Η ιστορία δυο «μικρών» ανθρώπων
Γεννήθηκε στα Άδανα το 1914. Οι αριστερές καταβολές της οικογένειάς του τον ανάγκασαν από μικρό να εξοριστεί στη Συρία και να ριχτεί στη βιοπάλη. Το 1939, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, καταδικάζεται σε πέντε χρόνια φυλάκιση για ανατρεπτική δράση. Σήμερα το εγκυρότερο λογοτεχνικό βραβείο της Τουρκίας φέρει το όνομά του. Θεωρείται από τους σημαντικότερους Τούρκους συγγραφείς του εικοστού αιώνα.
Το βιβλίο του Ορχάν Κεμάλ είναι ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στην Τουρκία στα μέσα περίπου του 20ού αιώνα. Ένας παντρεμένος νέος άντρας βιώνει τη σκληρή καθημερινότητα στο εργοστάσιο όπου δουλεύει με πενιχρό μισθό. Οι ανάγκες του ζεύγους, αλλά και η επερχόμενη άφιξη του τέκνου τους, γεμίζει με αγωνία και ανησυχία την ψυχή και τις σκέψεις του νεαρού ζευγαριού. Σε μια πατρίδα απ΄όπου η οικογένεια του νεαρού άντρα έφυγε, ως πολιτικοί πρόσφυγες, για το εξωτερικό και με μια γυναίκα που η επιλογή της κατακρίνεται από το περιβάλλον για την ταπεινή καταγωγή της, ο νεαρός άντρας γίνεται υποχείριο της ανασφάλειάς του.
Απολύεται από το εργοστάσιο στο οποίο δούλευε και αναζητά ένα καλύτερο μέλλον. Στο νου του γυρνάνε διάφορα: να γίνει σπουδαίος επαναστάτης σαν τον πατέρα του, ονειρεύεται μια καλύτερη εργασία με πολλά χρήματα, η οποία δεν έρχεται ποτέ, σκέφτεται να κλέψει. Παντού όμως αντικρίζει την άρνηση, κυρίως λόγω του αριστερού παρελθόντος της οικογένειάς του. Τα όνειρα συνοδεύονται από την ανασφάλεια και για τη συζυγική του ζωή, αφού η όμορφη γυναίκα του πολιορκείται από πολλούς άντρες της γειτονιάς. Σε μια κατηφόρα χωρίς τέλος, ανάμεσα σε πρόσωπα και καταστάσεις, ο νεαρός άντρας αναζητά τη λύτρωση σε λάθος μέρη και με λάθος τρόπους, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι η αγάπη στο σπίτι του είναι εκείνη που μπορεί να διατηρήσει συγκροτημένη την ψυχή του.
Ο Ορχάν Κεμάλ αφηγείται την ιστορία, η οποία έχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, με φόντο το σκηνικό μιας εργατικής συνοικίας, σε τρίτο πρόσωπο, στέκοντας παρατηρητής όχι μόνο της δημιουργίας του, αλλά και της ίδιας του της ζωής. Οι προτάσεις είναι μικρές και κοφτές, προσδίνοντας γοργό ρυθμό στην ανάγνωση, ενώ εκπληκτική είναι η εμβάθυνση του συγγραφέα στον ψυχισμό και τις αντιδράσεις αντρών και γυναικών. Οι διάλογοι είναι λιτοί και προωθούν την εξέλιξη της υπόθεσης, ενώ μέσω του παντεπόπτη αφηγητή μαθαίνουμε τις σκέψεις τόσο του νεαρού άντρα, όσο και της γυναίκας. Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι δεν αναφέρονται τα ονόματα των δύο ηρώων (μόνο της γυναίκας αναφέρεται δυο φορές από τρίτο πρόσωπο), γεγονός που αφήνει το περιθώριο στον αναγνώστη να φανταστεί και να βάλει στη θέση τους τον εαυτό του.
«Η παντρειά» είναι ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα που διαβάζεται με ιδιαίτερη αφοσίωση και μένει χαραγμένο στη μνήμη, λόγω της ειλικρινούς, ρεαλιστικής και ανθρώπινης υφής του.
