Η πόλη και τα τέρατα

Το ανακάλυψα τυχαία και σίγουρα με καθυστέρηση. Το αστυνομικό μυθιστόρημα «Η μοναξιά της ασφάλτου» εκδόθηκε για πρώτη φορά το 2008 και πρόσφατα επανακυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κουκουνάρι.

Η ιστορία εκτυλίσσεται το φθινόπωρο το 2008 στη χαώδη πρωτεύουσα, η οποία ποτέ δεν αναφέρεται ως Αθήνα αλλά ως η Πόλη. Κατά πυκνά διαστήματα μία αδιαπέραστη άσπρη ομίχλη καλύπτει την πόλη και δυσκολεύει τη ζωή και τις μετακινήσεις των πολιτών. Σε αυτή την Πόλη κινούνται τα πρόσωπα της ιστορίας: ο Τσίκης, ένας διεφθαρμένος αστυνομικός, που ενδιαφέρεται μόνο για το χρήμα, τα ναρκωτικά που σνιφάρει και την καλοπέρασή του, ενώ αγνοεί την οικογένειά του και τη δουλειά του. Η Δέσποινα, μια κοπέλα γύρω στα είκοσι, η οποία εργάζεται σε δύο δουλειές για να βοηθήσει την οικογένειά της και βασανίζεται από το «χάθηκε», την εξαφάνιση δηλαδή του μικρού αδερφού της όταν ήταν παιδιά. Ο Αμίρ, ένας δύσμοιρος μετανάστης, ο οποίος χάνει τον γιο του όταν τους χτυπάει με το αμάξι του ο Τσίκης και ονειρεύεται την εκδίκηση που θα μπορούσε να πάρει. Και τέλος ο Πετράρχης, ένας όμορφος και χαρισματικός άντρας με ένα μικρό μειονέκτημα… είναι δολοφόνος. Στην προσπάθειά του να βιώσει τις στιγμές έντασης και ικανοποίησης της παιδικής του ηλικίας ρίχνει συνέχεια τις κάρτες ταρό και αναζητά γυναίκες που να του θυμίζουν τη μητέρα του. Δίπλα σε αυτούς κινούνται δευτερεύοντες χαρακτήρες που προωθούν την εξέλιξη της ιστορίας, ενώ οι δρόμοι όλων τους θα διασταυρωθούν μέσα από παράξενες συμπτώσεις και περίεργα παιχνίδια της μοίρας.

Ποιοι πρωταγωνιστούν στο μυθιστόρημα; Όλοι και κανένας. Βασικός πρωταγωνιστής είναι η πόλη και οι δρόμοι της. Σκοτεινή, δαιδαλώδης και απειλητική, η μεγαλούπολη και οι δρόμοι της επηρεάζουν την ψυχολογία και τις διαδρομές των ηρώων. Και όταν μιλάμε για ήρωες, αναφερόμαστε σε ένα σύνολο χαρακτήρων γεμάτων αρνητικά χαρακτηριστικά: ο αντιπαθής αστυνομικός, ο περίεργος δολοφόνος, η ασταθής ψυχικά κοπέλα. Μόνο στον μετανάστη Αμίρ δείχνει ο συγγραφέας μια τρυφερότητα, μία κατανόηση του Γολγοθά του – υπομένει, δεν διαμαρτύρεται, δεν προσπαθεί να βλάψει κανέναν παρά τα όσα του συνέβησαν· ένας χαρακτήρας που με συγκίνησε. Και εδώ είναι το μεγάλο κατόρθωμα του συγγραφέα: μπόρεσε να δημιουργήσει μία αποπνικτική ατμόσφαιρα και παράλληλα να εξάψει την αγωνία τοποθετώντας στον πυρήνα του έργου του ένα σωρό αντιπαθείς χαρακτήρες. Περιμένεις να δεις πού θα καταλήξει η ιστορία και διαβάζεις το μυθιστόρημα μονορούφι. Και το τέλος δεν είναι αυτό που περιμένεις… είναι πολύ καλύτερο.

Μία έξυπνα δομημένη αστυνομική ιστορία, με πολλούς πρωταγωνιστές και με μία ελαφρά ειρωνική, τριτοπρόσωπη αφήγηση που σε κάνει να διαβάζεις λίγο πιο γρήγορα.