Η διαπερατότητα των δυο κόσμων
Ο Λοράν Γκοντέ γεννήθηκε το 1972. Έχει γράψει θεατρικά έργα και μυθιστορήματα. Για το μυθιστόρημά του «Κάτω από τον ήλιο του Νότου», το 2004, τιμήθηκε με τη σημαντικότερη διάκριση στη Γαλλία, το βραβείο Goncourt. Επίσης το μυθιστόρημά του «Ο θάνατος του βασιλιά Τσονγκόρ», έχει τιμηθεί με το Βραβείο Goncourt των μαθητών Λυκείου το 2002 και με το Βραβείο των Γάλλων βιβλιοπωλών το 2003. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και γνωρίζουν διεθνή επιτυχία.
Ο συγγραφέας στο βιβλίο του αυτό με τον τίτλο «Η Πύλη της Κόλασης», περιγράφει μια ιστορία η οποία εκτυλίσσεται τον Ιούνιο του 1980 στους δρόμους της Νάπολης, όπου μια αδέσποτη σφαίρα τραυματίζει θανάσιμα τον εξάχρονο Πίπο, που κρατά από το χέρι ο πατέρας του, Ματέο. Η μάνα του, Τζουλιάνα, μαθαίνει το νέο ύστερα από λίγο με ένα τηλεφώνημα. Είκοσι χρόνια αργότερα -Αύγουστος του 2002- ο θάνατος αυτός, ακόμη υπαρκτός στην μνήμη του Ματέο και της Τζουλιάνας, ορίζει τη ζωή τους, ζητώντας δικαίωση μέσα από την εκδίκηση.
Οι ήρωες του βιβλίου, άνθρωποι ανόμοιοι και περιθωριακοί με παράπονο και θυμό απέναντι στη ζωή, ζητούν εκδίκηση. Ζητούν να μάθουν το γιατί; Παράλληλα, αναζητούν και την επιβεβαίωση πως Η πύλη της Κόλασης είναι εκεί. Στην πόλη τους. Έτσι αναζητούν να κάνουν την υπέρβαση και να τα ανατρέψουν όλα, εισβάλλοντας στα έγκατα της γης, για να συναντηθούν αλλά και να αναμετρηθούν με το έρεβος του θανάτου. Δεν έχουν τίποτα να χάσουν αφού ο καθένας από αυτούς κουβαλά το θάνατο μέσα του. Έτσι η εκδίκηση τους ενώνει. Ορκισμένος για εκδίκηση και ο Ματέο είναι αυτός που τελικά ανακαλύπτει την Πύλη της κολάσεως και εισχωρεί στον κάτω κόσμο. Παραβιάζει τους νόμους της και εισχωρεί μέσα της, μαθαίνοντας τα μυστικά της. Με ποιο τίμημα;
Με αφηγήσεις μιας διαφορετικής γραφής ο συγγραφέας παίζει με το χρόνο αναστρέφοντάς τον και κάνοντάς τον πρωθύστερο παρόντα, δίνοντας έτσι ζωντάνια και σφρίγος στο κείμενο, χρησιμοποιώντας τον ενεστώτα χρόνο και τότε και τώρα. Ταυτόχρονα γοητεύει, μπερδεύει και ενίοτε αφήνει άφωνο τον αναγνώστη με την εμπνευσμένη πλοκή και αφήγησή του. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει και η Νάπολη. Προβάλει σαν πόλις/ άσυλο, που φιλοξενεί, στεγάζει και προστατεύει αυτούς που πάσχουν. Συγχρόνως, αποκαλύπτεται σκοτεινή και προκλητική, καθώς σε κάθε στροφή των δρόμων της οι ήρωες μπορεί να συναντήσουν την Πύλη της κόλασης και να εισβάλουν στον άλλο κόσμο. Στην κόλαση. ‘Όμως και αυτό που ζουν οι ήρωες στην επιφάνειά της, είναι κάτι διαφορετικό;
Ποια είναι η πύλη της κόλασης; Η ζωή, η εκδίκηση ή ο θάνατος; Αυτό δεν γίνεται σαφές από τον συγγραφέα. Μπορεί το κάθε ένα από αυτά να είναι μια πύλη που σε οδηγεί στην κόλαση. Η υπέρβαση στη ζωή είναι ο θάνατος; Ή η υπέρβαση του θανάτου είναι η ζωή! Ο έρωτας έφτασε τον Ορφέα να αναζητά την Ευρυδίκη στον Άδη. Εδώ, η αγάπη γεννά την εκδίκηση; Ή η δικαιοσύνη, που παίρνει στα χέρια του ο Ματέο, τον οδηγεί στον Άδη; Δεν γίνεται και αυτό σαφές, λες και είναι τα γονίδια ζητούν την εκδίκηση και όχι ο Πατέρας ή ο γιος.
Σκηνές Θείας Κωμωδίας καταγράφονται στις σελίδες που ωθούν τον αναγνώστη στο να αναρωτιέται. Τι ενώνει τελικά τους δύο κόσμους; Η αγάπη για την απώλεια, μας λέει ο συγγραφέας τονίζοντας παράλληλα πως η ανθρώπινη ύπαρξη ακόμη και σαν ψυχή πολεμάει για τη ζωή. Αυτός είναι ο προορισμός της.
