Μια αναγεννησιακή ιστορία μυστηρίου
Ο Χουάν Μανουέλ δε Πράδα γεννήθηκε το 1970. Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Θαμόρα και τώρα ζει στη Σαλαμάνκα. Αν και είναι πτυχιούχος Νομικής, μοναδική του επαγγελματική ενασχόληση υπήρξε η λογοτεχνία. Τακτικός συνεργάτης σε εφημερίδες, έχει καλλιεργήσει την αφήγηση, την κριτική και τη μετάφραση και έχει τιμηθεί στη διάρκεια της καριέρας του με πολυάριθμα λογοτεχνικά βραβεία. Το “Αιδοία” του χάρισε παγκόσμια φήμη που εδραιώθηκε με τα επόμενα βιβλία του, El Silencio del Patinador (H σιωπή του πατινέρ, 1995), Las mascaras del heroe (Οι μάσκες του ήρωα, 1996) και La tempestad (Η θύελλα, 1997).
Το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσαμε να το εντάξουμε στο είδος του αστυνομικού μυθιστορήματος εν πρώτοις. Ο Αλεχάντρο Μπαγιεστέρος, ένας νεαρός καθηγητής Τέχνης, φτάνει στη Βενετία για να μελετήσει από κοντά τον πίνακα «Θύελλα» του Ιταλού ζωγράφου Τζορτζόνε. Μόλις μπαίνει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, έρχεται σ’ επαφή με τον διευθυντή της Ακαδημίας, όπου φιλοξενείται ο περίφημος πίνακας. Τη στιγμή εκείνη ακούγεται ένας πυροβολισμός από κάπου κοντά. Πηγαίνει στο παράθυρο και βλέπει έναν άντρα αιμόφυρτο να βγαίνει από το απέναντι κτίριο. Ο θάνατος του άντρα, ενός διάσημου παραχαράκτη, θα τον φέρει στο κέντρο των εξελίξεων ως μάρτυρα. Ο διευθυντής της Ακαδημίας και η κόρη του, ο αστυνόμος που ηγείται των ερευνών, ένα ζεύγος πλούσιων συλλεκτών έργων τέχνης, ο φύλακας της Ακαδημίας, η ξενοδόχος, θα αποτελέσουν τις γνωριμίες που θα κάνει τις επόμενες ώρες και ημέρες, ενώ σταδιακά αναδύεται ένα επικίνδυνο παιχνίδι γύρω από τις κλοπές σπουδαίων πινάκων και την πλαστή αντιγραφή τους.
Το βιβλίο του Χοσέ Μανουέλ Δε Πράδα είναι ένα μυθιστόρημα στο οποίο το σπουδαιότερο στοιχείο δεν είναι τόσο η πλοκή της υπόθεσης και η εξέλιξή της, όσο το ύφος και η γραφή του συγγραφέα. Σε μια ατμόσφαιρα αναγεννησιακή, εμποτισμένη με στοιχεία νουάρ, το μπουκοφσκικό ύφος της γραφής δίνει έναν ιδιαίτερο τόνο στο κείμενο. Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη, ενώ η εξαιρετική γλώσσα είναι «ντυμένη» με εκπληκτικές παρομοιώσεις. Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι καθ’ όλα ανθρώπινοι, παρασυρμένοι από τα πάθη και τις αδυναμίες τους, σε βαθμό που ο αναγνώστης εύκολα μπορεί να ταυτιστεί με τον καθένα από αυτούς, καθώς οι ιστορίες τους ξεδιπλώνονται κατά την εξέλιξη της υπόθεσης. Οι διάλογοι είναι μετρημένοι, δίχως υπερβολές, αναδεικνύοντας ακόμα περισσότερο το λογοτεχνικό ταλέντο του συγγραφέα.
«Η Θύελλα» είναι ένα βιβλίο που δίνει στον αναγνώστη μια αστυνομική ιστορία χωρίς κυνηγητά και περιπέτεια, στηριγμένη στους ανθρώπινους ήρωες, ενώ αξίζει να σημειωθεί η εξαιρετική μετάφραση της Έφης Γιαννοπούλου.