Παππούδες εν δράσει” (Βραβείο καλύτερου σεναρίου 2001) κ.ά.

Το βιβλίο του Νίκου Μουρατίδη είναι ένα μυθιστόρημα που χρονικά τοποθετείται στη σύγχρονη Ελλάδα. Δύο οικογένειες αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα με όσες αντοχές τους έχουν απομείνει. Με παιδιά στην εφηβεία ή περίπου, με τα οικονομικά να ξεφεύγουν κάθε μήνα από τον προϋπολογισμό, τα ναρκωτικά να βρίσκονται έξω από την πόρτα τους, οι συνθήκες διαβίωσης, αν προσθέσει κανείς και τους ζόρικους ρυθμούς της πόλης, γίνονται ολοένα και πιο δύσκολες. Τότε αποφασίζουν να φύγουν από την πόλη και να αναζητήσουν την τύχη τους σε μια βραχονησίδα.

Η μετοίκηση στη βραχονησίδα, η οποία βρίσκεται κάπου κοντά στη Μυτιλήνη, γίνεται σταδιακά. Πρώτα πάνε οι άντρες, φυτεύουν, αφήνουν ζώα, επισκευάζουν τα ερειπωμένα σπίτια και επιστρέφουν. Έπειτα από μερικούς μήνες ταξιδεύουν όλοι μαζί για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή, με τις αμφιβολίες, τους ενδοιασμούς, αλλά και τις ελπίδες ότι μια καλύτερη ημέρα ανατέλλει στις ζωές τους.

Το βιβλίο είναι γραμμένο εν μέρει σε πρώτο πρόσωπο, με το συγγραφέα να «υποδύεται» τον άντρα μίας εκ των δύο οικογενειών, τον πρωτεργάτη του όλου εγχειρήματος, αλλά και σε τρίτο πρόσωπο, με την αφήγηση της ιστορίας των υπόλοιπων χαρακτήρων. Από τα θετικότερα σημεία του έργου είναι ότι σε αρπάζει από την πρώτη σελίδα και σε βουτάει στην καθημερινότητα των ηρώων, αφού όλοι λίγο ή πολύ θα βρούμε κοινά σημεία με τους χαρακτήρες. Το κείμενο είναι ρέον, ενώ τα κεφάλαια αποτελούν μικρές ανάσες, μέχρι να βρεθεί και πάλι ο αναγνώστης στη τροχιά του βιβλίου. Ωστόσο οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η εναλλαγή στην αφήγηση από πρώτο πρόσωπο σε τρίτο, ακόμα και μέσα στο ίδιο κεφάλαιο, αποσυντονίζει τον αναγνώστη, ενώ κατά σημεία αποδυναμώνει και την ένταση του κειμένου.

Το βιβλίο του Νίκου Μουρατίδη είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα που φέρνει στην επιφάνεια την αδυναμία του ανθρώπου να αποδεσμευτεί από την ασφάλειά του. Ωστόσο, όταν αποφασίζει να το κάνει, ο μόνος που βγαίνει κερδισμένος είναι ο ίδιος. Και σίγουρα η φυγή από την πόλη είναι κάτι που αφορά, συνειδητά ή όχι, το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου που κατοικεί, όπως κατοικεί, στην πρωτεύουσα.