Ο μεγάλος Έλληνας επιστήμονας που βοήθησε τον Άλμπερτ Αϊνστάιν να διατυπώσει και να μορφοποιήσει το μαθηματικό μέρος της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας, αλλά δεν έμεινε με γράμματα ανεξίτηλα στην ιστορία της Φυσικής όπως ο Max Planck ούτε τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ, θα πρέπει να ήταν μια ιδιαίτερα χαρισματική και συμπαθής χαμηλών τόνων προσωπικότητα, όπως διαφαίνεται από την αγιογραφία που του αφιερώνει ο γνωστός παραγωγικός συγγραφέας κι εκπαιδευτικός Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης. Όπως φαίνεται κι από τη φωτογραφία του εξωφύλλου, κανένα ψεγάδι, κανένα σκοτάδι στην ολοφώτεινη ματιά που διαπερνάει το Χρόνο και βυθίζεται στην ψυχή. Καμία σχέση με τα «ιερά τέρατα (εγωισμού)» που πατούν επί πτωμάτων, αφού προτιμούν να είναι «πρώτοι στην Κόλαση παρά τελευταίοι στον Παράδεισο». Υπάρχει και η αγαθή των όντων κι ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή και τον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη για να μας το θυμίζουν. Η πεζογραφία και η φιλμογραφία των τελευταίων δεκαετιών έχει μετατραπεί σε αυτοκρατορία του Κακού, όπου κάθε σκοτάδι βρίσκει τρόπο να φωλιάσει και να πολλαπλασιάσει τον τρόμο του στο άπειρο. Το να είσαι καλός και φωτισμένος επιστήμων, γλυκύς και μειλίχιος στις σχέσεις σου με τους άλλους, συνεπής στις υποχρεώσεις σου και τυπικός στα καθήκοντά σου, σε βγάζει αμέσως από τον κατάλογο των πιθανών λογοτεχνικών «ηρώων». Μα σε ποια εποχή ζούμε;

Αλλά θα μου πείτε: «πάντα τέτοιες ήταν οι εποχές, κρίσιμες». Το θέμα είναι σε ποια πλευρά του γνωστικού φάσματος επιλέγουμε να εστιάσουμε. Στο χαοτικό και φασαριόζικο ή στο αρμονικό και γαλήνιο;

Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης φιλοτεχνεί ένα εφηβικών αξιώσεων λογοτέχνημα, με μαεστρία και πλήρη γνώση των αφηγηματικών κωδίκων. Απλή ιδιόλεκτος, απουσία βαρυφορτωμένων επιθέτων, λιτότητα στις αισθητικές επιλογές και λακωνικότητα στην έκφραση. Ουδέν το μεμπτόν.

Ακόμα και οι εξιδανικευμένες σχέσεις του ήρωά του με τους πάντες δεν ξενίζουν, αφού αντανακλούν το προσωπικό σύμπαν του εκπαιδευτικού και συγγραφέα που προβάλλει τις δικές του αγαθές προθέσεις στα λογοτεχνικά του δημιουργήματα. Με άλλα λόγια, αν διψάτε για Σκοτάδι κι Έρεβος, μην βυθιστείτε στην ανάγνωση αυτού του βιβλίου. Υπάρχει πολλή παραφιλολογία και υπο-κουλτούρα για να κορέσει τη δίψα σας για τρόμο και αίμα. Εδώ θα βρείτε ειδυλλιακές ατμόσφαιρες και καταστάσεις που ταιριάζουν στον Στρατή Μυριβήλη και μας οδηγούν σε ένα άλλο αναγνωστικό ήθος.

Θα ήθελα να ήμουν στη θέση των μαθητών τού Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη. Ανυπομονώ να διαβάσω τα επόμενα πονήματά του είτε είναι αγιογραφίες, υπερφωτισμένες από το χρυσό ή πλατινένιο φως της εξιδανίκευσης είτε πρόκειται για περισσότερο ρεαλιστικές λογοτεχνικές επιδόσεις.