Μάντια

«Έμαθα να βάφομαι για να κρύβω τις μελανιές» σ. 11

Πόσων ειδών κακοποίηση υπάρχει; Πόσες μορφές μπορεί να πάρει; Μέχρι ποιου σημείου μπορεί να φτάσει; Πόσα είναι ικανό το θύμα να ανεχτεί;

Ένας αλκοολικός πατέρας, που τα έχει βάλει με όλους και με όλα, που χτυπάει τη γυναίκα και τα παιδιά του. Αφηγήτρια η κόρη, ως κορίτσι και ως μεγάλη γυναίκα αργότερα. Η Μάντια, που μεγάλωσε ανυπεράσπιστη στη γενέτειρά της, σε μια κωμόπολη της Ημαθίας, στο Τυφλό Νερό, που από τη μία βία περνάει στην άλλη, ως σύζυγος. Στα δεκαοχτώ, μαθήτρια ακόμη, τυφλώνεται από την ομορφιά και τη γοητεία ενός καθηγητή, φιλολόγου, και πέφτει στα δίχτυα του σαν ώριμο φρούτο. Σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τον ασφυκτικό οικογενειακό κλοιό και να ξεκινήσει μια νέα ζωή, μακριά από το χωριό και απ’ ό,τι την πληγώνει, που θα την ορίζει εξ’ ολοκλήρου η ίδια, παγιδεύεται σε μία νέα μορφή βίας, αυτή που υποδύεται την αγάπη.

Αφήγηση μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Με τι τρόπο αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει την κατάσταση, τη βία με την οποία έρχεται αντιμέτωπο μέσα στο ίδιο του το σπίτι σε καθημερινή βάση; Και μην έχοντας γνωρίσει κάτι διαφορετικό στη ζωή του, νομίζει ότι αυτό είναι το φυσιολογικό – σχεδόν, βαθιά μέσα του φωλιάζει η αμφιβολία. Αλλά τι μπορεί να κάνει το ίδιο; Και παρακάτω, αφήγηση μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας, που υφίσταται τα πάντα, που κάνει υπομονή –τι άλλο, άλλωστε;– μέχρι που φτάνει στο απονενοημένο, το έγκλημα, και τελικά τρελαίνεται.

Η «μαρτυρία» αυτού του παιδιού, αυτής της γυναίκας, είναι το καινούριο βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ Η μικρή λέξη αγάπη. Η κακοποίηση σε όλες της τις μορφές – φανερές και κρυμμένες. Ο κορμός του είναι η ενδοοικογενειακή βία και περιφερειακά, σαν δευτερεύουσες ιστορίες, θίγονται η σεξουαλική κακοποίηση της κόρης από τον πατέρα, αλλά και η χρήση ουσιών από τον έφηβο γιο που οδηγεί στην πλήρη διάλυση της οικογένειας.

Σκληρό, μαρτυρικό, εφιαλτικό. Αφήγηση που πληγώνει, όχι μόνο τα θύματα, αλλά και τους αποδέκτες της, τους αναγνώστες. Ο Αύγουστος Κορτώ μιλάει έξω από τα δόντια, οι μάσκες πέφτουν, η αλήθεια, απογυμνωμένη και σκληρή, φανερώνεται ολόφωτη και αιχμηρή.