Η μαγεία του αστυνομικού μυθιστορήματος

Θεωρώ ότι η οποιαδήποτε εισαγωγή ή αναφορά στον συγγραφέα του μυθιστορήματος είναι πλέον περιττή από τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, η συγγραφέας των μυθιστορημάτων με πρωταγωνιστή τον μικρό μάγο Χάρι Πότερ, είναι αυτή που βρίσκεται πίσω από το συγγραφικό ψευδώνυμο Ρόμπερτ Γκάλμπρεϊθ. Με αυτό το ψευδώνυμο ξεκίνησε μια νέα σειρά μυθιστορημάτων, αστυνομικών αυτή τη φορά, με πρωταγωνιστή έναν ιδιόρρυθμο ιδιωτικό ντετέκτιβ με το ιδιαίτερο όνομα Κόρμοραν Στράικ. «Η σοδειά του κακού» είναι το τρίτο μυθιστόρημα της σειράς και μπορούμε να πούμε ότι είναι και το πιο καλοδουλεμένο.

Αυτή τη φορά το μυστήριο και το έγκλημα δεν εμφανίζονται με τη μορφή πελατών στο γραφείο του ιδιωτικού ντετέκτιβ, αλλά κρύβουν μια νότα προσωπικής εκδίκησης. Όταν η Ρόμπιν Έλακοτ, η βοηθός του Κόρμοραν, ανοίγει ένα δέμα που φτάνει στο γραφείο, σίγουρα δεν περιμένει να αντικρίσει ένα ακρωτηριασμένο γυναικείο πόδι. Ο Κόρμοραν αμέσως αντιλαμβάνεται ότι δεν πρόκειται για ένα τυχαίο γεγονός ή για μια τυχαία υπόθεση, αλλά για έναν δράστη που απευθύνεται άμεσα σε αυτόν. Υπάρχουν τέσσερα άτομα στο παρελθόν του Κόρμοραν που θα μπορούσαν να ευθύνονται για ένα τέτοιου είδους έγκλημα. Καθώς η αστυνομία επιλέγει να εστιάσει την προσοχή της στο πρόσωπο που ο ντετέκτιβ θεωρεί ότι είναι το λιγότερο πιθανόν να ευθύνεται για το έγκλημα, ο ίδιος και η Ρόμπιν αναλαμβάνουν να ερευνήσουν την πιθανότητα να ευθύνεται κάποιος από τους υπόλοιπους τρεις υπόπτους. Διασχίζοντας τη βρετανική ύπαιθρο και κάνοντας επισκέψεις σε μικρές πόλεις, πνιγηρές παμπ και οίκους ανοχής, οι δύο συνεργάτες προσπαθούν να εντοπίσουν τον ένοχο, καθώς ο χρόνος περνά και εμφανίζονται και άλλα ακρωτηριασμένα άκρα.

Ακριβώς όπως και τα προηγούμενα μυθιστορήματα της σειράς, «Η σοδειά του κακού» είναι άψογα δομημένη και παρά τον μεγάλο όγκο του μυθιστορήματος δεν κουράζει καθόλου τον αναγνώστη. Αντίθετα, πρόκειται για ιστορία που αυτή τη φορά προσεγγίζει περισσότερο το αστυνομικό θρίλερ παρά το αστυνομικό μυστήριο, ενώ στα προσόντα της πρέπει να προστεθεί και η επιλογή της συγγραφέως να χρησιμοποιήσει αντί για τίτλους κεφαλαίων στίχους από τραγούδια του θρυλικού συγκροτήματος Blue Oyster Cult, στίχοι που αρκετές φορές συνοψίζουν το κεφάλαιο, ενώ άλλες εξιτάρουν τη φαντασία του αναγνώστη ως προς το σε τι αναφέρονται. Τέλος, ένα ακόμα στοιχείο που συμβάλλει στην επιτυχία της συγκεκριμένης ιστορίας είναι το γεγονός ότι η συγγραφέας επιλέγει να δώσει αρκετές πληροφορίες για το παρελθόν του αστυνομικού διδύμου, του Κόρμοραν και της Ρόμπιν, πληροφορίες που ρίχνουν φως στην προσωπικότητα και στις αποφάσεις των δύο πρωταγωνιστών, ενώ παράλληλα προάγουν αβίαστα την υπόθεση. Για άλλη μια φορά, λοιπόν, η Ρόουλινγκ αποδεικνύει ότι γνωρίζει καλά όχι μόνο την τέχνη της μαγείας, αλλά και την τέχνη του αστυνομικού μυθιστορήματος.