Εικονογράφηση: Μυρτώ Δεληβοριά
Το πολυβραβευμένο (με το Κρατικό Βραβείο, το βραβείο ΕΒΓΕ και του περιοδικού «Διαβάζω») αυτό παραμύθι είναι μια δημιουργία του γνωστού και αγαπητού στους μικρούς αναγνώστες Αντώνη Παπαθεοδούλου και της επίσης αγαπητής και διακεκριμένης εικονογράφου Μυρτώς Δεληβοριά. Είναι πράγματι μια συν-δημιουργία συγγραφέα και εικονογράφου, όπως οφείλει να είναι ένα καλό εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά.
Τι κάνει όμως αυτή η πόλη κι έγινε πρωταγωνίστρια του παραμυθιού; Και πώς καταφέρνει να διώξει τον μεγαλύτερο εχθρό της ζωής, τον πόλεμο; Παίζει. Αυτό κάνει. Διαρκώς παίζει και ανατρέπει τα στερεότυπα. Διατηρεί ένα βλέμμα που είναι ικανό να αλλάζει τα πάντα. Κανείς δεν παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά. Οι δρόμοι έχουν την ικανότητα να αλλάζουν διαδρομές, να μεγαλώνουν, π.χ., για να περνάνε τα ασθενοφόρα πιο γρήγορα ή για να κάνουν σινιάλο στα αεροπλάνα. Ο ανδριάντας του ήρωα της πόλης, στην πλατεία, δε μένει ήσυχος. Σκάει στα γέλια όταν τον κοιτάζουν πάνω από τρεις άνθρωποι ταυτόχρονα. Το σιντριβάνι της πλατείας ποτίζει τις γλάστρες στα μπαλκόνια και σβήνει φωτιές, ενώ τα δέντρα αφηγούνται ιστορίες. Οπωσδήποτε πρέπει να επισκεφθείτε το μουσείο γιατί ούτε εκεί οι πίνακες μένουν πάντα ίδιοι. Και στο ταχυδρομείο προσέξτε τι θα ταχυδρομήσετε, γιατί το περιεχόμενο της επιστολής σας δεν είναι σίγουρο ότι θα μείνει ανέπαφο.
Και ποιος μας λέει τι είναι αλήθεια; Το «αληθινό» έργο τέχνης ή αυτό που σας δείχνει το μουσείο αυτής της πόλης; Αφού ο θεατής δίνει το νόημα στο έργο τέχνης, ίσως το μουσείο αυτό είναι πιο σοφό από τους καλλιτέχνες! Και ποιος μας λέει ότι αυτό που λέμε ή αυτό που γράφουμε σε μια επιστολή είναι η αλήθεια; Αφού πάντα είμαστε δίβουλοι. Θέλουμε κι αυτό, θέλουμε και το άλλο. Το μίσος είναι κρυμμένη αγάπη και το «όχι» έχει μέσα του πάντα μια ισχυρή δόση «ναι». Το ταχυδρομείο τα ξέρει αυτά καλά οπότε φαίνεται τρελό και αυθαίρετο, αλλά είναι πολύ σοφό στον τρόπο που μαγειρεύει τα γράμματα που μεταφέρει!
Με αυτά τα όπλα η πόλη θα διώξει τον πόλεμο. Πώς να καταλάβεις μια πόλη που οι δρόμοι της αλλάζουν σχήμα και τα δέντρα αποκοιμίζουν τους στρατιώτες με τα παραμύθια τους; Τελικά ο εχθρός απογυμνώνεται από τα όπλα του. Από την ίδια του την επιθετικότητα. Γιατί η πόλη ξέρει να ανασύρει τον άλλο του εαυτό. Το «ναι» αντί του «όχι», τη ζωή αντί τον θάνατο.
Το κείμενο είναι σύντομο αλλά οι σελίδες γυρνάνε αργά. Γιατί η εικόνα διαβάζεται με προσοχή. Κάθε δισέλιδο είναι και ένα «σαλόνι». Το κείμενο περιέχεται σε χρωματιστές λωρίδες, ριγμένες στις σελίδες σαν κολάζ. Ανάμεσα ξεδιπλώνονται τα κτίρια, τα ζώα, οι άνθρωποι-καρικατούρες, όλα πολύχρωμα ώσπου φτάνει ο πόλεμος και αναλαμβάνει το καφέ! Το κολάζ αυτό μοιάζει να είναι φτιαγμένο πάνω σε ελαφρώς τσαλακωμένο χοντρό χαρτί του μέτρου. Η υφή του γίνεται αισθητή στον αναγνώστη. Οι ζωγραφιές γίνονται ανάγλυφες.
Στο βιβλίο περιέχεται κι ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που σε αφήνει ελεύθερο να φτιάξεις τη δική σου πόλη για να ξεπεράσεις σε τρέλα και σκανταλιά την πόλη-ηρωίδα του βιβλίου.
Ο Αντώνης Παπαθεοδούλου σπούδασε κινούμενο σχέδιο με υπολογιστή και Ισπανική Φιλολογία. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του ηλεκτρονικού περιοδικού «Παπάκι στην μπανιέρα». Ανάμεσα στα πολλά βιβλία που έχει γράψει για παιδιά είναι η «Κοκκινοσκουπίτσα», «Ο μάγος του όζοντος», «Το κοκαλάκι της νυχτερίδας», «Γέλιο του κουτιού», «Πλανόδιο πάρκο» και «Αν ο μικρός Χριστός γεννιόταν στην Αθήνα του σήμερα».
Η Μυρτώ Δεληβοριά σπούδασε ζωγραφική. Έχει παρουσιάσει τρεις ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και έχει λάβει μέρος σε τέσσερις ομαδικές. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και με το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του ηλεκτρονικού περιοδικού «Παπάκι στην μπανιέρα».